شنبه, ۳۰ تیر, ۱۴۰۳ / 20 July, 2024
شبح خاموش
بر اساس این اطلاعات هر سه آنها جوانانی عادی با شغل خوب، در تحصیلات موفق، باشیوه لباس پوشیدن غربی، علاقه‌مند به ورزش وحتی جزو تیم ورزشی، و با رفتاری محترمانه بودند.پدر یكی از دوسالگی به لندن آمده بود و مسن ترین شان حاضر نشده بود به قواعد محلی پاكستان برای ازدواج تن دردهد و با عشق ازدواج كرده و یك دختر هشت ماهه و فرزندی در راه داشت و مادر زنش فمنیست است و به شدت با محدودیت های زنان مخالف. گزارشگر در سوابق آنها كمتر چیزی به دست آورده است كه نشان از راه دهشتناك و جنایت باری داشته باشد كه به فاجعه هفته گذشته لندن ختم شد. فقط یك نكته هست كه یكی از همشاگردی های بمب گذار ۱۸ ساله به آن اشاره می‌كند: این نه مساله تبعیض و نه حتی مساله فلسطین بلكه... مساله عراق بود. او از آنچه بر سر مردم عراق آورده بودند بشدت رنج می برد، اما پیلجر نشان می‌دهد در دو هفته‌یی كه به فاجعه ختم شد تداركاتی عظیم صورت گرفت و یك لشگر بسیج شد از تونی بلر و براون و ولفوویتز گرفته تا باب گلدوف و بونو و مادونا
تا مردم انگلستان یك چیز را فراموش كنند: عراق! و حقیقت همراه با پیكر به خون آلوده بی گناهان به فاجعه بارترین وضعی خود را به نمایش گذاشت...
آنها واقعیت را نه تنها انكار نكردند، بلكه به قلب واقعیت دست زدند، به كمك یك لشگر گوش به فرمان: گلدوف، بونو، مادونا، مك كارتی و تعدادی دیگری كه ،لایو ۸، آنها به تمامی آنتی تز ۱۵ فوریه ۲۰۰۳ بود... در كلیه گزارشاتی كه در رابطه با بمب گذاری هفته گذشته لندن داده شد، یك حقیقت بنیادی با دشواری تلاش می كرد خود را به نمایش بگذارد. این حقیقت به آرامی، نجیبانه و آهسته آهسته گفته می‌شد، تا مبادا به آنها كه جان باختند بی احترامی شده باشد و در خدمت بیان علت واقعی نباشد. همانطوركه هیچ تردیدی درماهیت غیرانسانی و شریرانه كسانی كه بمب گذاری كردند نیست، هیچ‌كس هم نباید تردید كند كه اینها، بمب های بلر بودند، و نباید به او اجازه داد با لفاظی‌های پرده پوشانه درباره شیوه زندگی ما، به روش بوش، از مسوولیت این گناه بگریزد. بمب گذاران حمله كردند، چون بلر و بوش به عراق حمله كردند، در حالی‌كه كمیته مشترك اطلاعات ظظل‌ل‌غققكئ ظطق‌ظعغف‌ف‌ظل‌ق‌ة ل‌ق‌غكت قبلا به آنها هشدار داده بود تهدید تروریستی علیه انگلستان، در حدی كه تاكنون سابقه نداشته با عملیات علیه عراق به اوج خود خواهد رسید. در حقیقت این از معدود اطلاعات هشدار های درست و قابل اعتمادی بود كه دستگاه اطلاعاتی انگلستان در جریان تدارك حمله ارایه داد. كمیته مجلس عوام حالا صحت این هشدار را تایید كرده است. اگر بلربه جای اینكه برای فریب دادن ملت داستان تهدید عراق را ببافد، به این هشدار گوش داده بود، لندنی هایی كه روز پنجشنبه جان دادند و ده ها هزار عراقی بی گناه حالا زنده بودند. سه هفته پیش یك گزارش سری فاش كرد كه حضور انگلیس در لشگركشی امریكا به عراق، بریتانیا را به كانون مركزی تهدید تروریستی تبدیل كرده است. هیچ‌یك از نهادهای اطلاعاتی، عراق پیش از جنگ را، علیرغم وجود یك رژیم خودكامه، چنین كانون آتش افروزی ارزیابی نمی كردند. برعكس در سال ۲۰۰۳، سیا گزارش داده بود كه صدام حسین ، بطور آشتی‌ناپذیر به القاعده خصومت
می ورزد.، حمله بلر و بوش همه اینها را تغییر داد. با حمله به كشوری ضربه خورده و بی دفاع در قلب جهان اسلام و عرب، آنها به یك ماجراجویی كه بد عاقبتی اش قابل پیش بینی بود دست زدند. انكار این واقعیت توسط كسانی كه از این تهاجم دفاع كردند، دشنام به‌خاطره همه كسانی است كه در نتیجه این جنگ جان خود را از دست داده‌اند. بی مسوولیتی فوق العاده بلر وحشت روزمره را به درون بریتانیا آورده است و او شایسته این نیست كه نخست وزیر باشد( جان هومفریس قبل از حمله با عبارتی مشابه این سوال را در مورد تونی بلر مطرح كرده بود. در آن هنگام این از موارد نادری بود كه روزنامه نگاری به چالش با او برخاست). بیش از یك سال است كه بلر انگلیسی ها را تشویق می كند عراق را فراموش كنند و به راه خود ادامه دهند و هفته گذشته به نظر می رسید بخت با دستگاه دروغ بافی او یار است. انتخاب لندن برای المپیك ۲۰۱۲ این توهم گذرا را به وجود آورد كه علیرغم اوضاع مغشوش در كشور دوردست، همه چیز روبراه است. به علاوه گردهمایی جی ۸ و كارزار، فقر را ریشه كن كنیم و سیرك ستارگان نقش یك سرپوش موقت را بازی كرد برای بزرگ ترین رسوایی عصرمدرن، یعنی تهاجم غیر قانونی ومبتنی بر دروغ عملی كه بر اساس قوانین بین المللی تصویب شده در نورنبرگ، عظیم ترین جنایت جنگی ، به شمار می آید. در عرض دو هفته گذشته، تفاوت بین پوشش خبری اجلاس جی ۸ و مارش ها و كنسرت های ستارگان همراه آن و پوشش خبری یك واقعه، گلوبال، دیگر چشمگیر بود. تریبونال جهانی عراق در استانبول به هیچ وجه در رسانه ها بازتاب نیافت، با وجود این اسنادی كه این تریبونال عرضه كرد و بیش از تمامی اسناد دیگر محكوم كننده است، مانند یك شبح خاموش نمایش گلدوف را تعقیب می كرد.
تریبونال یك محاكمه جدی و عمومی در سطح بین المللی در مورد تجاوز و اشغال است، از آن نوع كه دولت ها جرات برگزاری آن را ندارند. شهادت های عینی و كارشناسانه تریبونال به گفته آرونداتی روی، یكی از اعضای ژوری آن ،نشان داد حتی كسانی مثل ما كه تلاش كرده اند از نزدیك جنگ را تعقیب كنند، از ابعاد جنایت لجام گسیخته‌یی كه بر عراق حاكم شده آگاهی نداشته‌ایم. تكان دهنده ترین آنها، شهادت طاهر جمیل، یكی از گزارشگران فعال در عراق بود. جمیل شرح داد چگونه وقتی امریكا به فلوجه حمله كرد و شهر را تحت تسخیر خود گرفت، تاكتیك مجازات جمعی را به اجرا در آورد، ملوانان امریكایی به كاركنان بیمارستان حمله بردند، از بستری كردن زخمی ها جلوگیری كردند، تفنگداران در و دیوار و پنجره های بیمارستان را زیر آتش خود گرفتند، از ورود دارو و خون برای اقدامات فوری جلوگیری كردند، كودكان و كهنسالان را در كمال خونسردی جلوی چشم افراد خانواده به ضرب گلوله كشتند. فقط یك لحظه تصور كنید همین وضعیت هراسناك را درمورد بیمارستان‌های لندن كه قربانیان بمب گذاری روز پنجشنبه را می پذیرفتند، اعمال كنند. غیر قابل تصور است? بسیار خوب، این كاری است كه دارند می‌كنند، به نام ما. و اینكه بی بی سی اخبار فلوجه و سایر جنایات را گزارش نمی دهد تاؤیری در واقعیت ندارد. آیا بالاخره زمان آن نرسیده كه وقتی بلر یكی از آن كنفرانس های مطبوعاتی ساختگی خود را بر پا می كند و به او اجازه داده می شود در برابر دوربین ها داستان سرایی كند ، یك نفر این قیاس را در مقابل او بگذارد. سكوت ژورنالیسم مهم نیست.در فلوجه آنها، ارزش های ما، را خوب شناخته اند. وقتی این دو مرد بوش و بلر كه مسوولیت حمام خون در عراق را بر عهده دارند كنار هم در گلنیگل ایستاده بودند، چرا به رابطه بین جنگ دروغین آنها با بمب گذاری لندن اشاره نشد. بالاخره چه وقت یك نفر از طبقه سیاسی می خواهد برخیزد و بگوید بخشودگی قروض ، كه او مدعی آن است در بهترین حالت كمتر از پولی است كه این دولت در عرض یك هفته خرج اعمال خشونت در عراق می كند، عراقی كه خشونت امریكایی ها و انگلیسی ها باعث شده است فقر كودكان و سوء تغذیه در آن از زمان سقوط صدام تاكنون دوبرابر شود (یونیسف). حقیقت این است كه بخشش قروض كه جی ۸ پیشنهاد آن را داده است، هلاكت بار است. شروط بی‌رحمانه‌یی كه برای بخشش قروض در كشورهای اسیر تعیین شده بشدت امتیازات ناچیزی را كه داده شده خنثی كرده و بر آنها بار می نهد. بازگویی این حقیقت در یك هفته برگزاری جی ۸ به یك تابو تبدیل شده بود، چون هدف نه ریشه كن كردن فقر، بلكه خاموش كردن و خنثی كردن صدای حقیقت و اعتراضاتی بود كه همزمان با جی ۸ بر پا شده بود. تصاویر سانتی مانتال روی پرده های عظیم پشت سر ستارگان پاپ در هاید پارك، پزشكان عراقی را كه خون از سرشان جاری است و با سلاح های بوش به زمین افتاده‌اند نشان نمی داد. این باب گلدوف بود كه روی صفحات اول نشریات، صورت خندان خود را روی شانه های بلرخندان، به نمایش می گذاشت. این بونو بود كه با آن هیبت سیاه مناسب قصه ها و به صورت قهرمان به نمایش گذاشته می‌شد. همان بونو كه آدم هایی مثل جفری ساكس را به عنوان ناجی فقرا می ستاید و جنگ با ترور جرج بوش را بزرگ ترین دستاورد نسل خود می‌داند. و تصویر ولفوویتز بود كه شادمانه می درخشید و قول می داد فقر را ریشه كن كند. ولفوویتز همان مردی است كه قبل از اینكه كنترل بانك جهانی به او سپرده شود، مدافع رژیم سوهارتو قاتل توده‌یی بود، ولفوویتزی كه یكی از معماران كودتای، نئو كان ، بو ش ، از بر پاكنندگان جشن خون در عراق و طراح جنگ بی پایان، است. برای سیاستمداران، ستارگان سینما، رهبران كلیسا و نجبایی كه حرف های بلر و براون مبنی بر اعلام مارش اخلاقی علیه فقر را باور كردند، عراق مساله‌یی آزار دهنده بود. قتل بیش از ۱۰۰۰۰۰ عراقی عمدتا توسط بمب ها و آتشبار امریكایی ها از مباحث اصلی جارو شد. رقم مزبور از طریق یك آمار گیری مقایسه یی جامع توسط لانست اعلام شده است. كسانی كه در نتیجه وضعیت وحشت باری كه بوش و بلردر عراق آفریده اند ناپدیده شده اند و بستگان به دنبال عزیز گمشده شان می گردند، به شمار نیامده است. ولی آنها عكس های عزیزان شان را كجا بفرستند، كاری كه سوگواران لندن می كنند? اگر آنها به پایگاه های نظامی امریكا مراجعه كنند، خطر آن هست كه خودشان هم ناپدید شوند.
در جوامع ما كه آزادی بیان هست، آنچه نباید از آن صحبت كرد این است كه ، دولت مغزش را از دست داده و دارد این همه مردم بی گناه را تنبیه می كند، همانطور كه آرتور میلر روزی نوشت: و بدین ترتیب ناگزیر باید انكار شواهد را به یك امر درونی تبدیل كرد.واقعیت را تنها انكار نكردند، بلكه به قلب واقعیت دست زدند، به كمك لشگری گوش به فرمان: گلدوف، بونو، مادونا، مك كارتی و تعدادی دیگری كه لایو ۸ ، آنها به تمامی آنتی تز ۱۵ فوریه ۲۰۰۳ بود، روزی كه دو میلیون نفر قلب و مغز و خشم خود را به خیابان های لندن آوردند. بلر مسلما از جنایت هفته گذشته استفاده خواهد كرد تا حقوق پایه یی بشر در بریتانیا را محدود كند. همان كاری كه بوش در امریكا كرد. هدف تامین امنیت نیست، بلكه كنترل بیشتر است. اما مهم تر از هر چیز این است كه یاد قربانیان آنها، كه قربانیان ما، هستند، خشم ما را برانگیزد. این حداقل دینی است كه نسبت به مردمی داریم كه هفته گذشته در لندن جان دادند و به رنج گرفتار آمدند. امری كه اجتناب ناپذیر نبود .
جان پیلجر
تعمیرکار درب برقی وجک پارکینگ
دوره‌های مدیریتی دانشگاه تهران
فروش انواع ژنراتور دیزلی با ضمانت نامه معتبر
ویدیوهای آموزشی هفتم
مسعود پزشکیان ایران پزشکیان دولت چهاردهم دولت محمدجواد ظریف رئیس جمهور انتخابات مجلس شورای اسلامی ظریف انتخابات ریاست جمهوری سعید جلیلی
تب دنگی تهران هواشناسی پشه آئدس سازمان هواشناسی شهرداری تهران وزارت بهداشت قتل گرمای هوا پلیس گرما شهر تهران
واردات خودرو دولت سیزدهم خودرو برق قیمت خودرو قیمت دلار حقوق بازنشستگان قیمت طلا بازنشستگان بازار خودرو مسکن اربعین
عاشورا فضای مجازی سینمای ایران تلویزیون دفاع مقدس امام حسین عزاداری امام حسین (ع) سینما موسیقی اوشین مهران مدیری
فناوری اختلال جهانی
رژیم صهیونیستی دونالد ترامپ غزه اسرائیل فلسطین یمن آمریکا جو بایدن ترامپ روسیه چین جنگ غزه
فوتبال پرسپولیس استقلال نقل و انتقالات باشگاه پرسپولیس باشگاه استقلال لیگ برتر ایران نقل و انتقالات لیگ برتر لیگ برتر تراکتور علیرضا بیرانوند سپاهان
مایکروسافت همراه اول هوش مصنوعی ویندوز ناسا امنیت سایبری گوگل موبایل مریخ عیسی زارع پور سرعت اینترنت فیلترینگ
افسردگی کاهش وزن آلزایمر سیب زمینی