جمعه, ۴ خرداد, ۱۴۰۳ / 24 May, 2024
۶ خرداد ـ ۲۷ می ـ سالروز انتشار «كیهان» و نگاهی كوتاه به روزنامه های ایران
ششم خرداد ۱۳۲۱ زمانی كه ایران در اشغال نظامی متفقین بود نشریه «كیهان» توسط عبدالرحمن فرامرزی و دكتر مصطفی مصباح زاده پا به عرصه رسانه های ایران گذارد كه انتشار آن ادامه دارد. با این كه قلم فرامرزی برای روزنامه خوانهای ایران آشنا بود، پیشرفت این نشریه تا سالها كند بود.
روزنامه های ایران تا اواسط دهه ۱۳۳۶ جنایی نویسی، حوادث شهری، گزارشهای مربوط به سرگرمی ها از قبیل امور سینما و تئاتر را كه تیراژ سازند كار مجله می دانستند و توجه زیادی هم به اخبار ورزشی نداشتند . بنابراین، از تیراژ وسیع برخوردار نبودند و خواندن روزنامه عمومیت نداشت.
روزنامه های ایران از سال ۱۳۳۵ با باز كردن صفحه اقتصاد و بازار به تدریج به راه تكامل گام گذاردند. آموزشهای دكتر ویلسون رئیس دانشكده روزنامه نگاری دانشگاه یوتا كه در ۱۹۵۷ از آمریكا به ایران آمده بود و طی ماهها اقامت خود در تهران به راهنمایی روزنامه نگاران ایران پرداخته بود سبب شد كه روزنامه ها از ۱۳۳۶ صفحات ویژه حوادث شهری، ورزش، سرگرمی ها، گزارش روز و ... دایر كنند و تیراژ ها از یكصد هزار نسخه بالاتر برود. طبق آموزش های دكتر ویلسون، روزنامه های ایران از آن پس در كنار فعالیت های دولت و پارلمان، نظر مردم و اصحاب نظر را هم در باره این فعالیت ها می پرسیدند و می نوشتند و هر روز علاقه مندی مردم به روزنامه خوانی بیشتر می شد. اخبار سینما و تئاتر در نیمه دوم سال ۱۳۳۵ به ابتكار غلامحسین صالحیار كه دبیری اخبار مربوط را هم در روزنامه اطلاعات بر عهده داشت عنوان «صفحات هنری» به دست آورد كه این عنوان در ایران تا به امروزعمومیت یافته است. در كشورهای دیگر، این مطالب تحت عنوان «سرگرمی ها» طبقه بندی می شوند.
وضعیت روزنامه های ایران تا اواسط آبان ۱۳۵۷ كه به تصمیم سندیكای نویسندگان و خبرنگاران دست به اعتصاب زدند كه بیش از دو ماه ادامه یافت بر همین منوال بود. از این پس گزارشهای مربوط به انقلاب غلبه كرد و روزنامه ها منحصرا به این كار پرداختند و بعد از آن گزارشهای جنگ مانع از بازگشت روزنامه ها به حالت عادی شد و در دهه گذشته به دلیل كنار رفتن و یا بازنشسته شدن روزنامه نگاران حرفه ای، روزنامه های ایران به وضعیتی كه در تعریف روزنامه نگاری حرفه ای آمده است كاملا باز نگشته اند و توجه به اخبار دوایر دولتی و اظهارات یكسویه نمایندگان پارلمان و مقامات دیگر در آنها بیشتر، و گزارشهای سایر كشورها و اخبار مورد علاقه مردم عادی محدود است و مطبوعات به جای صفحات «مردم و روزنامه یا اصطلاحا نامه به سردبیر» دارای ستون در این زمینه هستند كه عمدتا فاقد نام و نشانی صاحب مطلب است و نمی توان به آن استناد كرد.
از بررسی فهرست پروانه هایی كه از تاریخ تصویب قانون مطبوعات سال ۱۳۶۴ (خورشیدی) صادر شده است چنین بر می آید كه به بیشتر متقاضیان ازجمله روزنامه نگاران حرفه ای قدیمی پروانه انتشار داده نشده است.
تجربه نشان داده است كه در هیچ كشوری روزنامه دولتی معمولا «خواننده داوطلب» نداشته است، ولی در ایران در سالهای دهه ۱۳۷۰ و اوایل ۱۳۸۰ دو روزنامه همشهری و ایران، هر دو متعلق به دولت، تیراژهای اول و دوم را دارا بوده اند كه یكی از دلایل آن فقد روزنامه حرفه ای بوده است.
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
سیدابراهیم رئیسی سید ابراهیم رئیسی ایران رئیسی رئیس جمهور سقوط بالگرد رئیسی ابراهیم رئیسی حسین امیرعبداللهیان مشهد شهدای خدمت شهادت رهبر انقلاب
هواشناسی بارش باران پلیس تهران بازنشستگان سازمان هواشناسی زمین سیل زلزله شهر تهران مترو ترافیک
خودرو قیمت خودرو حقوق بازنشستگان قیمت طلا یارانه تورم قیمت دلار بازار خودرو مسکن ایران خودرو دلار قیمت مسکن
اصغر فرهادی سینما سریال پایتخت تلویزیون موسیقی مناظره انتخاباتی خرمشهر نماهنگ هالیوود
شهید جمهور روسیه غزه اسرائیل فلسطین رژیم صهیونیستی آمریکا جنگ غزه چین حماس لبنان اتحادیه اروپا
فوتبال پرسپولیس استقلال استقلال خوزستان لیگ برتر نساجی والیبال بارسلونا تیم ملی والیبال ایران باشگاه استقلال رئال مادرید باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی ایلان ماسک سامسونگ کهکشان مایکروسافت اپل جنگنده
مغز قلب دیسک کمر استرس فشار خون پوست