خود موفق بینی دولت و امتیاز گیری خارجی ها

حامیان محمود احمدی نژاد اصرار زیادی دارند که پرونده انتخابات دهم ریاست جمهوری را مختومه اعلام کنند این اصرار در چهار سال گذشته در عرصه های دیگری نیز قابل مشاهده بود

حامیان محمود احمدی نژاد اصرار زیادی دارند که پرونده انتخابات دهم ریاست جمهوری را مختومه اعلام کنند. این اصرار در چهار سال گذشته در عرصه‌های دیگری نیز قابل مشاهده بود.

در آخرین نمونه، محمود احمدی نژاد از فرصت‌های اهدایی تلویزیونی در دوره رقابت‌های انتخاباتی استفاده کرد تا ادعای »مختومه شدن پرونده یک مـیلـیارد درآمد نفتی« را مطرح کند. البته این پرونده، تنها پرونده و سوژه‌ای نبود که دولتی ها بر ختم به خیرشدن آن اصرار داشتند و کسی جز خودشان بر این ادعا و اصرار، صحه نمی گذاشت. ‌ ‌

طی چهار سال گذشته، در عرصه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی و بین الملل، کشورمان شاهد فرصت‌ها، تهدیدها و چالش هایی بود که به اعتقاد بسیاری از منتقدان اصلاح طلب و اصولگرا، دولت نتوانست به خوبی از آنها استفاده کند اما در همه آن موارد، رئیس و اعضای دولت ادعاهایی در خصوص »نیل به دستاوردهای بی نظیر« مطرح نمودند. اکنون با اصرار دولتی ها بر مختومه دانستن پرونده انتخابات، به نظر می رسد آنها باردیگر به موضع قبلی باز خواهند گشت و تلاش خواهند کرد آنچه را که در عرصه‌های گوناگون انجام می دهند یکسره »موفقیت« بنامند و برخی طرفداران ایشان هم از تداوم »معجزه هزاره سوم« ابراز ذوق زدگی نمایند. ما را با آنها کاری نیست همانطور که احتمالاً ایشان هم توجهی به انتقادات نخواهند داشت و منتقدان را به عقده گشایی متهم خواهند کرد و یا انتقادات را ناشی از »قطع شدن دست منتقدان از رانت های حکومتی« خواهند دانست. اما کسانی که دستی در تریبون ها دارند یا از اختیارات قانونی برای »کشیدن ترمز دولت« برخوردار هستند نمی توانند همچنان به خاطر »مصلحت انتخاباتی جناح حاکم« چشم خود را بر بسیاری از واقعیات ببندند. این مـوضـوع بـه خـصـوص در عـرصه فعالیت‌های دیپلماتیک دولت و نحوه تنظیم روابط با سایر کشورها، اهمیت بیشتری دارد که سوژه اصلی این سرمقاله نیز همین عرصه می باشد. ‌ ‌

پس از برگزاری انتخابات دهم ریاست جمهوری، نوعی تلاش بی سابقه در عرصه جهانی آغاز شده تا ایران را در موضع ضعف قرار دهند. البته این تلاش، سابقه ای دیرینه دارد اما آنچه می تواند موجب نگرانی باشد روش دولت نهم در مواجهه با مسائل بین المللی است به طوری که هر گاه تهدید یا حرکتی علیه ایران آغاز شده است مسئولان دولت نهم به سادگی از کنار آنها گذشته اند.

حتی گاه مسئولان دولت نهم تهدیدها و ادعاهای پوچ یا گزارش های دو پهلو و هزینه ساز در مورد ایران را با تعابیری همچون »موفقیت بزرگ در عرصه دیپلماسی خارجی« توصیف کرده اند. در حاشیه این گونه سوژه سازی های پر هزینه- و گاه خطرساز-بعضاً ادعاهایی توسط مسئولان دولت نهم مطرح شده که به نظر می رسد ثمری جز آسودگی خیال مخالفان، رقبا و دشمنان ایران در عرصه بین المللی ندارد. آخرین نمونه، ادعای عذرخواهی کتبی تونی بلر - نخست وزیر سابق انگلیس- از ایران به خاطر حضور ملوانان انگلیسی در آب های ایران بود. این ادعــا را مـیلیون‌ها ایرانی از طریق گیرنده‌های تلویزیون خود شنیدند و پس از آن هم، خبرگزاری های نزدیک به دولت، سندی منتشر نمودند که هرچه بود هیچ‌کس نمی توانست آن را »عذرخواهی کتبی نخست وزیر انگلیس« بنامد، قبل‌ از آن هم، نمونه هایی وجود داشت که ثابت می کرد مسئولان دولت نــهم حاضر نیستند هیچ‌گونه ناکامی در روابط خارجی خود را بپذیرند: دفاع مکرر از عملکرد مبتذل روس‌ها در نیروگاه بوشهر و خوش رقصی پرورش یافتگان »کا گ ب« در برابر سران آمریکا و اروپا، بی اهمیت دانستن قطعنامه‌های متوالی سران کشورهای خلیج فارس علیه حاکمیت ایران، سفر غیرضروری به کشورهای پرمدعا همچون بحرین، ایجاد فضای لازم برای کشورهایی همچون مصر برای تحقیر ایران، سکوت در برابر برخی ادعاها نسبت به سهم ایران در دریای خزر، عادی شمردن اقدام هند و سایر کشورها در تصویب قـطـعـنـامـه‌های ضد ایرانی، بی‌تفاوتی در برابر هم زبانی برخی دوست‌نمایان با کسانی که تمامیت ارضی ایران و حاکمیت بر جزایر سه‌گانه ایرانی رازیر سوال می‌برند، پوشاندن نقاط ضعف و منفی در گزارش‌های جهت‌دار و هزینه‌ساز البرادعی و حتی توصیف آنها به عنوان موفقیت‌های بزرگ‌تاریخی، نمونه‌هایی است که در چهار سال گذشته وجود داشته و نشان می‌دهد برای بعضی دست‌اندرکاران دولت نهم، القای موفقیت‌ دولت و تبلیغات داخلی، اهمیت بیشتری از تاثیر واقعی حوادث بین‌المللی بر کشورمان دارد. این »خود موفق‌بینی دولت نهم« همیشه موجب نگرانی بوده است اما در شرایط فعلی و با توجه به هماهنگی نانوشته سران بسیاری از کشورها - که حتی می‌توان آن را در کاهش مـعـنـادار تـعداد پیام‌های تبریک ارسالی برای احمدی نژاد به وضوح مشاهده کرد - این نگرانی بسیار بیشتر از گذشته است.

به عبارت واضح‌تر، این احتمال هم‌اکنون تقویت شده است که هم زمان با افزایش برخی فشارهای خارجی، گــروهــی از مـسـئــولان ایـرانـی تـلاش خـود را بـرای مخفی نگه‌ ‌داشتن این فشارها افزایش دهند تا همچنان بتوانند به ادعای خود در خصوص تاثیر سیاست ظاهراً تهاجمی دولت نهم بر حفظ منافع ایران ادامه دهند.

همچنین این نگرانی وجود دارد که نوعی تفاهمات غیرعلنی صورت گیرد که هدف اصلی آنها القای کارساز بودن سیاست خارجی دولت از طریق کاهش چنگ و دندان نشان دادن‌های علنی سران زیاده خواه کشورهای عربی، غربیو شرقی است. در چنین شرایطی، به نظر می‌رسد عناصر پر نفوذ‌‌ در مجلس و سایر نهادها و تریبون‌های موثر کشور وظیفه سنگینی به عهده دارند.

زیرا آنچه که امروز در مذاکرات ایران با سایر کشورها مورد تایید قرار می‌گیرد و همچنین سکوت در برابر بعضی اقدامات و اظهارات، باعث تثبیت برخی زیاده خواهی‌ها و مطالبات از کشورمان خواهد شد که اگر چه هدف برخی سیاستمداران داخلی برای موفق جلوه دادن خود را هم محقق نخواهد کرد اما می‌تواند هزینه‌های درازمدت برای کشور و مردم ایران داشته باشد. سخن در این مورد بسیار است اما به نظر می‌رسد همین اشاره کافی است تا عده‌ای از صاحب نفوذان، به جای مصلحت انتخاباتی و جناحی، مصالح درازمدت کشور و ملت را در نظر بگیرند و نظارت قانونی خود بر عملکردهای داخلی و خارجی دولت را تقویت نمایند.