چرا بشقاب پرنده ها , به دور خودشان می چرخند

انسانهای زیادی در گوشه و کنار دنیا ادعاء نموده اند که بشقاب پرنده ها را دیده اند بطوری که تعداد آنها به بیش از پنج میلیون نفر می رسد و حتی بعضی از آنها , پا را فراتر نهاده و ادعاء نموده اند که سوار بر بشقاب پرنده شده و از نزدیک , موجودات انسان نمای ِ داخل آن را مشاهده کرده اند و عجیب تر از همه این است که بعضی از این افراد , ادعای خود را در حالت هیپنوتیزم هم بر زبان آورده اند و به این ترتیب جای هر گونه شک و شبه ای را در مورد صدق ِ گفتار خود , بر طرف نموده اند

انسانهای زیادی در گوشه و کنار دنیا ادعاء نموده اند که بشقاب پرنده ها را دیده اند بطوری که تعداد آنها به بیش از پنج میلیون نفر می رسد و حتی بعضی از آنها ، پا را فراتر نهاده و ادعاء نموده اند که سوار بر بشقاب پرنده شده و از نزدیک ، موجودات انسان نمای ِ داخل آن را مشاهده کرده اند و عجیب تر از همه این است که بعضی از این افراد ، ادعای خود را در حالت هیپنوتیزم هم بر زبان آورده اند و به این ترتیب جای هر گونه شک و شبه ای را در مورد صدق ِ گفتار خود ، بر طرف نموده اند .

ضمنا ً بعضی وقتها هم اتفاق افتاده است که اهالی یک شهر و یا یک روستا ، عنوان نمایند که بشقاب پرنده و یا بشقاب پرنده ها را مشاهده کرده اند و در مصاحبه های خود ، روایت های مشابهی از مشاهدات خود بر زبان آورده اند که با توجه به کثرت افراد مدّعی و توصیف های مشابهی که بیان کرده اند ، امکان ِ هرگونه خلاف گویی و تبانی در میان آنها ، غیر محتمل و حتی غیر ممکن به نظر می رسد .

و اما در اکثر گزارشات ثبت شده در مورد رویت بشقاب پرنده ها ، معمولا ً با جملات مشابه جملات ذیل ، زیاد سر و کار داریم که قابل توجه و بررسی هستند :

۱ – بیضوی شکل و نورانی بود و با سرعت زیاد ، به دور خودش می چرخید .

۲ – نورهای به رنگ مختلف و خیره کننده ای از آن متصاعد می شد .

۳ – در یک لحظه ، از نقطه ای به نقطه دیگری منتقل می شد .

۴ – از افراد داخل آنها ، صدایی شبیه به وزوز زنبور عسل ، شنیده می شد .

۵ – کسانی که در داخل بشقاب پرنده ها بودند ، دارای سر و چشمی بزرگ بودند .

و . . .

و اما اینکه واقعا ً این سفاین بیضوی شکل ، از کجا می آیند ؟ و صاحبان اصلی آنها چه کسانی هستند ؟ نکته نظرات متعددی مطرح شده است که ذیلا ً به تعدادی از آنها اشاره می کنم .

گروهی از مردم ، آنها را از پدیده های نادر طبیعی می دانند که مکانیسم تشکیل آنها ، هنوز برای ما مکشوف و معلوم نشده است و لذا شاید روزی بتوانیم از فرایند تشکیل آنها ، آگاه بشویم و به این ترتیب معمّا را حل نماییم ، و بعضی ها هم آنها را محصول کشورهای صنعتی دنیا می دانند که فناوری ساخت آن را سرّی نگه داشته و در انحصار خود گرفته اند و دیگران را از اسرار آن آگاه نساخته اند ، و البته بسیاری از مردم دنیا ، و حتی بسیاری از صاحب نظران علوم فضایی ، آنها را متعلق به موجودات ذی شعور و متفکری می دانند که در منظومه های دور دست زندگی می کنند .

و اما مسئله اصلی این است که کدامیک از این فرضیات و نظریات مطرح شده می تواند درست باشد و یا اینکه حداقل ، به واقعیت امر ، نزدیکتر است جای تامّل و بررسی بیشتری دارد که ذیلا ً به آنها اشاره می کنم :

۱ – با توجه به شناختی که ما از پدیده های گوناگون طبیعی و زمینی داریم و نیز با در نظر داشت ِ قوانین شناخته شده ی فیزیکی ، نمی توانیم رفتارها و عملکردهای بشقاب پرنده ها را با قوانین حاکم بر طبیعت ، بررسی و توجیه بکنیم چون پدیده های طبیعی ، همواره به صورتهای طبیعی و ماشینی عمل می نمایند و از شعور انسانی و رفتار جانوری ، در عملکردهای آنها ، چندان خبری نیست ، در حالی که بشقاب پرنده ها ، اینگونه عمل نمی نمایند و از گزارشات ثبت شده ، چنین برمی آید که بشقاب پرنده ها ، در مدت حضورشان در اطراف زمین ، ابتکار عمل را بطور کامل در دست گرفته و هیچگونه انفعالی در رفتارهای خودشان بروز نمی دهند بنابراین نمی توانیم بسادگی آنها را از پدیده های نادر ِ طبیعی و زمینی تلقی بکنیم .

۲ - ما می دانیم که فرایندهای تولید علم و تولید محصول ، معمولا ً بسیار زمان بر و پر هزینه هستند و لذا به آسانی نمی توان آنها را از چشم جهانیان و نیز از چشم ِ سازمانهای جاسوسی و اطلاعاتی کشورهای مختلف دنیا ، پنهان نگاه داشت ، بویژه در شرایطی که کشورهای مختلف دنیا ، خیل ِ جاسوسان ِ یک جانبه و دو جانبه خود را به سرّی ترین و حساس ترین مراکز صنعتی و نظامی کشورهای مختلف ، نفوذ می دهند و اطلاعات مورد نیاز خود را بدست می آورند و لذا چگونه می توان باور کرد که کشوری بتوانند پروژه ای عظیم و پیچیده ای مانند ساخت و راه اندازی بشقاب پرنده ها را به گونه ای در محدوده جغرافیای و سیاسی کشور خود ، محدود و محصور سازد که دیگران از آن بی خبر باشند و لذا به آسانی نمی توان ماجرای بشقاب پرنده ها را به برنامه های سرّی و نظامی کشورهای صنعتی دنیا نسبت داد و ختم غائله را اعلام نمود بنابراین زمینی بودن بشقاب پرنده ها ، چندان معقول و منطقی به نظر نمی رسد مخصوصا ً در شرایطی که ، گزارشات ِ مربوط به مشاهده بشقاب پرنده ها ، به دوره های قبل از انقلاب صنعتی باز می گردند و حتی ردّ پای آنها را در نقوش ِ آثار باستانی هم می توان جستجو کرد .

۳ – با توجه به دلایل مذکور و نیز با توجه به شواهد و قرائنی که وجود دارد ، فضایی بودن بشقاب پرنده ها ، بسیار محتمل و معقول به نظر می رسد چون احتمال اینکه همزمان با پیدایش خورشید و منظومه شمسی ، منظومه ها و ستارگان دیگری در نزدیکی خورشید ، بوجود آمده اند و موجودات ِ ساکن در سیارات آنها ، زودتر از زمین ، به تکامل ِ لازم دست یافته اند بطوری که امروزه سفاین خود را به سوی زمین گسیل می دارند یعنی مثلا ً اگر ۶۵ میلیون سال پیش با حوادثی مرگبار ، حیات در کره زمین دگرگون نمی شد و نسل دایناسورهای تخمگذار ، منقرض نمی شدند ، آنوقت ممکن بود امروزه ، سفاین موجودات متفکر و تخمگذار زمینی ، در اطراف عالم جولان می دادند و به کشف های تازه ای دست می یافتند چون می دانیم که در میان دایناسورها ، روند تکامل ، برای بوجود آمدن ِ موجودات صاحب ِ شعور و تفکر ، آغاز شده بود ولی بر اثر حوادث ِ مرگباری که اتفاق افتاد ، روند تکامل در میان آنها متوقف شد و به این ترتیب و در غیاب دایناسورها ، عرصه برای رشد و تکامل پستانداران مساعدتر شد و بالاخره پس از دهها میلیون سال ، موجودی ذی شعور و متفکری به نام ِ انسان ، پا به عرصه وجود نهاد و در این مدت ، سیارات ِ شبه زمین ، در منظومه های دور دست ، که عمری در محدوده ی عمر زمین داشتند ، به تکامل خود ادامه دادند و موجودات زنده ی ساکن در آنها ، به مرحله ای از تکامل و پیشرفت رسیده اند که امروزه آثار آنها را به صورت بشقاب پرنده های گوناگون ، مشاهده می کنیم ، چون به احتمال زیاد ، روند پیدایش موجودات زنده ، در سیارات شبه زمین و سیارات دیگر ، شباهتهای زیادی با هم دارند یعنی روند پیدایش موجودات زنده در سیارات مختلف ، معمولا ً به این ترتیب است که ابتدا ، نوکلوتیدها و ویروسها بوجود می آیند و سپس تک سلولیها و توده های پرسلولی تشکیل می شوند و بالاخره آبزیان ، بی مهرگان ، مهره داران ، تخمگذاران ، خزندگان ، دایناسورها و پستانداران بوجود می آیند که با این پیش فرض ، می توان ادعاء کرد که احتمالا ً ، ساکنان سفاین فضایی ، تخمگذاران ِ با شعوری هستند که از تکامل ِ دایناسورهای آن سیارات ، بوجود آمده اند .

و اما دلیل دیگری که می توان بر فضایی بوده بشقاب پرنده اقامه کرد آن است که جهان هستی بسیار بزرگ است یعنی بزرگتر از آن است که ما فکر می کنیم بطوری که اگر تنها یکی از کهکشانها را ، یعنی مثلا ً کهکشان راه شیری را مورد بررسی قرار بدهیم می بینیم که فاصله قطر آن ، بیش از یک صد هزار سال نوری است و تعداد ستارگان آن را بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد و حتی تا یک تریلیون ستاره برآورد می کنند که اگر برای هر یک از ستارگان ، ۱۰ تا سیاره در نظر بگیریم ، تعداد سیارات ِ کهکشان راه شیری ، به ۱۰ تریلیون سیاره می رسد و این در حالی است که میلیاردها کهکشان ، در جهان هستی وجود دارد که میلیاردها سال نوری از ما فاصله دارند ، با این اوصاف ، چگونه می توان باور کرد که ما در در جهان آفرینش ، تنها هستیم ! یعنی عجیب تر از عجیب ، آن است که ما در جهان هستی ، تنها باشیم ، و اگر تنها نباشیم ، جای هیچگونه تعجبی وجود ندارد .

و اما از این قضایا که بگذریم بحث اصلی ما بر سر این مسئله است که چرا بشقاب پرنده ها ، حرکت تند ِ وضعی دارند و به دور خودشان می چرخند ؟ که در این مورد چند فرضیه ی قابل توجهی را می توان مطرح کرد :

۱- احتمالا ً حرکت وضعی بشقاب پرنده ها ، برای ایجاد جاذبه جرمی ِ مصنوعی ، برای ساکنان زنده ی داخل آنها می باشد ، که این فرضیه ، چندان قابل قبول به نظر نمی رسد چون برای رسیدن به این هدف ، می توانستند سفاین فضایی خود را به شکل موشک های فضایی ما بسازند که این موشک های فضایی ، مانند گلوله ای که از تفنگ شلیک می شود ، حول ِ خط ِ سیر ِ خودشان بچرخند و لذا بوسیله نیروی گریز از مرکز ِ حاصل از آن ، به جاذبه ِ جرمی ِ مصنوعی ، دست می یافتند و این کار برای آنها بسیار ساده تر و آسانتر بود .

گذشته از اینها ، می توانستند از روباتهای استفاده بکنند که نیازی به جاذبه جرمی نداشته باشند و یا اینکه موجودات زنده ی داخل آنها را در ازت مایه منجمد می کردند و در مقصد ، آنها را از حالت ِ انجماد خارج می نمودند به این ترتیب ، نیازی به جاذبه ِ جرمی ِ مصنوعی ، نمی داشتند .

۲ – احتمالا ً حرکت وضعی بشقاب پرنده ها ، برای جلوگیری از افزایش شدید جرم آنها ، در سرعت های بسیار بالا می باشد ، چون جرم هر جسمی ، با افزایش ِ حرکت انتقالی ِ آن ، افزایش می یابد پس بنابراین می توان نتیجه گرفت که جرم هر چیزی ، فقط با حرکت آن در ارتباط است و جرم اجسام ساکن در فضا ، ناشی از حرکات ِ ذرات ِ تشکیل دهنده ی آنها می باشد ، و بطور اجمال می توان گفت که جرم یعنی : « مقاومت ِ فضا ، در برابر ِ هر نوع حرکتی که در فضا اتفاق می افتد » و اگر هر گونه حرکتی در اجسام و نور ، ( حرکات ِ وضعی ، انتقالی و موجی ) ، به صفر برسد ، جرم اجسام و نور هم به صفر می رسد یعنی اجسام و نور ، به فضای بی جرمی ، تبدیل می شوند چون تمامی جهان ، اعم از ماده و فضا و آثار ِ ناشی از آنها ، از یک ذرّه ی غیر قابل تجزیه و فاقد جرم ، بوجود آمده است و لذا حرکت وضعی بشقاب پرنده ها ، برای جلوگیری از افزایش شدید جرم آنها ، در سرعت های بسیار بالا می باشد یعنی با این چرخش ، از مقاومت ِ ذرات تشکیل دهنده فضا ، در برابر حرکت بشقاب پرنده ها ، کاسته می شود ( به زبان ساده تر ، می توان گفت که بشقاب پرنده ها ، با این چرخش خودشان ، موج و جریانی از ذرات تشکیل دهنده ی فضا ، در اطراف و داخل خودشان ایجاد می کنند که مانع از افزایش شدید جرمشان در سرعت های بسیار بالا می گردد و به این ترتیب ، مثل این است که گویی ، ذرات ِ تشکیل دهنده ی فضا را از سر راه خودشان کنار می زنند ) و لذا ، همزمان با حرکت وضعی ِ بسیار تند خودشان ، می توانند با سرعتی برابر با سرعت نور و حتی فراتر از آن ، در فضا حرکت نمایند و از افزایش شدید ِ جرمشان جلوگیری کنند ، چون فاصله بین ستارگان بسیار زیاد است و حتی فاصله نزدیکترین ستاره نسبت به زمین ، حدودا ً ۳/۴ سال نوری است و لذا لازم است برای رسیدن به سیاره ما ، با سرعتی برابر با سرعت نور و حتی فراتر از آن ، طی طریق نمایند .

همت کمیلی

همراه : [phone]

Email : [e-mail]