نمایش روی چمن سبز

شادی های به یادماندنی جام های جهانی

جام‌جهانی به عنوان بزرگترین تورنمنت فوتبال همواره با حاشیه‌ها و صحنه‌های جذابی همراه بوده است. در طول برگزاری این رقابت‌های بعضی بازیکنان بوده‌اند که سعی می‌کنند پس از گلزنی با شیوه‌های جدیدی خوشحالی کرده و نام خود را در تاریخ این رقابت‌ها ثبت کنند. در ادامه نگاهی به این شادی گل‌ها خواهیم داشت.

● فالکائو، برزیل – ایتالیا (۱۹۸۲):

قبل از شروع مسابقات تصویر یک بازیکن آرام و متین از فالکائو در اذهان هواداران برزیل شکل گرفته بود اما در نیمه نهایی جام‌جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا، او برابر یاران پائولو روسی گل تساوی تیمش را به ثمر رساند. فالکائو پس از عبور از ۳ بازیکن ایتالیایی با یک شوت پای چپ زیبا دروازه حریف را گشود سپس به سمت نیمکت تیمش رفت. او با کنار زدن لوئیزینیو برابر هواداران مثل یک کانگورو به شادی پرداخت.

● مارکو تاردلی، ایتالیا – آلمان غربی (۱۹۸۲):

وقتی شما در فینال جام‌جهانی گلزنی می‌کنید تمام تلاش‌هایتان به ثمر نشسته و پس از سال‌های تمرین به خواسته خود رسیده‌اید. حالا چگونه شادی می‌کنید؟ مطمئنا یکی از به یاد ماندنی‌ترین لحظات تاریخ این رقابت‌ها مربوط به شادی مارکو تاردلی، اسطوره ایتالیایی‌ها در فینال جام ۸۲ بود که گل دوم تیمش در پیروزی ۳ بر یک برابر آلمان غربی را به ثمر رساند. او در حالی‌که اشک می‌ریخت و مشت‌های گره کرده‌اش را در هوا تکان می‌داد به سمت هم‌تیمی هایش دوید. تاردلی دیوارنه‌وار و با بلندترین صدایش فریاد می‌زد: «گل».

● گوردون استراکان، اسکاتلند – آلمان(۱۹۸۶):

یکی از جالب‌ترین شادی‌ها که مربوط به تابلوهای تبلیغاتی کنار زمین بود. در مکزیک ۸۶ چند نفر از بازیکنان به راحتی توانستند از روی این تابلوها که ارتفاع نسبتا زیادی داشت، عبور کنند. در این میان استراکان، هافبک کوتاه قد آن روزهای اسکاتلند پس از گلزنی برابر آلمان قصد داشت از روی این تابلوها پریده و به سمت هواداران برود اما وقتی به آنها رسید پس از یکی دو پرش کوتاه فهمید که بهتر است این کار را انجام ندهد. او یک پایش را روی تابلوها گذاشت و همانگونه شادی کرد.

● روژه میلا، کامرون – رومانی (۱۹۹۰):

اسطوره فوتبال کامرون در جام ۹۰ ایتالیا نمایش قابل قبولی داشت. این نخستین بار بود که یک تیم آفریقایی به یک‌چهارم نهایی جام جهانی می‌رسید و میلا که پس از بازنشستگی در ۳۸ سالگی دوباره به زمین مسابقه برگشته بود. پس از به ثمر رساندن دو گل برابر کلمبیا، مقابل رومانی نیز همین کار را تکرار کرد. پس از هر کدام از این گل‌ها او به سمت پرچم کرنر می‌رفت و با حرکات عجیب مقابل تماشاگران مشغول شادی می‌شد.

● رشیدی یکینی، نیجریه – بلغارستان(۱۹۹۴):

تیم جوان نیجریه در جام ۹۴ آمریکا با جی جی اوکوچا و فینیدی جورج برای نخستین بار جام جهانی را تجربه می‌کرد. نخستین گل تاریخ نیجریه در این تورنمنت را رشیدی یکینی، مرد سال سابق فوتبال آمریکا به ثمر رساند تا در نهایت این تیم پیروزی ۳ بر صفر را مقابل بلغارها تجربه کنند.

پیروزی بر حریف اروپایی به اندازه کافی خوشحال کننده بود تا یکینی با رفتن به درون دروازه حریف و تکان دادن تور دروازه آنها اوج احساساتش را به نمایش بگذارد. او مشت‌هایش را از تور دروازه رد کرده و تکان می‌داد.

● فینیدی جورج، نیجریه – یونان (۱۹۹۴):

نیجریه‌ای‌ها در آخرین دیدار مرحله گروهی خود با نتیجه ۲ بر صفر یونان را شکست دادند تا صعود به دور بعد را جشن بگیرند. فینیدی با گل فوق‌العاده خود عقاب‌ها را به پیروزی رساند و به سمت پرچم کرنر رفت. آیا بازهم یک شادی گل مثل میلا خواهد بود؟ نه او چهار دست و پا روی زمین نشست و مانند یک سگ مشغول بو کردن زمین شد تا اینکه همبازیانش رسیدند. البته این پایان شادی او نبود و پس از رفتن بازیکنان او با یک چرخش ۳۶۰ درجه مشغول رقص آفریقایی شد.

● به‌به‌تو، برزیل – هلند (۱۹۹۴):

بعضی بازیکنان پس از گلزنی تولد کودک خود را جشن می‌گیرند که بهترین نمونه آن مربوط به ماشین گلزنی برزیلی‌ها بود. به‌به‌تو با حرکت خود توجه تمام جهانیان را جلب کرد. او پس از گلزنی برابر هلند در یک‌چهارم نهایی جام ۹۴ به سمت خط کناری زمین دوید و به همراه روماریو و مازینیو دست‌های خود را همانند تکان دادن یک بچه در بغل به حرکت درآوردند. پس از آن کمتر کسی توانست همانند او این کار را تکرار کند.

● دیه‌گو مارادونا، آرژانتین – یونان (۱۹۹۴):

جام‌جهانی ۹۴ به دلیل شادی‌های گلش معروف است. شاید معروف‌ترین آنها مربوط به حرکت عجیب مارادونا در جریان پیروزی ۴ بر صفر تیمش برابر یونان بود. او که آخرین جام جهانی دوران بازی‌اش را می‌گذرانددر دقیقه ۶۰ آن مسابقه گلزنی کرد و به سمت دوربین‌های تلویزیونی دوید و مشغول شادی شد.

زیبایی گل او با فریادها و حرکات دیوانه‌وار او که صورتش را به دوربین نزدیک کرده بود، خیلی زود فراموش شد. این یکی از آخرین هنرنمایی‌های او در زمین مسابقه بود. چند روز بعد تست دوپینگ او مثبت اعلام و ۱۵ ماه از حضور در میادین محروم شد. شاید این حرکت یکی از مهمترین دلایل کنار گذاشته شدن او بود.

● برایان لادروپ، دانمارک – برزیل (۱۹۹۸):

قهرمانی در یورو ۹۲ بزرگترین موفقیت تاریخ فوتبال دانمارک بود و در جام جهانی ۹۸ فرانسه هنوز هم تیم خوب و مستعدی نشان می‌دادند.

در یک‌چهارم نهایی آنها رودرروی برزیل قرار گرفتند و درحالی‌که از حریف عقب بودند برایان لادروپ با ضربه‌ای زیبا دروازه حریف را گشود. او مدتی مانند تاردلی فریاد کشد اما خیلی زود ژست خود را عوض کرد و با دراز کشیدن روی زمین و قرار دادن دست خود زیر سرش توجه عکاسان را به خود جلب کرد. البته این گل تنها ۱۰ دقیقه دوام داشت و برزیلی‌ها با زدن گل سوم خود راهی نیمه‌نهایی شدند.