کادر فنی تیم ملی مقصر اول

با احتساب بازی نافرجام مان با کره جنوبی در مرحله یک چهارم نهایی جام ملت های آسیا ۲۰۰۷ در خاک مالزی, تیم ملی فوتبال ایران در ۵ بازی متوالی اخیرش حتی یک گل هم نزده است

با احتساب بازی نافرجام مان با کره جنوبی در مرحله یک چهارم نهایی جام ملت های آسیا ۲۰۰۷ در خاک مالزی، تیم ملی فوتبال ایران در ۵ بازی متوالی اخیرش حتی یک گل هم نزده است.

به واقع از زمانی که گروه مربیان موقتی تیم ملی به سرکردگی منصور ابراهیم زاده عنان این تیم را در دست گرفتند، تیم ایران ۰-۲ به هانزاروستوک باخته و با تیم های ملی قطر، کاستاریکا و سوریه بدون گل مساوی کرده است و چنانچه دیدارهای تدارکاتی اش با مالی و تونس به هم نمی خورد، شاید شمار دیدارهای فاقد گلزنی تیم ملی اینک به رقمی باور نکردنی و تاسف بار رسیده بود و شانس آوردیم که آن مسابقه ها به دلایل مختلف لغو شدند.

اگر خوردن فقط دو گل در دیدارهای مورد بحث به هر حال یک حسن بوده است، عجز در زدن حتی یک گل نیز در جای خود ایرادی بزرگ جلوه کرده و سر و صدای همه را در آورده است و بیهوده نیست که مردم در پایان دیدار هفته گذشته با سوریه و توقف ایران در نخستین دیدارش در دور مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ لب به اعتراض گشودند و یک صدا در ورزشگاه آزادی نام علی دایی را فریاد کشیدند و آن هم اسم بازیکنی را که به اعتقاد همان عده و یا عده ای دیگر از همان قبیل، در تمامی ،۳ ۴ سال آخر بازیگری اش بیخودی بازی می کرد(!) و اصرار او در ماندن در صحنه باعث شده بود که حق دیگران تضییع شود و نتوانند به پیراهن ملی در خط حمله آن برسند.

● گلزنی ذاتی

۱۰ ماه بعد از بازنشستگی دایی در هیات یک بازیکن و ۱۹ ماه بعد از انجام آخرین مسابقات ملی او عدم صحت باور فوق به اثبات رسیده و بیش از پیش مشخص شده که او یک گلزن ذاتی بود و مثل وی کمتر یافت می شود. هنوز می توان این فرضیه را مطرح کرد که بیش از ۱۲ سال فیکس بودن او در خط حمله تیم ملی باعث عدم آزمودن سایر نیروهای محق و به تبع آن پرورش نیافتن و اوج نگرفتن آن نفرات شد و استعدادهای آنان را سوزاند، اما از یک سو هیچ کس تداوم دایی را در کار گلزنی نداشت از جانب دیگر در مدت قابل توجهی که از کناره گیری مربی فعلی سایپا از صحنه بازیکنی می گذرد، مدعیان جانشینی وی باید لااقل کارهایی را صورت می دادند، اما چنین نکرده اند و برعکس فقط ضعف هایشان هویدا شده است. عنایتی، سامره، معدنچی، نیکبخت، رجب زاده، خطیبی و کریمی کسانی بوده اند که پس از تجدید فعالیت های تیم ملی در پی اتمام جام ملت های آسیا به کار گرفته شده اند و هیچ یک جواب نداده اند به این ترتیب مشکل گلزنی در تیم ما عمده تر شده است و تماشاگران در حالی در فریادهایشان دایی را به یاد می آورند که او در آستانه ۳۹ سالگی نه شرایط و توان بازگشت موفق به تیم ملی را دارد و نه اصولا در چنین خیالی به سر می برد و فریاد کنندگان نام وی نیز این مساله را بهتر از هر کسی می دانند و اگر با وجود این آگاهی باز نام وی را می آورند، نوعی هشدار و طعنه به کسانی است که می گفتند اگر در جام جهانی در برابر پرتغال و مکزیک به کار گرفته می شدند، چه ها که نمی کردند و این دو تیم را به خاک سیاه می نشاندند و حداقل دو گل به هر یک از این تیم ها می زدند و قضیه به جایی می کشید که احتمالا در آن کشورها کل ورزش فوتبال تعطیل و ملغی اعلام می شد و دیگر کسی به سراغ آن نمی رفت!

● تغییرات بیش از حد

از چند دیدگاه می توان به فرآیند گل نزدن تیم ملی در مسابقات اخیر آن نگاه و این مساله را بررسی کرد. یکی نبود گلزنی حرفه ای و ذاتی در فوتبال ما پس از غروب دایی است. دیگری نشناختن ترکیب ثابت خط حمله و عوض شدن دایمی ترکیب تیم و به تبع آن تغییرات بیش از حد در فرمول های تهاجمی تیم که سبب شده هیچ چیز در تیم جا نیفتد و تا سیستمی می خواسته است جواب بدهد و کارساز شود، کنار گذاشته شده و آدم ها و سیستم های جدید جانشین آن گشته اند.

مساله سوم که شاید مهم از هر عاملی باشد و دو فاکتور فوق منتج از آن است، این است که مربیان تیم ملی نتوانسته اند از نیروهای موجود به درستی بهره گیرند و نوع چیدمان نفرات توسط آنها و برنامه هایی که به خط حمله داده اند عقلایی و جوابگو نبوده است و حتی اگر ابراهیم زاده و دستیارانش این فرضیه را رد کنند، آمار حرف خود را می زنند و اعداد هیچ گاه دروغ نمی گویند و همان اعداد، کادر فنی را مقصر اصلی جلوه می دهند.

● یک فرضیه

مربیان معمولا بر این باورند همین که در هر بازی فرصت های گلزنی متعددی به دست آید، جای رضایت دارد، زیرا نشان می دهد که سیستم خوب و موثر بوده و فقط ضربات آخر بد نواخته شده اما همین نیز به خودی خود ایرادی بزرگ است، زیرا نشان می دهد حتی تمرین زدن این ضربات و مرور کار گلزنی در تمرینات تیم ملی به درستی انجام نشده زیرا همین کسانی که در مسابقات این تیم گلزن های بزرگ معرفی و توصیف شده اند، در همین فصل در بازی های باشگاهی گل های خوب و جالب و بالنسبه زیادی زده اند وبنابراین ایراد باز به مربیان باز می گردد که نتوانسته اند طرحی کارگشا را به حمله وران تیم بدهند و حتی کار فردی آنان را تقویت کنند.

● آیا به یاد می آورید؟

درست است که نابسامانی های اداری و تشکیلاتی و بلاتکلیف بودن فدراسیون در تمام ماه های گذشته در تضعیف تیم ملی بی تاثیر نبوده و تیم باز دیر و بد تشکیل شد و فرصت کار طولانی نداشت، اما حتی در شرایطی بدتر از این به یاد نمی آوریم که در دوره حضور یک مربی و کادر فنی آن تیم ملی در ۴ بازی پیاپی هیچ گلی نزده باشد. آیا شما به یاد می آورید؟

وصال روحانی