بررسی و مقایسه میزان استحکام خمشی دو نوع لحیم خمیری و میله ای در آلیاژ بیس

لحیم کاری یکی از اعمال مورد استفاده در ساخت پروتزهای ثابت است که برای اتصال قطعات بریج, اصلاح تماس های پروگزیمالی و اکلوزالی کاربرد دارد

● زمینه و هدف:

لحیم کاری یکی از اعمال مورد استفاده در ساخت پروتزهای ثابت است که برای اتصال قطعات بریج، اصلاح تماس های پروگزیمالی و اکلوزالی کاربرد دارد. هدف از این مطالعه مقایسه استحکام خمشی دو نوع لحیم میله ای و خمیری شکل مورد استفاده در آلیاژهای بیس متال می باشد.

● روش بررسی:

در این مطالعه آزمایشگاهی سی نمونه مکعب مستطیل فلزی به ابعاد ۲۰?۴?۵ میلی متر از آلیاژ بیس سوپرکست تهیه گردید و پس از تقسیم هر نمونه به دو قطعه، نمونه ها به صورت دوبدو در فاصله ۰.۳ میلی متر از یکدیگر ایندکس گیری و در داخل گچ لحیم کاری ثابت شدند. مراحل لحیم کاری در دو گروه با استفاده از دو لحیم میله ای و خمیری انجام گردید. تست خمش با استفاده از دستگاه اینسترون Zwik صورت گرفت و داده ها توسط آزمون آماری F و t آنالیز شدند.

● یافته ها:

حداقل و حداکثر استحکام خمشی در گروه لحیم میله ای به ترتیب ۱۰۷.۲ و ۳۰۱.۲ نیوتن و در گروه لحیم خمیری به ترتیب ۶۲.۸ و ۱.۹.۳ نیوتن بدست آمد. میانگین استحکام خمشی برای گروه لحیم میله ای برابر ۱۹۶.۵ نیوتن و در گروه لحیم خمیری ۸۹.۸ نیوتن بود. بین دو گروه مورد مطالعه اختلاف معنی داری در مقدار استحکام خمشی مشاهده شد (۰.۰۰۱=P).

● نتیجه گیری:

استحکام خمشی لحیم میله ای به طور معنی داری بیشتر از لحیم خمیری می‌باشد.

عنوان	فایل
بررسی و مقایسه میزان استحکام خمشی دو نوع لحیم خمیری و میله‌ای در آلیاژ بیس	application/pdf do no lahim khamiri va milei.pdf 191 KB	دانلود

محمدرضا صابونی

جلیل قنبرزاده

سعید ابراهیم زاده

علی معادی رودسری