نقش غیرت در سلامت فرد و اجتماع

صفت غیرت در انسان, مانند پاسبانی است كه موجب ثبات خانواده می گردد و غیرتمند با تعصب و حمیت و حفظ نوامیس خود, جلوی انحرافهای احتمالی را خواهد گرفت انسان غیور نه تنها نسبت به خانواده خود بلكه نسبت به ناموس دیگران نیز حساس است

لباس، نشانگر حالات روحی، ایمانی و شخصیت افراد است، زنان پوشیده در گوهر عفاف، درونی پاك و اعتقادی قوی دارند و حیا و حجاب را تدبیری برای صیانت از خویش و سلامت جامعه اسلامی می‏دانند. در مقابل، زنانی كه از اعتقادی راسخ و بازدارنده بی‏بهره‏اند، پوششهای نامناسب برمی‏گزینند و جامعه را به سوی انحراف می‏كشانند و ارزشهای وجودی خویش را پاس نمی‏دارند. آموزه‏های دینی، غیرت شخصی را وسیله‏ای برای صیانت از خانواده و غیرت اجتماعی را سازوكاری برای سلامت اجتماع، برمی‏شمارد. این نویسنده در این نوشتار، با انتقاد از وضع موجود (كه آن را متناسب با جامعه اسلامی نمی‏داند) در تلاش است با معرفی آموزه‏ها و توصیه‏های قرآنی و روایی، توجّه بیشتر مسؤولان و دلسوزان نظام را به این مهم معطوف دارد و نقش از یاد رفته بعضی از افراد را در تقویت روحیه غیرت‏مداری یادآور شود. مشاهده بعضی از زنان بزك كرده در جامعه اسلامی و پیروی بی‏رویه از مدلهای گوناگون غربی كه آسیبهای جدی به فرهنگ اسلامی وارد داشته، تأثر و تأسف غیرتمندان دینی را به همراه داشته است. دردمندانه باید گفت در سالهای اخیر، این موج نامبارك به صورت گسترده‏ای، شهرها و حتی روستاهای دور و نزدیك كشور اسلامی را در برگرفته و بسیاری از دختران و زنان مسلمان را در مقاطع مختلف سنی، در كام خود فرو برده است.آسیبهای این تهاجم فرهنگی، زمانی جدیتر می‏نماید كه این تغییر رویه كم و بیش در دانشگاهیان و افراد تحصیل كرده و فهیم نیز دیده می‏شود؛ حتی در مواردی حتی گوی سبقت را از گروه‏های الگوی خود ربوده و به نوعی مروّج این تغییر مسیر در بین اقوام، آشنایان و دوستان خویش نیز شده‏اند. جای تأسف است كه سیاستگذاران و كارگزاران فرهنگی، مواجهه با این خطر جدی را كه به شدت می‏تواند اخلاق اجتماعی و اقتصادی را تحت تأثیر قرار دهد، نادیده انگاشته و تأسف بارتر این كه بعضی از نزدیكان آنان نیز با این جریان نابهنجار، همسو و هماهنگ شده‏اند. هشدارهای دلسوزان فرهنگی، بویژه رهبر فرزانه انقلاب درباره هوشیاری در برابر تهاجم فرهنگی جدّی گرفته نشده و یا اجرایی نشده است. پیروزی انقلاب شكوهمند اسلامی و احیای ارزشهای دینی، فضای معنوی خاصی را بر ایران اسلامی حاكم كرده است و در زمینه حجاب هم، بانوان محجبه و عفیف، الگوی عملی مسلمانان سراسر گیتی شده‏اند. آنان با پیروی از آموزه‏های دینی، تأثیرات شگرفی در ساختار اجتماعی و حتی در پیشبرد دفاع مقدس نهاده و با حفظ حریم، در انواع فعالیتهای اجتماعی و سیاسی، مشاركت فعال داشته‏اند. هنوز هم بسیاری از آنها، بر فرهنگ اصیل خویش پای می‏فشارند و در احیای ارزشهای دینی كوشا هستند. اما عده‏ای از بانوان ناآگاه و سست اراده نه تنها اصالت خویش را از یاد برده‏اند بلكه چهره یك زن مسلمان را در دیدگاه جهانیان و متدینان داخلی غیر موجّه نموده و موجبات نگرانیهای اخلاقی را فراهم آورده‏اند. این حركات نسنجیده، افزون بر این كه آنها را به اتلاف وقت و مدپرستی كشانده و ضربات اقتصادی شكننده‏ای به خانواده‏ها در جهت تأمین وسائل آرایشی و پوشاك جدید فراهم آورده است، عده بسیاری از جوانان كه نیروی كار جامعه هستند را درگیر كرده و با تخریب افكار و اذهانشان، آنها را به انواع بزه‏كاری و نابهنجاری سوق داده است. متأسفانه اخباری كه نشان می‏دهد زنان و دختران به سبب لباس نامناسب و آرایش غلیظ مورد تعرض و آزار و اذیت جنسی و جسمی قرار گرفته‏اند و حتی در برخی موارد جان خویش را نیز از دست داده‏اند كم نیست. بسیاری از این آزار دهندگان، حركات ناشایست و لباسهای جلف و آرایشهای نامناسب این زنان و دختران را انگیزه ربودن و تعرض به آنان برشمرده‏اند. این نكته بیانگر آن است كه بانوان باید در نوع پوشش و آرایش خویش دقت بیشتری را به عمل آورند تا با چنین پیامدهایی مواجه نشوند. مسأله تعجب‏انگیز، حضور زنان و دختران بدحجاب و بزك كرده در كنار برادران، پدران و همسرانشان است كه بعضی از آنان نه تنها از نگاه‏های هرزه رهگذران ناپاك رنج نمی‏برند بلكه از نمایش نوامیس خود احساس مباهات هم می‏كنند! البته برخی از آنها به عنصری سست اراده تبدیل شده‏اند كه توان حفظ و نگهداری از ناموس خود را ندارند. در این میان، از برخورد حساب شده مسؤولان و نهادها و همچنین سیاستگذاریهای بازدارنده خبری نیست. هر بار كه بعضی از دلسوزان نظام در پی مقابله با چنین پدیده ویرانگری كه مشابه آن در اندلس اتفاق افتاد، بر می‏آیند، عده‏ای با برخورد سطحی و غیرحساب‏شده و جمعی با غوغاسالاری و حمله حیثیتی به طراحان این گونه طرحها، آنان را زمینگیر نموده و به اشاعه بیشتر این فرهنگ غربی دامن می‏زنند. باید كوشید با طراحی درست و اجرای منطقی و مناسب، چهره جامعه دینی را بازسازی نمود. هرگونه كوتاهی از سوی مسؤولان فرهنگی، كاسه صبور غیرتمندان را لبریز كرده و حركت خودجوش آنان را برای حذف میكربهای مخرّب از پیكره جامعه دینی كه با خون شهیدان آبیاری شده، به همراه دارد. این خیزش، بدترین وضع ممكن در برخورد با این عروسكهای بزك شده و آدمكهای مروّج آنها است؛ چرا كه كنترل از دست نیروی انتظامی خارج می‏شود كه به هیچ وجه شایسته نظام مقتدر اسلامی نیست.

حجاب؛ پاسدار گوهر گرانبهای زنان صالح

اساسا حجاب زن، حریمی میان او و نامحرمان ایجاد می‏كند و سبب فروكش كردن غریزه جنسی و هدایت آنان در مسیر طبیعی می‏گردد. برداشتن این حریم، منشأ بسیاری از التهابها و اضطرابهای فردی و اجتماعی خواهد شد. نمونه آن در كشورهایی كه حجاب و پوشش را رعایت نمی‏كنند به وضوح دیده می‏شود.اكنون مسأله اینجاست كه آیا زنان باید چون عروسكی خود را بیارایند تا مردان چشم‏چران و هرزه به آنان چشم بدوزند و حرمت آنان را خدشه‏دار سازند؟ اسلام این راه را نمی‏پسندد و حجاب را سدّی در برابر امیال هوس‏بازان و سبب استحكام بنیان خانواده می‏شمارد. پوشش زنان باعث می‏شود تمتّعات جنسی منحصر به محیط خانواده شود و نیروی مولد و فعال جامعه نیز در پیشرفت جامعه از حركت سازنده باز نماند؛ چرا كه حضور زنان بی‏حجاب و بدحجاب، دل مردانِ سست ایمان را می‏رباید؛ در نتیجه باعث ركود فعالیت اجتماعی و عدم موفقیت در علم‏آموزی در مراحل مختلف زندگی می‏شود. به همین جهت، غالبا به زن بد حجاب یا بی‏حجاب، به دیده بازیچه می‏نگرند؛ نه عضو فعّال و مؤثر در جامعه. در حقیقت، حجاب كامل زنان و تقوای آنان، جامعه را اصلاح می‏كند. بر همین اساس، فرانتس فانون در تحلیلی جامعه‏شناختی از انقلاب الجزایر، درباره ترفندهای استعمارگران برای در اختیار گرفتن كشورهای دیگر می‏نویسد: «جامعه‏شناسان استعمار توصیه می‏كنند كه اگر زنها را در دست بگیریم، همه چیز به دنبال آن خواهد آمد.»(۲)

---