پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا

نیروی انسانی ؛ ابزار، منابع یا سرمایه


سر گذشت جوامع وسازمانها منابع و عوامل ناشی از ثروت هایی همچون منابع طبیعی، موقعیت جغرافیایی و استراتژیک،ماشین آلات، سطح فن آوری و .... ،درحرکت و توسعه کشورها نقش داشته است. رویکردهانیز …

سر گذشت جوامع وسازمانها منابع و عوامل ناشی از ثروت هایی همچون منابع طبیعی، موقعیت جغرافیایی و استراتژیک،ماشین آلات، سطح فن آوری و .... ،درحرکت و توسعه کشورها نقش داشته است. رویکردهانیز به نیروی انسانی و کار ، نگرشی ابزاری و همتراز با منابع طبیعی و ماشین آلات بوده که با پیشرفتهای حاصل شده و نقش آفرینی محوری انسانها در این فرایند، نگرش ابزاری به انسان دستخوش تحول شده و نیروی انسانی در نقش محوری ترین عامل رشد و توسعه به عنوان منبع و سرمایه جوامع و سازمانها مطرح گردید.

امروزه، تمامی سازمانها مدعی هستند که نیروی انسانی بزرگترین سرمایه آنهاست زیرا بر همه جوامع و سازمانها آشکار گردیده که انسان عامل اصلی توسعه بحساب می آید و فرایند توسعه و رشد، بدون مشارکت انسان به جایی نمی رسد ، به عبارت دیگر انسان هم هدف و هم وسیله نیل به توسعه است.

بعضی از مدیران هنوز نسبت به انسان نگرش سنتی دارند و بر این عقیده اند که افراد بیش از آنچه که سازمان به آنها نیاز داشته باشد، محتاج سازمان هستند، اما در واقع سرمایه انسانی مستحق جذب، نگهداری، برانگیخته شدن و راضی و خشنود شدن از کار است .

اصولا کارمند در درجه اول به حقوقی که از سازمان می گیرد نیاز دارد و در درجه دوم از لحاظ روانی و اجتماعی نیاز مندمورد احترام قرار گرفتن از سوی دیگران و برخوداری ا ز امنیت شعلی است و سرانجام هر کارمند خواستار فرصت هایی مناسب برای پیشرفت، کسب تجارب و معلومات جدید است. از سوی دیگر یک سازمان هم بدون وجود کارمندان لایق و کارآمد که با احساس تعلق سازمانی، از توان کافی و استعداد لازم در انطباق با تغییرات سازمان برخوردار باشند، نمی تواند به حیات خود ادامه دهد .

هدف از توسعه منابع انسانی، تولید چهار چوبی است فراگیر و یکپارچه برای پرورش کارکنان و فراهم آوردن محیطی که در آن کارکنان به یادگیری و توسعه دانش و مهارت های خود ونیز بکارگیری آنها ترغیب گردند.

به عبارت دیگر بحث توسعه منابع انسانی، توسعه همه جانبه فرد در جمیع جهات ازجمله در زندگی کاری،زندگی اجتماعی، زندگی خصوصی و مسایل فرهنگی و معنوی است.

بنابراین بدون رشد و بالندگی استعدادها و قابلیت های منابع انسانی در تمام حوزه ها، جامعه نمی تواند به هدف های رشدوتوسعه نایل آمده ونیز شرایط مناسبی برای یک زندگی پیشرفته ومتعالی در آن ایجاد گردد .

محمدعلی مقیسه