پیش به سوی داکار

سال نو میلادی همزمان با شروع مسابقات اتومبیلرانی داکار بود شنبه قبل ۵۰۸ تیم از لیسبون راهی آفریقا شدند جایی که در روز ۱۵ ژانویه باید خود را به داکار پایتخت کشور آفریقایی سنگال برسانند

همراهان نیز بسیار زیاد بودند: ۲۴۰ موتورسیکلت، ۱۸۸ اتومبیل و ۸۰ کامیون پا در مسیر ۹۰۰۰ کیلومتری این مسابقات گذاشته اند که از پرتغال، مراکش، موریتانی، مالی، گینه و سنگال می گذرد. البته تمامی شرکت کنندگان نخواهند توانست به لاک رز(دروازه شهر داکار) برسند، اتفاق و تصادف جزء لاینفک این مسابقات است. اما جاذبه داکار این کاروان عظیم را از میان گرد و غبار، گل و لای و خطرات بی شمار مسیر به سوی خود می کشاند. خطراتی که هر ساله باعث قربانی شدن عده ای از شرکت کنندگان می شود. سال گذشته پنج نفر در این مسابقه کشته شدند. تاکنون در ۲۷ دوره برگزاری مسابقات رالی کویر بیش از ۵۰ نفر قربانی شده اند، آماری تکان دهنده و تأثر آور. اما داکار همچنان زنده است. با این وجود، کسی در طی مسیر به این خطرات و اتفاقات فکر نمی کند. همه درگیر مسائل تکنیکی و تاکتیکی مسابقه و تأمین و تجهیز وسایل سفر و مسابقه هستند. در این میان می توان به تیم آلمانی فولکس واگن اشاره کرد که با ۸۰ نفر همراه، تکنیسن، راننده، پزشک و فیزیوتراپ راهی داکار شده است. این تیم ۸۰ نفره به همراه بیش از ۲۰ وسیله نقلیه، ناوگانی جنگی را تشکیل داده که باید در پایان یک سفر دریایی و بیابانی قهرمانی را برای این تیم به ارمغان بیاورد و اگر در آلمان درمورد قهرمان امسال مسابقات رالی داکار سئوال شود فقط یک نام شنیده می شود: یوتا کلاین اشمیت. این زن آلمانی ساکن موناکو سال گذشته پس از دو راننده تیم میتسوبیشی پاجرو در رده سوم قرار گرفت. هیچ بعید نیست که این سه نفر، پترهانزل، هیروشی مازوکا و کلاین اشمیت، امسال هم سه رتبه اول را به دست بیاورند، اما در مسابقاتی مثل رالی داکار هیچ چیز غیرممکن نیست. فشار مسابقات امسال قابل مقایسه با مسابقه های سال های قبل نیست. اشتفان پترهانزل که در هر دو سال قبل برنده این رالی شده است، امسال نیز در کنار مازوکا، راننده ژاپنی، بزرگترین شانس قهرمانی امسال را دارد.

و اما خانم کلاین اشمیت تاکنون در مسابقات رالی ۰۰۰ ۲۰۰ کیلومتر را پشت سر گذاشته است. وی امسال برای پانزدهمین مرتبه وارد رالی کویر شد و این بار با این هدف که قهرمانی را برای تیم فولکس واگن به ارمغان بیاورد.

روزنامه آلمانی دی ولت قبل از شروع رالی داکار مصاحبه ای با وی که در سال ۲۰۰۱ نیز قهرمانی را نصیب تیم میتسوبیشی کرد انجام داده است.

* شما ۴۳ ساله هستید، خیلی از همکارانتان هم در سنین حدود ۴۰ سال هستند. آیا رالی داکار ورزشی مخصوص بزرگسالان است؟

- نه، ولی تجربه در این ورزش نقش بزرگی ایفا می کند. وقتی انسان جوان است می خواهد خیلی سریع به همه چیز برسد و اغلب هم در پایان دست خالی می ماند. باید در این راه از لحاظ جسمی کاملاً آماده و روی فرم باشی. قبل از هر چیز نیاز داری که در سرت و فکرت احساس سرعت داشته باشی. اینها همه به مرور زمان به دست می آید.

* شما چگونه خودتان را برای داکار آماده می کنید؟

- با پشتکار دائمی و مستمر و برنامه های قدرتی روی دوچرخه و در سالن بدنسازی و همیشه هم خیلی به این موضوع فکر می کنم که چه وسیله ای را برای سفر در بیابان همراه خود بردارم: کیسه خواب، بالش هوا یا زیرانداز؟

* چه چیز بهتر است؟

- اینها به سلیقه برمی گردد. من خودم به بالش هوا یا همان بالش بادی تمایل دارم. یک زیرانداز حرارتی هم چیز بدی نیست ولی چنین زیراندازی حداقل باید هفت سانت ضخامت داشته باشد، در غیر این صورت چندان کارایی نخواهد داشت و به درد نمی خورد.

* برای شما باید این تدارکات عادی شده باشد.

- به هر حال انسان بعد از ۱۵ بار کمتر از بار اول چیزی را فراموش می کند. اما اندازه داخل اتومبیل ها هر سال تغییر می کند.

* دفعه قبل چه چیز را در خانه فراموش کردید؟

- تقریباً هیچ چیز، ولی باز هم همیشه چیزهای جدیدی هست که زندگی را راحت تر می کند. مثلاً یک بار وقتی چمدانم را بستم به یاد دستمال های مرطوب افتادم. یا این که چراغ قوه جیبی ام باتری نداشت. البته با فشار یک دسته شارژ می شود. مشکلی نیست.

* کجا را به دنبال وسایل جدید جست وجو می کنید و این وسایل را از کجا تهیه می کنید؟

- در فروشگاه هایی که لوازم سفر عرضه می کنند، اما اغلب برای این کار فرصت ندارم. معمولاً کاتالوگ اجناس را مرور می کنم و سپس از طریق اینترنت لوازم مورد نیازم را سفارش می دهم.

* برخلاف سال های قبل این بار فولکس واگن تغییراتی در اتومبیل خود داده است و ویلفرید بوکلمان، رئیس هیأت مدیره آنجا فقط انتظار قهرمانی دارد. چگونه با این فشار و انتظارات کنار می آیید؟

- من با اقدام به این وظیفه نگاه می کنم. ما اتومبیل بسیار خوبی در اختیار داریم. اما همیشه خطر نقص فنی و یا اشتباه در حرکت وجود دارد. ۱۵ الی ۲۰ اتومبیل در راه رسیدن به قهرمانی حرکت می کنند و من فقط یکی از آنها هستم. فولکس واگن چهار راننده دیگر هم دارد، که دقیقاً همان اتومبیل خوب را در اختیار دارند و دقیقاً به خوبی من می توانند رانندگی کنند. بنابراین این فشار روی چندین شانه تقسیم می شود.

* وضعیت رقابت در تیم فولکس واگن بیشتر به مسابقات تیمی دوچرخه سواری شبیه است که همه اعضای تیم بدون محدودیت با یکدیگر همکاری می کنند و یا شبیه مسابقات اتومبیلرانی فرمول ۱ است که در یک تیم دو راننده به شکل دو رقیب وارد مسابقه می شوند؟

- این مسابقات حالتی بین این دو را دارد. من در خط اول خودخواه هستم و می خواهم هم تیمی ام را عقب بزنم، اما وقتی در مجموع می بینم که خیلی از بقیه عقب افتاده ام، آن هم بعضاً به دلیل اشتباهاتی که مرتکب شده ام، آن وقت هر کاری از دستم بربیاید انجام می دهم تا هم تیمی ام برنده شود. در ابتدا پنج راننده برای فولکس واگن استارت می زنند و آن هنگام شعارشان این است: تو باید هم تیمی ات را شکست دهی.

---