امروز با سعدی

کس نگذشت در دلم تا تو به خاطر منی
یک نفس از درون من خیمه به در نمی‌زنی
مهر گیاه عهد من تازه‌تر است هر زمان
ور تو درخت دوستی از بن و بیخ برکنی
کس نستاندم به هیچ، ار تو برانی از درم
مقبل …

کس نگذشت در دلم تا تو به خاطر منی

یک نفس از درون من خیمه به در نمی‌زنی

مهر گیاه عهد من تازه‌تر است هر زمان

ور تو درخت دوستی از بن و بیخ برکنی

کس نستاندم به هیچ، ار تو برانی از درم

مقبل هر دو عالمم، گر تو قبول می‌کنی

چون تو بدیع صورتی بی‌سبب کدورتی

عهد وفای دوستان حیف بود که بشکنی

صبر به طاقت آمد از بار کشیدن غمت

چند مقاومت کند حبّه و سنگ صد منی؟

از همه کس رمیده‌ام، با تو درآرمیده‌ام

جمع نمی‌شود دگر، هرچه تو می‌پراکنی

ای دل، اگر فراق او و آتش اشتیاق او

در تو اثر نمی‌کند تو نه دلی که آهنی

هم به در تو آمدم از تو که خصم و حاکمی

چاره پای بستگان نیست به جز فروتنی

سعدی، اگر جزع کنی ورنکنی، چه فایده؟

سخت کمان چه غم خورد؟ گر تو ضعیف جوشنی