پدرم این جوری بود وقتی من ...

پدرم این جوری بود وقتی من :
▪ ۴ ساله که بودم فکر می کردم پدرم هر کاری رو می تونه انجام بده .
▪ ۵ ساله که بودم فکر می کردم پدرم خیلی چیزها رو می دونه .
▪ ۶ ساله که بودم فکر می کردم پدرم از …

پدرم این جوری بود وقتی من :

۴ ساله که بودم فکر می کردم پدرم هر کاری رو می تونه انجام بده .

۵ ساله که بودم فکر می کردم پدرم خیلی چیزها رو می دونه .

۶ ساله که بودم فکر می کردم پدرم از همهٔ پدرها باهوشتر.

۸ ساله که شدم ، گفتم پدرم همه چیز رو هم نمی دونه.

۱۰ ساله که شدم با خودم گفتم ! اون موقع ها که پدرم بچه بود همه چیز با حالا کاملاً فرق داشت.

۱۲ ساله که شدم گفتم ! خب طبیعیه ، پدر هیچی در این مورد نمی دونه .... دیگه پیرتر از اونه که بچگی هاش یادش بیاد.

۱۴ ساله که بودم گفتم :

زیاد حرف های پدرمو تحویل نگیرم اون خیلی اُمله .

۱۶ ساله که شدم دیدم خیلی نصیحت می کنه گفتم باز اون گوش مفتی گیر اُورده .

۱۸ ساله که شدم . وای خدای من باز گیر داده به رفتار و گفتار و لباس پوشیدنم همین طور بیخودی به آدم گیر می ده عجب روزگاریه .

۲۱ ساله که بودم پناه بر خدا بابا به طرز مأیوس کننده ای از رده خارجه

۲۵ ساله که شدم دیدم که باید ازش بپرسم ، زیرا پدر چیزهای کمی درباره این موضوع می دونه زیاد با این قضیه سروکار داشته .

۳۰ ساله بودم به خودم گفتم بد نیست از پدر بپرسم نظرش درباره این موضوع چیه هرچی باشه چند تا پیراهن از ما بیشتر پاره کرده و خیلی تجربه داره .

ی ۴۰ ساله که شدم مونده بودم پدر چطوری از پس این همه کار بر میاد ؟ چقدر عاقله ، چقدر تجربه داره .

۵۰ ساله که شدم حاضر بودم همه چیز رو بدم که پدر برگرده تا من بتونم باهاش دربارهٔ همه چیز حرف بزنم ! اما افسوس که قدرشو نتونستم خیلی چیزها می شد ازش یاد گرفت !