حرکت یاران نادی به سوی نقطه اوج

شادی قهرمانی در اولین مسابقات جام کنفدراسیون های آسیا ARC Cup چنان زیاد بود که دوستان یادشان رفت به مردم یادآور شوند که این پیروزی به هیچ وجه به معنای قهرمانی کشورمان در والیبال آسیا نیست و فقط تیمی قهرمان این قاره می شود که در مسابقه های والیبال قهرمانی آسیا بر سکوی نخست بایستد و حتی تیمی که در پیکارهای والیبال بازی های آسیایی اول شود نیز چنان عنوانی را یدک نخواهد کشید

شادی قهرمانی در اولین مسابقات جام کنفدراسیون های آسیا (ARC Cup) چنان زیاد بود که دوستان یادشان رفت به مردم یادآور شوند که این پیروزی به هیچ وجه به معنای قهرمانی کشورمان در والیبال آسیا نیست و فقط تیمی قهرمان این قاره می شود که در مسابقه های والیبال قهرمانی آسیا بر سکوی نخست بایستد و حتی تیمی که در پیکارهای والیبال بازی های آسیایی اول شود نیز چنان عنوانی را یدک نخواهد کشید. شماری از رسانه ها نیز به اشتباه عنوان اولی ایران را در پیکارهای جام کنفدراسیون آسیا قهرمانی در قاره توصیف کرده اند در حالی که اصلا این طور نیست و ما فقط در رقابت های تازه ابداع شده AVC Cup اول شده ایم که البته باارزش و قابل ستایش است، اما همان طور که قبلا نوشتیم اصلا به معنای قهرمانی در والیبال قاره نیست. حالا که وجه اشتباه فوق با توضیحاتی که آوردیم، برطرف و تصحیح شد، بد نیست نکاتی را به مسئله فوق بیافزاییم، این اولین بار است که در یک مسابقه ملی بزرگسالان در سطح قاره در حضور کره جنوبی، ژاپن و چین اول می شویم و پیش از این بالاترین رتبه حاصله ما نایب قهرمانی در بازی های آسیایی ۲۰۰۲ بوسان کره جنوبی و یک عنوان دومی دیگر در همین رقابت ها در اواخر دهه ۱۹۵۰ میلادی بوده است. در عین حال به قصد رساندن اطلاعات درست به مخاطبان باید متذکر شویم که در پیکارهای اخیر جام کنفدراسیون آسیا ژاپن و چین فقط با ترکیبی از تیم های ب و جوانان خود پای در میدان نهاده بودند و کره نیز به رغم در اختیار داشتن شماری از مردان فیکس اش، حداقل نیمی از آنها را در سئول جا گذاشته بود و در میان این تیم ها فقط ایران بود که با تمامی نفراتش و هرچه داشت راهی بانکوک شده بود.

● غیرممکن نیست، اما …

این به ما گوشزد می کند که AVC Cup نمی تواند سنگ محکی کامل برای والیبال ما باشد و حتی می تواند ما را گول بزند، به خصوص اگر مسئولان فدراسیون و تیم ملی والیبال این نکته را به همگان گوشزد نکنند که رقبای ما چقدر غایب داشته اند و فتح این مسابقات کسب عنوان قهرمانی آسیا را موجب نمی شده است و قانونا هم نمی توانسته سبب چنین چیزی بشود. از طرف دیگر وقایع بانکوک خاطرنشان می کند که اگر رقبای شرقی ما با تمام دار و ندارشان به صحنه آیند، بدیهی است که تکرار عنوان حاصله در تورنمنت اخیر اگر غیرممکن نشود، از آن چندان هم دور نخواهد بود. در عین گرامیداشت حاصل کار بازیکنانی مثل نادی، محمد کاظم، معروف، کشاورزی و زرینی باید متذکر شد که ما با تمام توان مان در شرایطی به میدان رفتیم که غیبت سایر مدعیان فضا را عوض کرده و شرایط را به سود ما تغییر داده بود، اما اگر فردا وفرداهای بعد در تورنمنت آتی همگان حاضر باشند، کار ما چند برابر سخت تر شده و کوچک ترین تضمینی در خصوص تکرار نتیجه تورنمنت اخیر تایلند در دست نخواهد بود. اگر می گوییم تضمین، به معنای غیرممکن بودن این کار نیست و والیبالیست های ما می توانند تحت شرایطی حتی در رقابت های قهرمانی آسیا هم اول شوند، اما همان طور که پیشتر گفتیم این کار بسیار سخت تر از چیزی خواهد بود که در پیکارهای اخیر تایلند دیدیم و برای این که این تفاوت ها رفع و کاری که گفتیم، امکانپذیر شود، باید کار و تلاش و برای آینده برنامه ریزی کرد.

● ناب و نادیده

همین عناصر بود که باعث شد تیم بازنده و ناکام مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۰۷ و تیم بدون اقبال پیکارهای انتخابی المپیک ،۲۰۰۸ در جام کنفدراسیون آسیا بدرخشد و یک عنوان ناب و نادیده در رده بزرگسالان را نصیب ما کند، بنابراین مهم ترین درس برگرفته در تایلند این است که نه تنها کار ما تمام نشده، بلکه تازه شروع شده است و اگر می خواهیم روزی واقعا قهرمان آسیا شویم به قهرمانی در جام کنفدراسیون قاره (که اعتبار آن حتی نصف عنوان قهرمانی قاره نیست) قناعت نورزیم، باید همچنان کوشش و از حالا برای میدان های بعدی برنامه ریزی کنیم زیرا همان طور که در تایلند مشخص شد، قدم های اعتلای هر تیمی به تدریج برداشته و هر پیشرفت اساسی به آرامی حاصل می شود و فقط نباید ناامید شد و باید شروع شده در دوران مربیگری زوران گاییچ همچنان استمرار یابد. چهره های شاد مردان عمدتا جوان ما در تایلند نشانگر روحیه ای بود که در جامعه این ورزش به وجود آمده است و بی تردید باید بسط یابد و تقویت شود. در پایان دیدار فینال، والیبالیست های ما که توانسته بودند شکست در دور مقدماتی در برابر کره جنوبی را جبران و این تیم را در مصاف دوم دو کشور ۲-۳ مغلوب و عنوان قهرمانی را تصاحب کنند، چنان می درخشیدند و می خندیدند که انگار دنیا را به آنها داده بودند. آنها شایسته این شادی بودند و اگر به آنها برنامه های درست داده شود و چنانچه به مربیان وطنی مثل حسین معدنی(که تیم ما را در آنجا هدایت می کرد) میدان داده و وسیله تقویت آنها فراهم شود، می توان به سوی عناوین بزرگ تر حرکت کرد. ایران قهرمان والیبال بزرگسالان آسیا نشده است اما از لحظه پیروزی در تایلند شاید حرکت خود را استوارتر از هر زمانی به سوی آن و نقطه اوج والیبال آغازکرده باشد.

وحید رسولی