آرایش بی‌اخلاقی با اخلاق

عنوان و شاخه‌ای از دروغ به نام دروغ مصلحتی که در جامعه ما باب شده یکی از آن دهانه‌های بزرگ دوزخ است که به روی ما باز شده و ما را می‌سوزاند، اما کمتر کسی از ما این را حس می‌کند.

۱ـ عنوان و شاخه‌ای از دروغ به نام دروغ مصلحتی که در جامعه ما باب شده یکی از آن دهانه‌های بزرگ دوزخ است که به روی ما باز شده و ما را می‌سوزاند، اما کمتر کسی از ما این را حس می‌کند.

شاید یکی از بی رحمانه ترین رفتارهایی که ما این سال ها با واژه ها داشته ایم، همین نوع رفتار ما با کلمه مصلحت و چسباندن آن به یکی از بزرگ ترین قبح های رفتاری یعنی دروغ بوده است.

این است که به نام اخلاق و امر اخلاقی، مجوز بی اخلاقی صادر و بر سردر بی اخلاقی، شعارهای اخلاقی ظاهر و ایوان بی اخلاقی با نقش های اخلاقی تزئین می شود.

۲ ـ آنچه از دروغ گفتن مذموم تر است، ریختن قبح دروغگویی است. این چاقو برنده تر و خون ریزتر از چاقوی اول است. اگر در جامعه ای قبح دروغگویی ریخته شود، اخلاق به یک کالای تزئینی و روبنایی تبدیل خواهد شد. در چنین جامعه ای اخلاق روی در و دیوار دیده می شود، اما در رفتار و کردار آدم ها به چشم نمی آید.

۳ ـ دروغ، صحنه گردان بسیاری از آسیب های اجتماعی و از جدی ترین بداخلاقی های پنهان اجتماعی ماست که با تاسف تمام، هنوز چندان جدی اش نگرفته ایم. به عنوان مثال اگر در جامعه ای خیانت زوج ها به همدیگر افزایش پیدا کند، جز این است که آنها به هم دروغ می گویند؟ حتی اگر دروغ هایشان برای همدیگر فاش شده باشد. اگر مثلا آمار تصادف رانندگی در جامعه ما بالاست جز این است که رانندگان ما به دروغ گفته اند خوابمان نمی آید؟ جز این است که ما به دروغ، مهر استاندارد را بر بدنه خودرویی چسبانده ایم، در حالی که آن خودرو واجد آن استاندارد نبوده است؟ اگر طلاق زوج های جوان در جامعه ای بالاست، جز این است که زوج ها یا خانواده هایشان پیش از ازدواج به همدیگر دروغ گفته اند و صادقانه رفتار نکرده اند؟

۴ ـ در جامعه ای که اخلاق، زیربنای رفتارهایش باشد، راستگویی و راست راه بروی و راست رفتار کنی کارت راه می افتد، اما در جامعه ای که اخلاق، لقلقه لسان می شود و امری روبنایی و تزئینی است باید به دروغ متوسل شوی که کار تو راه بیفتد و گره ات باز شود. در چنین جامعه ای، قوانین نانوشته و شفاهی ای وجود دارد که جامعه را به دروغ گفتن تشویق می کند، حتی اگر خلاف این قوانین نانوشته بر در و دیوار نوشته شود.

حسن فرامرزی