رانندگی برای بیماران آلزایمری، ممنوع!

در جوامع امروزی و بویژه در میان جوانان رانندگی نشانه‌ای از استقلال و یکی از نمادهای شایستگی فرد محسوب می‌شود. با گسترش شهرها و زندگی به شیوه نوین، رانندگی هم بخشی از زندگی …

در جوامع امروزی و بویژه در میان جوانان رانندگی نشانه‌ای از استقلال و یکی از نمادهای شایستگی فرد محسوب می‌شود. با گسترش شهرها و زندگی به شیوه نوین، رانندگی هم بخشی از زندگی طبیعی افراد شده و هم بخشی اجتناب ناپذیر و غیرقابل تفکیک از امور روزمره افراد. اما همه می‌دانیم که رانندگی به تمرکز و واکنش سریع نیاز دارد و اینها همان چیزهایی هستند که با افزایش سن کاهش می‌یابند. اگر افزایش سن با بیماری‌هایی مانند آلزایمر همراه شود، این روند به طور چشمگیری تسریع می‌شود. بنابراین اگر شما از فردی که آلزایمر دارد نگهداری می‌کنید، باید رانندگی او را محدود کرده یا او را به طور کامل از رانندگی منع کنید.

چیزی بیش از مشکلات حافظه

فردی که آلزایمر دارد با از دست دادن حافظه کوتاه‌مدت براحتی گم می‌شود و حتی خطرناک‌تر از این مورد، توانایی چنین فردی برای تخمین فاصله‌ها و پیش‌بینی ترافیک کاهش می‌یابد. بعلاوه راننده‌ای که آلزایمر دارد ممکن است نتواند اولویت‌ها را تشخیص دهد. به عنوان مثال، اتفاقی بی‌ربط مانند پریدن یک گربه از لبه دیوار ممکن است حواس راننده را به گونه‌ای پرت کند که او از چراغ راهنمایی یا سایر علائم ترافیکی غافل شود.

چه زمانی رانندگی را قطع کنیم؟

نظریات در مورد رانندگی پس از تشخیص بیماری آلزایمر متفاوت است. برای برخی افراد، بهتر است که رانندگی به طور کامل قطع شود. اما برخی از افراد در مراحل اولیه بیماری ممکن است بتوانند در طول روز سفرهای کوتاهی داشته باشند.

البته اگر چنین فردی به هر دلیل باید به رانندگی ادامه دهد به علامت‌های هشداردهنده دقت کنید:

اگر وی برای رسیدن به مناطق آشنا مانند خانه یا تغییر خط هنگام رانندگی مشکل دارد، اگر در پیدا کردن پدال‌های گاز و ترمز گیج می‌شود، اگر از مشاهده چراغ و علائم راهنمایی غفلت می‌کند یا در تصمیم‌گیری سرعت لازم را ندارد، با سرعتی نامناسب رانندگی می‌کند یا هنگام رانندگی عصبانی یا گیج می‌شود باید حتما رانندگی او را محدود کنید.

از خود بپرسید آیا در ماشین وی می‌توانید احساس امنیت و راحتی داشته باشید؟ یا اجازه می‌دهید فرزندتان در ماشین او بنشیند؟ اگر جواب شما به این سوال منفی است، بدانید زمانی است که فرد باید رانندگی را به طور کامل کنار بگذارد.

در ضمن سعی کنید کاری کنید تا فرد نیازی به رانندگی نداشته باشد. به عنوان مثال خریدها و کارهای شخصی او را به فرد دیگری محول کنید.

پیشرفت بیماری

همان‌طور که زمان می‌گذرد، بیماری نیز بیشتر پیش می‌رود. پس سعی کنید در تصمیم خود قاطع باشید. اگر با توجه به این شرایط وی باز هم می‌خواهد و مصر است که رانندگی را ادامه دهد یا اگر پس از مدتی توقف در رانندگی باز هم سراغ این کار می‌رود به هر ترتیب وی را از رانندگی منصرف کنید.

برای این منظور می‌توانید از پزشک معالجش نامه‌ای بگیرید. گاهی اگر فردی مسوول (مانند نماینده بیمه، وکیل یا پزشک) به او بگوید، موثرتر خواهد بود.ماشین را در پارکینگ قرار دهید و کلیدها را جایی دور از دسترس وی بگذارید.

اگر این رفتار هم مانع او نشد و فرد باز هم اصرار به رانندگی دارد، ماشین را به نحوی از حرکت بازدارید (با قطع کردن سیم برق و...). این موضوع چنان اهمیتی دارد که متخصصان معتقدند اگر می‌توانید بدون ماشین زندگی را سپری کنید، آن را بفروشید تا از خطرات بعدی پیشگیری کنید.

نکته مهم دیگر این است که چنین فردی به محض این‌که رانندگی را کنار بگذارد، احساس می‌کند که استقلالش را از دست داده است.

پس تا می‌توانید صبور باشید، اما به یاد داشته باشید که بر موضع خود پابرجا بمانید. همیشه به یاد داشته باشید که عواقب ناشی از رانندگی پرخطر او می‌تواند بسیار بدتر از آن باشد که تصورش را می‌کنید.

mayoclinic.com

مترجم: نیلوفر اسعدی‌بیگی