اثر شوک حرارتی در مراحل اولیه رشد در افزایش تحمل حرارتی و عملکرد جوجه های گوشتی

هدف از این تحقیق اعمال شوک حرارتی در مراحل اولیه رشد و بررسی اثر آن برافزایش تحمل حرارتی و عملکرد جوجه های گوشتی تجاری بوده است . در این مطالعه چهار گروه آزمایشی TI ( گروه شاهد طبق …

هدف از این تحقیق اعمال شوک حرارتی در مراحل اولیه رشد و بررسی اثر آن برافزایش تحمل حرارتی و عملکرد جوجه های گوشتی تجاری بوده است . در این مطالعه چهار گروه آزمایشی TI ( گروه شاهد طبق دمای استاندارد)، T۲ ( شوک حرارتی ۱ ± ۳۸ درجه سانتی گراد به مدت ۴۸ ساعت در سن ۳ و ۴ روزگی) ، T۳ ( شوك خرارتی ۱ ± ۳۸ درجه سانتی گراد به مدت ۴۸ ساعت در سن ۴ و ۶ روزگی ) .T۴ ( شوک حرارتی ۱ ± ۳۸ درجه سانتی گراد به مدت ۷۲ ساعت در سن ۳ ، ۴ و ۵ روزگی ) مورد آزمون قرار گرفته است. گروه های آزمایشی تحت شوک حرارتی، در هفته اول به طور معنی دار یک کاهش در افزایش وزن را نسبت به گروه شاهد نشان داده اند ولی بعداز شوک حرارتی در این گروه ها ( T۴ , T۳ , T۲ ) ، به تدریج یک رشد جبرانی مشاهده شده است، به طوری که در سن ۴۲ روزگی گروه های آزمایشی T۴ , T۲ به طور معنی داری دارای افزایش وزن بیشتر و همچنین ضریب تبدیل غذایی کمتری نسبت به گروه شاهد بوده اند.اندازه گیری فاکتورهای پلاسمایی در سن ۷ روزگی نشان داده است گروه های آزمایشی تحت شوک حرارتی به طور معنی داری غلظت گلوکز کمتر و کلسیم بیشتری نسبت به گروه شاهد بوده اند، ولی اختلاف معنی داری در سطوح غلظت تری گلیسریدها مشاهده نشده است.در سن ۴۲ روزگی از قطعه جوجه به طور تصادفی برداشته و بعد از کالبد شکافی قلب ، چربی شکمی و کبد آنها مورد آزمون قرار گرفت.

اندازه گیری وزن کبد نشان داده است که علی رغم اینکه گروه های آزمایشی T۲ و T۴ دارای کبد بزرگتری نسبت به گروه شاهد بوده اند ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبوده است . همچنین گروه های آزمایشی تحت شوک حرارتی به طور معنی دار ی از چربی شکمی کمتر و کیفیت لاشه مطلوب تری در سن ۴۲ روزگی نسبت به گروه شاهد برخوردار بوده اند.درسن ۴۲ روزگی کلیه گروه های آزمایشی مجددا" به مدت ۴ ساعت تحت شوک گرمای ۱ ± ۳۸ درجه سانتی گراد قرار داده شدند، تلفات گروه های آزمایشی تحت شوک حرارتی به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بوده است. مقایسه همزمان سطوح گلوکز و تری گلیسیریدها درطیور تلف شده و زنده هنگام شوک گرمایی در سن ۴۲ روزگی نشان داد که در پلاسمای طیور تلف شده غلظت گلوکز کمتر و تری گلیسیریدها بیشتر از طیور زنده بوده است.این آزمایش ضمن تأیید نتایج یاهاو و هارویتز ( ۱۹۹۶) پلاونیک و یاهاو ( ۱۹۹۹) نشان داده است که اعمال شوک حرارتی در سنین اولیه ضمن افزایش مؤثر عملکرد نهایی باعث افزایش تحمل حرارتی شده و توان زنده ماندن طیور را هنگام تنش های ناگهانی گرما در سنین بالاتر افزایش می دهد. لذا شاید بتوان از آن به عنوان یک روش مدیریتی مؤثر برای پرورش جوجه های گوشتی تجاری در آب و هوای گرم استفاده نمود.