فرار زنان افغان به آغوش مرگ

خودكشی تنها راه برای فرار از ازدواج اجباری است

ازدواج اجباری امروزه تبدیل به كابوسی شده است كه زنان افغان برای رهایی از آن تنها راه پیش پای خود را خودكشی می بینند . این روابط فاجعه آمیز خانوادگی، پیش از همه در مناطق روستائی افغانستان در جریان است. ازدواج اجباری، هنوز هم در افغانستان، امری بسیار رایج است. زنان، اغلب بین خانواده ها مبادله شده یا برای جبران یك جرم، به دیگران داده می شوند. دختران جوان، مجبور به ازدواج با مردانی میگردند كه، ۳ بار مسن تر از آنها می باشند. تازه عروسها، معمولآ از سوی خانواده مرد پیش از همه، به چشم یك نیروی كار مشاهده می شوند. بسیاری از آنها، مورد ضرب و جرح قرار گرفته یا به اشكال دیگری، مجبور به تحمل خشونتهای جسمی و روحی می گردند. در حالیكه زنان تحصیلكرده شهری كه طی دوران حكومت طالبان اجازه كار كردن نداشتند، از سرنگونی آن بهره برده و به تحصیل یا شغل خود مشغولند، در وضعیت زندگی زنان روستائی، هنوز تغییری بوجود نیامده است. طبق گزارش سازمانهای حقوق بشر در افغانستان به ویژه وضعیت مناطق پشتو نشین از دیگر مناطق وخیمتر است. كمیسیون مستقل افغانستان برای حقوق بشر، شمار واقعی خودكشیهای زنان را كه برای فرار از اینگونه جهنمهای خانوادگی انجام می گیرند، سالانه چند صد مورد می دانند. موارد خودسوزی اغلب به چشم می خورند زیرا، زنان بخاطر كار در آشپزخانه بسادگی به بنزین و دیگر مواد محرق دسترسی دارند. برخی دیگر، به استعمال قرصهای داروئی مبادرت می ورزند، رگهای دست خویش را می زنند یا خود را حلق آویز می كنند. این خودكشی ها، از جانب خانواده معمولآ یا سرپوشی شده، یا یك اتفاق خوانده می شوند. به همین دلیل، تخمین تعداد دقیق آنها، بزحمت ممكن می باشد. هفته گذشته نیز بار دیگر دو مورد تلاش برای خودكشی زنان در هرات گزارش شدند. خانم ماریا بشیر، دادستان و مدافع حقوق زنان در هرات، بر این عقیده است كه، این خودكشیها، اغلب از سوی زنان و دخترانی انجام می گیرند كه، حقوق خود را می شناسند و برای اعتراض به سركوب و ناحقی ای كه از جانب همسران یا برادران آنها بر آنان اعمال می گردد، به دامان مرگ می گریزند. آنها به این ترتیب، انزجار عمیق خود را از خشونت و حق كشی در مورد زنان در جامعه مردسالار افغانستان به بیان در میآورند. خانم بشیر انتقاد میكند كه، دولت افغانستان تنها بصورت محدود در جهت حمایت از حقوق زنان كشور اقدام كرده است. موارد كثیری وجود دارند كه پدرها یا دیگر بزرگان خانواده دختران ۹ تا ۱۲ ساله را به ازدواج مجبور می كنند. مواردی هستند كه مردان، موهای زنان خود را از ته تراشیده و بر ناخنهای آنها میخ می كوبند. اظهارات خانم بشیر از سوی قاضی رامكی از قضات هرات نیز تائید می شود