دموکرات ها پیروز جدالی قدیمی

معمای تکرار تاریخ در آمریکا

اصلاح برنامه مراقبت‌های بهداشتی ضروری است و دموکرات‌های مجلس بر همین مبنا به آن رای دادند، چرا که بهترین گزینه برای دموکرات‌ها است.

آنها همچنین باید درس‌های سیاسی تاریخ را به یاد آورند. به تعبیر مارک تواین، تاریخ خود را تکرار نمی‌کند، اما به یقین آهنگی تکراری دارد. چند ماه پیش کاخ سفید و رهبران دموکرات مجلس نمایندگان سعی داشتند ۲۱۶ رای را برای تصویب اصلاحات قانون مراقبت‌های بهداشتی مهیا سازند- و جمهوری‌خوا‌هان به کمک انجمن ملی تولیدکنندگان و با تشویق هواخواهان سرسختی همچون نیوت گینگریچ سعی در شکست آن داشتند - ذهنم بی‌اختیار به سال ۱۹۹۴ که آرایش‌بندی‌ها بسیار شبیه امروز بود، باز می‌گردد.

من در آن زمان در دولت کلینتون کار می‌کردم. در ماه‌های اول ۱۹۹۳ چنین به نظر می‌آمد که گویی طرح مراقبت‌های بهداشتی کلینتون به راحتی موافقت کنگره را جلب خواهد کرد. اما این فرآیند به درازا کشید و در ۱۹۹۴ به گل نشست. می‌دانستیم این برنامه به خطر افتاده است، اما هیچ‌کداممان از این نکته آگاه نبودیم که ناکامی در به تصویب رساندن این اصلاحات، بخش عمده‌ای از دیگر برنامه‌های کلینتون را نیز تحت‌الشعاع قرار خواهد داد و اختیار کنگره را از دست دموکرات‌ها خارج خواهد کرد. حال که دوباره به آن روز می‌اندیشم، معلوم می‌شود که جمهوری‌خواه‌ها به خوبی از این مساله آگاه بودند.

در پنجم فوریه ۱۹۹۴ انجمن ملی تولیدکنندگان قطعنامه‌ای را به تصویب رساند که مخالفت خود با برنامه کلینتون را در آن اعلام کرده بود. اندکی پس از آن جان وینگل، نماینده دموکرات میشیگان که در حال تهیه قانون مراقبت‌های بهداشتی برای ارائه به مجلس نمایندگان بود، با جمهوری‌خواه‌های ارشد به گفت‌وگو نشست تا به توافقی بر سر این اصلاحات دست یابند.

آن‌طور که دینگل می‌گوید، پاسخ آنها چنین بود: «به هیچ‌وجه حتی نمی‌توانید یک رای از این سمت [از جمهوری‌خواه‌ها] بگیرید. نه‌تنها حتی یک رای هم از این جناح به دست نخواهید آورد، بلکه فهمیده‌ایم که اگر کوچک‌ترین مشارکتی در این اقدام شما داشته باشیم، ارشدیت خود را از دست خواهیم داد و در ردیف اعضای اقلیت درون حزب جمهوری‌خواه نخواهیم بود».

در روزهای ابتدایی ماه مارس ۱۹۹۴ جمهوری‌خواهان سنا، نیوت گینگریج که آن زمان رهبر اقلیت مجلس نمایندگان بود را دعوت کردند تا به همراه آنان در جلسه‌ای راجع به برنامه مراقبت‌های بهداشتی شرکت کند.

گینگریچ درباره توافق، یعنی ایده‌ای که از سوی سناتور فیل گرام بیان می‌شد، هشدار داد. چند ماه بعد، باب دل که در آن زمان رهبر اقلیت سنا بود، در یکی از گردهم‌آیی‌های جمهوری‌خواه‌ها در بوستون قول داد که «با اطاله کلام مانع رای‌گیری در باب هرگونه طرح مراقبت‌های بهداشتی شود و آن را به شکست بکشاند».

در آن موقع گینگریچ، جمهوری‌خواه‌های مجلس نمایندگان را علیه تصویب اصلاحات در این برنامه متحد ساخته و به نیویورک تایمز گفته بود، می‌خواهد «از این مساله به‌عنوان سکوی پرشی برای به کنترل در آوردن مجلس توسط جمهوری‌خواه‌ها استفاده کند». او پیش‌بینی کرد جمهوری‌خواهان در انتخابات ماه نوامبر، سی‌وچهار کرسی مجلس نمایندگان را از آن خود خواهند کرد و نیم دو جین از دموکرات‌های ناراضی نیز به آنها خواهند پیوست.

در ماه آگوست همه چیز تمام شد. مهم نبود که تعداد دموکرات‌ها و جمهوری‌خواه‌ها در سنا ۵۶ به ۴۴ و در مجلس نمایندگان ۲۵۷ به ۱۷۶ بود. برنامه مراقبت‌های بهداشتی شکست خورد. باب پک وود، سناتور جمهوری‌خواه با افتخار و فخرفروشی به همکارانش گفت: «جلوی تصویب اصلاحات برنامه مراقبت‌های بهداشتی را گرفتیم».

در روزهای آغازین ماه سپتامبر، ویلیام کریستول از «پروژه آینده جمهوری‌خواه‌ها»، مرحله بعدی طرح جنگی آنها را شرح داد: «فکر می‌کنم می‌توانیم همچنان برنامه کلینتون را دور گردن نامزدهای دموکرات بپیچیم». و این دقیقا همان کاری بود که انجام دادند.

در ۸ نوامبر رای‌دهنده‌ها پرزیدنت کلینتون را کنار زدند. آنها جمهوری‌خواه‌ها را در تمام سطوح دولت به روی کار آوردند. دموکرات‌ها اکثریت حکمفرای خود در مجلس نمایندگان با ۲۵۷ کرسی را با اقلیتی دارای ۲۰۴ کرسی عوض کردند و سنا را هم از کف دادند.

یادم می‌آید روز بعد از شمارش آراء چقدر شوکه شده بودیم. از یکی از مشاوران کلینتون پرسیدم چه اتفاقی افتاده است. او تنها پاسخ داد، «همه چیز زیر سر مراقبت‌های بهداشتی است». (در ضمن آن مشاور، اوبامای امروز کاخ سفید است.)

طرح جنگی امروز جمهوری‌خواه‌ها دقیقا همان چیزی است که شانزده سال پیش وجود داشته است. در واقع این طرح از روزی که اوباما به قدرت رسید، همین بوده است.

آنها هیچگاه راجع به توافق جدی نبودند. تنها چیزی که به جد به آن می‌اندیشیدند، کسب دوباره قدرت بود. از همان ابتدای روی کار آمدن اوباما، جمهوری‌خواه‌ها درس‌های سال ۱۹۹۴ را به خاطر آورده‌اند. اما دموکرات‌های مجلس نمایندگان نشان دادند که از آن زمان درس گرفته‌اند و دموکرات‌ها را به پیروز این جدال تبدیل ساختند.

مترجم: مصطفی جعفری