سندرم روده تحریک پذیر و پپرمینت

درمان بیماران IBS پس از مشخص شدن تاریخچه بیماری و معاینات بالینی طرح ریزی می شود رژیم های درمانی به صورت فردی و بر پایه هر یک از علائم غالب بیماری قابل توصیه می باشد

سندرم روده تحریک‌پذیر Irritable bowel syndrome یکی از مهمترین اختلالات گوارشی است که به نسبت هر پنج نفر فرد بالغ در ایالات متحده، یک نفر با آن مواجه می‌شود. این اختلال با علائم متعددی نظیر دردهای شکمی، یبوست، اسهال و یا ترکیبی از اسهال و یبوست مشخص می‌شود. برای برطرف کردن آن می‌توان برای بیماران، روش‌های غیردارویی نظیر آموزش بیماران، کنترل استرس، رژیم‌های غذایی مناسب را پیشنهاد نمود. در روش دارویی، داروهایی با منشاء شیمیایی و گیاهی نظیر Belladonna ، Trimebutine ، Dicyclomine و اسانس پپرمینت (Mentha piperata L.) و روغن کتان، برای این اختلال مؤثر شناخته شده‌اند.

●اپیدمیولوژی :

از ۲۵ درصد مراجعه بیماران برای معاینه اولیه در بخش‌های گوارشی، تقریباً ۱۲ درصد را اختلال IBS تشکیل می‌دهد. اکثریت دردمندان این اختلال، مراقبت‌های پزشکی را پیگیری نمی‌کنند. زندگی با این اختلال محدود کننده و بدون مراقبت پزشکی می‌تواند شدیداً به کیفیت زندگی آنان آسیب برساند. IBS بعد از سرماخوردگی، مهمترین علت غیبت افراد در فعالیت‌های روزمره می‌باشد. زنان دوبرابر مردان دچار IBS می‌شوند. مطالعات حاکی از آن است که بیشتر زنان مبتلا به IBS ، احتمالاً در گذشته زندگی فردی خود در تمایلات جنسی و جسمی افراط داشته‌اند.

●تظاهرات بالینی :

مهمترین علامت معمول که به صورت واحد در بیماران مبتلا به IBS دیده می‌شود، دردهای شکمی و یبوست متناوب با اسهال می‌باشد. در این بیماران، یبوست به علل کاهش فرکانس دفع مدفوع (۲ بار یا کمتر در هفته) عبور سخت مدفوع و یا عدم توانایی تخلیه مدفوع از رکتوم بروز می‌نماید. اسهال نیز به علت افزایش یا کاهش غلظت مدفوع در مقایسه با افراد سالم دیده می‌‌شود.

●پاتوفیزیولوژی :

پاتوفیزیولوژی IBS به درستی شناخته شده نمی‌باشد ولی اعتقاد بر آن است که وقتی که ماهیچه‌های روده ای نسبت به حالت نرمال کمتر یا بیشتر منقبض می‌شوند، این عارضه بروز می‌نماید. انقباضات کلونی موجب دردهای شکمی، کرامپ، باد و وقوع ناگهانی اسهال و یبوست می‌شود.

در بررسی‌های آزمایشگاهی و بالینی، هیچ‌گونه تغییرات غیرعادی بیوشیمیایی، میکروبی و هیستولوژیک در بیماری IBS به دست نیامده است.

●درمان :

درمان بیماران IBS پس از مشخص شدن تاریخچه بیماری و معاینات بالینی طرح‌ریزی می‌شود. رژیم‌های درمانی به صورت فردی و بر پایه هر یک از علائم غالب بیماری قابل توصیه می‌باشد.

در درمان بیماران مبتلا به سندرم روزه تحریک‌پذیر روش‌های غیردارویی و دارویی مطرح می‌باشند که درباره هر یک مختصری بیان می‌گردد.

‌روش‌های درمانی غیردارویی :

در این روش، مهمترین دستورالعمل آن است که پزشک نگرانی بیمار را تشخیص داده و وی را از ماهیت و پیش‌آگهی بیماریش آگاه سازد.

در استراتژی غیر دارویی (Nonpharmacological strategie) درمان IBS ، تکنیک‌های کنترل استرس، اطمینان‌سازی بیماران از درمان و بازنگری تاریخچه رژیم غذایی بیمار به منظور تشخیص دادن غذاهایی که ممکن است نشانه‌های بیماری را تسریع کرده یا تشدید نماید، در نظر گرفته شود.

در بیمارانی که یبوست در آنان غلب می‌باشد، یک رژیم سرشار از فیبرهای سلولزی توصیه می‌شود. در این زمینه می‌توان به موادی نظیر سبوس، میوه‌ها و سبزیجاتی که دارای میزان فیبر بالا هستند، اشاره نمود و در رژیم غذایی بیمار منظور شود.

در بیمارانی که اسهال درآنان وجود دارد، باید لاکتوز، فروکتوز، سوربیتول از رژیم‌های آنان حذف گردد. همچنین بیمارانی که دردهای شکمی، نفخ و ایجاد گاز را تجربه کرده‌اند، باید از خوردن غذاهایی که موجب افزایش میزان گاز در مجرای روده می‌شود، اجتناب نمایند. در این مورد پرهیز از مصرف هویج، حبوبات، آلو و لبنیات توصیه می‌شود.

از آنجا که بین علائم بیماری IBS و استرس، اضطراب و افسردگی رابطه بسیار نزدیکی وجود دارد، متخصصان، روان‌درمانی را برای تغییر این علائم توصیه می‌نمایند.

---