هیولاهای آمریکایی کجا متولد می شوند

کارگاه سازنده اتومبیل های سفارشی Moal, برای یک قرن است که فلزات مختلف را شکل می دهند تا اتومبیل های دست ساز را خلق کنند اما برای آخرین نسل از صنعتگران خانواده Moal, مهم نیست که چه اتومبیلی را می سازند, مهم این است که چگونه آن ها را می سازند

کارگاه سازنده اتومبیل های سفارشی Moal، برای یک قرن است که فلزات مختلف را شکل می دهند تا اتومبیل های دست ساز را خلق کنند. اما برای آخرین نسل از صنعتگران خانواده Moal، مهم نیست که چه اتومبیلی را می سازند، مهم این است که چگونه آن ها را می سازند.

شما این کارگاه را به صورت تصادفی پیدا نخواهید کرد چرا که از بیرون ساختمانی است شبیه به دیگر ساختمان های تبلیغاتی نامشخص در بخشی نامشخص از Oakland که صنایع اندکی در کنار نواحی مسکونی وجود دارد و خرده فروشی در آنجا صورت می گیرد. هیچ نام و نشانی در جلو کارگاه وجود ندارد، تنها عبارتی ناواضح در بالای در که نوشته شده: بیل مول و فرزندان. این نوشته در طول سالیان، بارها و بارها رنگ آمیزی شده و در حال حاضر، این نوشته در کنار گرافیتی های متنوع در زیر رنگ یکدست خاکستری مدفون است.

محیط داخلی این کارگاه با وجود اینکه هات رادهای ساخته شده در آن، چندین بار توانسته جوایز متعددی را به خود اختصاص دهد، عاری از زرق و برق بوده و بیشتر شبیه به گاراژهای تورین ایتالیا در دهه ۵۰ میلادی است که در آن همه چیز از لولای یک در گرفته تا آخرین پروتوتایپ انزو فراری ساخته می شود. با قدم زدن در این کارگاه، هات رادهایی به چشمتان می خورد که برخی از آن ها برای بزرگداشت نام این خانواده در گردهمایی Amelia Concoursd۰۳۹;eleganceبه نمایش گذاشته شدند.

همچنین در این کارگاه می توانید یک شورلت مسابقه ای پریشان را بیابید که نیازمند تعمیر و جاگزینی نیمتنه عقبش است. در گوشه ای دیگر از کارگاه، یک دستگاه موتور از آخرین نسل از مزراتی کواتروپورته بر روی پالتی قرار گرفته و انتظار تپیدن در پروژه آینده کارگاه را می‌کشد و کنار در پشتی، بهترین پروژه Moal تا به امروز خودنمایی می کند. این پروژه Gatto نام دارد و یک جی تی دو نفره کاملأ دست ساز است که به سبک کوپه های کلاسیک ایتالیایی ساخته شده و یک موتور ۱۲ سیلندر خورجینی فراری نیروبخش آن است. هات رادهای Moal تنها آثار هنری ثابتی نیستند بلکه کاملأ کاربردی هستند. هیچ یک از محصولات این کارگاه برخلاف محصولات دیگر کارگاه ها، از موتور ۳۵۰ اینچ مکعبی با توربوشارژر استفاده نمی کند.

اکثر هات رادهای ساخت Moal از رینگ هایی با پره های زیاد و باریک Borrani یا رینگ های پوشیده Halibrands استفاده می کنند. اکثر این هات رادها برای خبرگان ساخته و قیمت آن ها از مبالغ ۶ رقمی شروع می شود. بی جهت نیست که این کارگاه هیچ نام و نشانی ندارد، زیرا کسی که طالب بهترین اتومبیل دست ساز سفارشی باشد می داند جایی بهتر از Moal را پیدا نخواهد کرد.

تعداد زیادی از افراد خبره در حال ایجاد سبک های خاص خود هستند. آن ها اتومبیل های دست ساز را همچون آثار هنری می بینند و همانند دوران طلایی ساخت اتومبیل های دست ساز، بازتابی از سلیقه های متفاوت افراد است. این کارگاه با ادغام طراحی های زاگاتو، Figoni و Figoni et Falaschi با رودسترهای ایندی و اتومبیل های مسابقه‌ای دریاچه های نمکی، سبکی مختص به خود را ایجاد کرده است.

● Moal از ابتدا تا کنون

در اتومبیل های ساخته شده توسط Moal بخش سنتی و دست ساز بودن به مدرن بودن آن ها ارجحیت دارد. Moal یک تجارت خانوادگی است که توسط Steve Moal، همسرش Theresa، و فرزندانش مایکل و دیوید اداره می شود که در حال حاضر مایکل و دیوید هستند که مسئولیت کارگاه را بر عهده دارند. بنیانگذار این کارگاه، پدر پدربزرگ مایکل و دیوید بوده که ویلیام نام داشته و اهل یکی از شهرهای بندری فرانسه به نام Brest بود، یک چرخ ساز و سازنده کالسکه های زبردست بوده است.او با دختری اهل Berkeley در فرانسه آشنا شد و با وی در سال ۱۹۱۰ به کالیفرنیا بازگشت تا با او ازدواج کند و با توجه به مهارت هایی که در کار با چوب و فلز داشت، در سال ۱۹۱۱، اولین کارگاهش را در Oakland تأسیس کرد. بنابراین خانواده Moal تجربه ای گران بها در این زمینه دارند.

از دهه ۱۹۱۰ تا ۱۹۳۰، ویلیام به تعمیر و صافکاری اتومبیل ها پرداخت ضمن اینکه بدنه ها را نیز می ساخت. بیوایک Battistini اسپرت با سبک طراحی دم قایقی در سال ۱۹۲۲، ساخت Moal بوده و هنوز هم در چرخه است و به عنوان یکی از زیباترین اتومبیل های آن دوران شناخته می شود. علاوه بر این، او ساخت برخی از اتومبیل های مسابقه ای را بر عهده داشته است و سخت ترین کارهای ممکن را انجام می داده است اگرچه در حال حاضر هیچ یک از آن ها موجود نیست.

در سال ۱۹۴۶، ویلیام کارگاه فعلی Moal را در ناحیه Eastlake از شهر Oakland و کارش را با عنوان Bill Moal و فرزندان ادامه داد. در این کارگاه لوازم مختلفی از جمله لوازم داخلی، صداخفه کن اگزوز و اتومبیل های go-kart ساخته می شد. در آن دوران، پدر استیو که جورج نام داشت در مسابقات هواپیماهای دریایی (hydroplane) شرکت می کرد.

همه چیز بر وفق مراد پیش می رفت. از اوایل دهه ۷۰ میلادی، او مجددأ به تجارت تعمیر بازگشت اما برای اتومبیل های گران قیمت. Moal به تعمیرگاه رسمی نمایندگی های مرسدس بنز، پورشه و فراری در آن ناحیه تبدیل شد. او با کسب اعتبار در این زمینه، به نگهداری و تعمیر اتومبیل های کلاسیک پرداخت. لانسیا B۲۴ و فراری ۲۵۰LM اولین اتومبیل های تعمیر شده Moal بودند.

اما همیشه، هات راد ها، اتومبیل های مورد علاقه استیو بودند. در اوایل دهه ۹۰ میلادی، او کارش را با علاقه اش ادغام کرد. او می گوید: "ما یک بار بدنه یک لینکولن را تغییر دادیم و من کاری بهتر از آن را هیچ کجا ندیده بودم." برای استیو، کیفیت در کنار استایل در اولویت قرار داشت و به سرعت توانست جوایز متعددی را کسب کند و مشتریان زیادی راهی کارگاه شدند. مشاهیر زیادی مشتری Moal هستند از جمله بازیگر/کمدین تیم آلن که سفارش خود را روز قبل از تهیه گزارش تحویل گرفته بود.

البته بحث کیفیت ممکن است برای آنانی که نشستن درون هات راد های بی کیفیت را تجربه کرده اند کاملأ بی معنی باشد اما به راستی برخی از هات راد ها از نظر کیفیت تاکسی های هند را رو سفید می کنند! اما اگر تنها چند دقیقه درون یکی از ساخته های Moal بنشینید می توانید تفاوت آن را با هات راد دیگر کارگاه ها احساس کنید. برای مثال، هات راد سفید رنگی که برای عکس برداری انتخاب شده بود، جز در مورد ارتفاع از سطح زمین، تمامی جزئیات آن به گونه ای طراحی و ساخته شده بود تا نه تنها خاص باشد بلکه از قابلیت های استفاده و کاربری آن چیزی کم نکند.

از قرار معلوم، ساخته های Moal برای رانندگی روزمره مناسب نیستند اما هیچ مشکل فنی از قبیل خرابی کمک فنرها نیز ندارند. این هات راد سفید رنگ بر پایه فورد مدل A پیکاپ سال ۱۹۲۹ ساخته شده است. دماغه، بخش صندوق بار و مخزن سوخت از آلومینیوم ساخته و توسط دست شکل داده شده اند. این هات راد از موتور ۳۲۷ شورلت با سه عدد کاربراتور استرومبرگ ۹۷ استفاده می‌کند که به گیربکس چهار سرعته Muncie تجهیز شده است.

در ابتدا اینطور به نظر می رسد که ساخت این هات راد بسیار ساده است اما در حقیقت بسیاری از سازندگان هات راد، عملکرد را فدای زیبایی می کنند. اما راز Moal آن است که همانند سازندگان سنتی هات راد، عملکرد را در اولویت قرار می دهند. کار ساخت از روی یک میز تخت و تراز شده شروع می شود تا همه چیز به دقیق ترین شکل ممکن پیش رود. هر گوشه از هر اتومبیل، به صورت جداگانه وزن می‌شود تا به بهترین تقسیم وزن برسند و اگر جایی نیاز به تغییر داشت، این کار صورت می گیرد تا اختلالات در هندلینگ به کلی حذف شود. طراح این کارگاه، Alberto Hernandez نام دارد که مستقیمأ با توجه به درخواست های مشتری کار طراحی را پیش می برد، یک مهندس اتومبیل بوده و تجربه زیادی در طراحی اتومبیل های منحصر به فرد و همچنین تولید انبوه دارد.

در یک سال کاری خوب، سه یا چهار دستگاه اتومبیل کامل ساخته می شود که بدون شک منحصر به فرد و خاص خواهند بود که البته در طول ساخت اتومبیل ها، کشمکش و دعوا، به ندرت به چشم می خورد. برخی از پروژه های سفارش داده شده با توجه به پیچیدگی آن‌ها، به زمان بیشتر و طراحی و ساخت ماشین‌های اختصاصی برای ساخت قطعات مورد نظر پروژه نیاز دارند. از این رو، تولیدات این کارگاه طبقه بندی می شوند. اگر ساخت یک هات راد "معمولی" به مدت ۱۸ ماه تا دو سال طول بکشد، ساخت یک هات راد سفارشی با ظریف ترین جزئیات به راحتی می تواند سه سال به طول انجامد.

هات راد الهام گرفته شده از هواپیمای آئرواسپرت به سفارش Eric Zausner ساخته شده است و یکی از هات رادهای به نمایش درآمده در گردهمایی Amelia island بوده است. وی یک مشتری معمولی و مجموعه دار اتومبیل های خاص است که در حال حاضر از توسعه اتومبیل های خودش لذت فراوانی می برد. او می خواهد که هریک از اتومبیل هایش کانسپتی منحصر به فرد داشته باشند. وی می گوید: "قبل از اینکه به خود اتومبیل فکر کنم، فردی را تصور می کنم که می خواهد آن را بسازد و آن فرد چه نوع اتومبیلی را دوست دارد که داشته باشد."

برای هات راد آئرواسپرت، او یک خلبان فرضی آمریکایی را تصور کرد که مسابقه دهنده اسبق دریاچه های نمک بوده که پس از بازگشت از جنگ جهانی دوم، دانشی جدید در زمینه آیرودینامیک و متریال های سبک وزن کسب کرده است که منجر به ادغام علاقه او به هواپیما و همچنین به اتومبیل شد. حاصل این ایده پردازی، خلق هات رادی شد که بیشتر به یک اثر هنری شباهت دارد تا یک اتومبیل. آئرواسپرت یادآور کوپه های Streamline فرانسوی دهه ۳۰ میلادی است.

علاوه بر این، آئرواسپرت مثالی بارز برای فلز کاری حرفه ای و جزئیات منحصر به فرد است. بسیاری از پنل های بدنه و همچنین سقف یکپارچه با شیشه های جانبی بازشونده به سبک گالوینگ قابل جداشدن می باشد. در صندوق بار با یک تثبیت کننده عمودی مشابه هواپیمای مسابقه ای Gee Bee سال ۱۹۳۲ باز می شود. کابین آن نیز با قطعاتی که مایکل از گورستان هواپیماهای قدیمی نزدیک کارگاه جمع آوری کرده، ساخته شده است. این هات راد بر پایه فورد ۱۹۳۶ شکل گرفته و به یک موتور ۸ سیلندر خورجینی فورد T-bird به حجم ۳۱۲ اینچ مکعب و قدرت ۴۰۰ اسب بخار تجهیز شده است.

دیگر شاهکار این کارگاه، کوپه Gatto است که از تمامی ساخته های Moal منحصر به فرد تر و خاص تر است. این کوپه از فراری ۲۵۰GTE سال ۱۹۶۳ الهام گرفته شده است، اما تنها موردی که از آن به عاریت گرفته شده، نیروی محرکه آن است که مشخصات آن هم توسط متخصصی به نام پاتریک اوتیس ارتقاء یافته تا به سطح فراری ۲۵۰GTO برسد. بدنه آن کاملأ توسط Moal طراحی شده است. سقف Dubble Bubble آن که تا پیش از این توسط زاگاتو استفاده می‌شد، برای Gatto استفاده شده و شکل دهی به آن توسط یکی از مهندسین کارگاه به نام جیمی کیلروی انجام شده است. مایکل آرنولد؛ مهندس سیستم تعلیق کارگاه، شاسی نیمه فضایی آن را ساخته و به وسیله پنل های آلومینیومی پرچ شده، تقویت کرده است.

بیل گریمزلی، مالک Gatto بیش از اینکه به ظاهر توجه کند به رانندگی اهمیت می دهد. بنابراین به جنبه های کاربردی Gatto هم توجه ویژه ای شده است. برای مثال، این کوپه دست ساز از سیستم تهویه، صندلی‌های راحت و صندوق باری کوچک بهره می‌برد. Gatto به یاری موتوری به قدرت ۳۰۰ اسب بخار، گیربکس ۵ سرعته Tremec و بدنه ای کامل به وزن ۱۰۴۳ کیلوگرم همچون موشکی بر روی زمین حرکت می کند و صدای طنین اندازی که در دنده ۳ از اگزوز آن خارج می شود، یادآور اتومبیل های مسابقه ای لمان در دهه ۶۰ میلادی است. یک هفته پس از عکسبرداری از آن در کارگاه Moal، این اتومبیل در رقابت California Mille بدون هیچ مشکلی توانست مسافت یک هزار مایل (۱۶۰۰ کیلومتر) را بپیماید.

گریمزلی به عنوان یک علاقه مند و مجموعه‌دار با تجربه و کهنه کار، اتومبیل های زیبا و منحصر به فردی را در مجموعه خود دارد اما یک اتومبیل خاص به سبک ایتالیایی می خواست تا بتواند به آن اطمینان کند. وی می گوید: "من موتور فراری ۲۵۰GTO را می خواستم و از اعتبار و شهرت استیو در کیفیت شنیده بودم. او به مواردی همچون سیستم تهویه پیش از آن که به ذهن من برسد، رسیدگی کرده بود."

این دو اتومبیل، مسیر پیش رو Moal را مشخص می کنند. این دو در یک موضوع مشترک هستند. موضوعی که استیو مول در مورد Gatto می گوید اما در مورد تمامی ساخته های Moal صدق می کند و دلیل پایداری این کارگاه برای یک قرن نیز همین موضوع است در حالی‌که کارگاه های کوچک و بزرگ دیگری آمدند و رفتند. استیو می گوید: "چیزی که در مورد Gatto دوست دارم آن است که کانسپتی داشتیم، آن را توسعه دادیم، آن را ساختیم، به ضوابط مشتری جامه عمل پوشاندیم و Gatto جلو چشمانمان خلق شد. مهم نیست که این کوپه شبیه به اتومبیل های مسابقه ای دهه ۳۰ یا اتومبیل های اسپرت دهه ۶۰ شده است، برای ما این مهم است که مشتریان آزادی انجام این کار را به ما بدهند. خیلی خوب است که برخی مردم این نوع اتومبیل ها را به عنوان اثر هنری تلقی می کنند و امیدوارم که در آینده هم به ساخت اتومبیل هایی که برای مردم جذاب و هنرمندانه هستند، ادامه دهیم. برای ما بهتر از این نمی شود. این موضوع تمام چیزیست که ما برای آن تلاش می کنیم."