یکشنبه, ۳۱ تیر, ۱۴۰۳ / 21 July, 2024
نفی ظاهربینی در دین
علی(ع)، در نیمه شبی به همراه کمیل که از اصحاب خاص آن حضرت بود، از مسجد به طرف منزل بازمی گشتند. کنار خانه ای رسیدند. در دل شب که همه جاخاموش بود، صدای صاحب خانه به گوش می رسید که در داخل خانه خود مشغول نماز شب است و با صدای بسیار جذاب با حال حزن و اندوه و گریه تلاوت قرآن می کند. و سوره زمر آیه۹ را می خواند: «امن هو قانت اناءاللیل ساجدا و قائما یحذر الاخره و یرجوا رحمه ربه قل هل یستوی الذین یعلمون و الذین لایعلمون، انما یتذکر اولوالالباب.»
این آیه برای شب زنده داری بسیار مناسب است که می گوید: آیا آن کسی که در دل شب برخاسته و رو به خدا ایستاده و ترس از خدا و روز جزا در جانش نشسته است، سجده می کند و رکوع می کند، یا خدا یا خدا می گوید. آیا این آدم برابر است با آن که مثل حیوانی افتاده و خوابیده و از همه جا بی خبر است؟ این صداو آن حال، آن چنان جذاب بود که کمیل را مجذوب خود کرد. به طوری که ایستاد. مثل اینکه قدرت راه رفتن از او سلب شده است. خواست لحن خوش قرآن را گوش کند. امام علی(ع) وقتی دیدند کمیل توقف کرده فرمودند: بیا دعا و مناجات این مرد، تو را جذب نکند که بیچاره جهنمی است. کمیل تعجب کرد. ما هم اگر امام معصوم نگفته بود تعجب می کردیم و می گفتیم مگر می شود؟!شب زنده داری، قاری قرآن، حافظ قرآن که بهترین آیات مناسب را در دل شب می خواند و می گرید، چه طور جهنمی است؟ ولی چون امام معصوم(ع) فرموده بود، کمیل هم چیزی نگفت، ولی همه اش در فکر بود که چرا این مرد به این خوبی جهنمی است. چندی نگذشت که جنگ نهروان پیش آمد.
همین قاریان قرآن روی علی(ع) شمشیر کشیدند و به جنگ و ستیز با آن حضرت برخاستند. امام علی(ع) می فرمود: «تنها من بودم که آتش این فتنه را خاموش کردم. کسی جز من نمی توانست با نمازشب خوان ها بجنگد و قاریان قرآن را از دم شمشیر بگذراند». چه کسی می توانست؟ من بودم که چشم فتنه را کور کردم و از حرکت بازداشتم و لذا شمشیر کشید و اکثر آنها را از دم شمشیر گذراند. وقتی اجساد آنان روی خاک افتاد و سرها از بدن ها جدا شد، امام علی(ع) در حالی که شمشیر به دست، در لابه لای اجساد کشته شده راه می رفت و کمیل همراهش بود، رسیدند کنار سری که از بدن جدا شده بود. حضرت با نوک شمشیر به آن سر اشاره کرد و این آیه را تلاوت فرمود: امن هو قانت اناء اللیل ساجدا و قائما یحذر الاخره و یرجوا رحمه ربه... یعنی کمیل این سر همان کسی است که آن شب این آیه را می خواند و حال و آهنگ خوشش تو را جذب کرده بود. دیدی جهنمی شد. پس ملاک خوبی و سعادت چیز دیگری است. تنها الفاظ و قرائت قرآن و حفظ و تفسیر قرآن و نظایر اینها به خودی خود ارزشی ندارد، مگر اینکه مقدمه ای باشد و آدمی را به کمال معنوی برساند.(۱)
۱-صفیر هدایت، انفال ۸، آیه ا... ضیاءآبادی
تعمیرکار درب برقی وجک پارکینگ
دورههای مدیریتی دانشگاه تهران
فروش انواع ژنراتور دیزلی با ضمانت نامه معتبر
ویدیوهای آموزشی هفتم
مسعود پزشکیان مجلس شورای اسلامی ایران دولت چهاردهم دولت سیزدهم پزشکیان دولت محمدجواد ظریف رهبر انقلاب رئیس جمهور مجلس انتخابات
شورای شهر تهران شهرداری تهران تهران تب دنگی هواشناسی پشه آئدس سازمان هواشناسی اربعین وزارت بهداشت قتل گرمای هوا پلیس
خودرو واردات خودرو قیمت خودرو قیمت دلار بازار خودرو مالیات برق حقوق بازنشستگان قیمت طلا بازنشستگان ایران خودرو مسکن
سعید راد رضا کیانیان تلویزیون سینمای ایران عاشورا پول محرم کربلا دفاع مقدس امام حسین (ع) رسانه ملی سینما
هوش مصنوعی حوزه علمیه فناوری وزارت علوم اختلال جهانی باتری
یمن رژیم صهیونیستی اسرائیل فلسطین دونالد ترامپ غزه آمریکا روسیه ترامپ جو بایدن جنگ غزه چین
پرسپولیس فوتبال استقلال لیگ برتر نقل و انتقالات المپیک 2024 پاریس لیگ برتر ایران باشگاه پرسپولیس نقل و انتقالات لیگ برتر باشگاه استقلال المپیک تراکتور
تبلیغات مایکروسافت سرعت اینترنت همستر کامبت ویندوز فیلترینگ گوگل ناسا سامسونگ موبایل امنیت سایبری مریخ
تابستان دیابت مغز فشار خون استرس ویتامین افسردگی بیماری تب دنگی چای کودک مو اضطراب