ساختارهای جدید برای برابرتر کردن فرصت های آموزشی

سازمان«تدریس برای آمریکا» در مدارس ایالات متحده تا چه حد اثر مثبت دارد

«تدریس برای آمریکا»، سازمانی غیرانتفاعی است که درسال ۱۹۹۰ بنیان نهاده شد، سازمانی که «سپاه اعضای» جوان خود را به مدارس مناطق فقیر برای تدریس در یک دوره دوساله اعزام می‌کند. سربازان این سازمان در ۳۵ ایالت از ۵۰ ایالت آمریکا فعال هستند. برخی از آنها به تازگی از کالج فارغ‌التحصیل شده‌اند. کالج‌هایی که آنها برای انجام این کار در آنها آموزش دیده‌اند.

با وجود این، «تدریس برای آمریکا» انتقادهای زیادی را نیز برانگیخته است، به‌ویژه در میان معلمانی که سال‌ها برای احراز صلاحیت تدریس صرف کرده‌اند؛ اما درحال حاضر شغل آنها مورد تهدید واقع شده است.

هیات‌مدیره آموزش ایالت مینه سوتا در تابستان امسال - وقتی اجازه فعالیت یک گروه متعلق به سازمان «تدریس برای آمریکا» را به منظور تدریس در این ایالت صادر نکرد- موجد یک تنش عمومی شد. کاری که از سال ۲۰۰۹ یعنی از زمانی که این سازمان تشکیل شده، تا کنون هرساله صورت گرفته بود. این ایالت در نهایت، ۳۵ تقاضای فعالیت متعلق به افراد این گروه را به‌طور انفرادی بررسی کرد و سرانجام گواهینامه‌های همه آنها را تایید کرد.

راین ورنوش، یکی از اعضای این هیات‌مدیره و «معلم سال» سابق ایالت مینه سوتا معتقد است که قرار دادن افراد جوان ِبی‌تجربه در مقابل «دانش آموزان به حاشیه رانده شده» تنها «به دائمی کردن وضعیت کنونی نابرابری» خدمت می‌کند.

«الیسا ولانیووا برد» مدیر ارشد اجرائیات سازمان «تدریس برای آمریکا» در مقابل می‌گوید که سازمان متبوع وی تنها «یک منبع» متشکل از معلمان در میان سایر منابع شکل یافته از معلمان است. او تمایل دارد که روسای مدارس برای استخدام معلم‌ها دارای گزینه‌های متعددی باشند.

«تدریس برای آمریکا» چگونه می‌تواند افکار عمومی را دو قطبی کند؟ برخی افراد مشهور و بشردوست به درستی از این طرح حمایت می‌کنند: «جان لجند» یک خواننده پر طرفدار در هیات‌مدیره «تدریس برای آمریکا» خدمت می‌کند و بنیاد والتون که توسط افراد خانواده حامی وال مارت تاسیس شده، به این سازمان بیش از ۱۰۰ میلیون دلار اعطا کرده است. «تدریس برای آمریکا» در مباحث مرتبط با اصلاحات و خصوصی سازسی مدارس یک صدای پر قدرت و با نفوذ به شمار می‌رود، به‌ویژه اینکه بسیاری از ۳۲ هزار نفر فارغ‌التحصیل این سازمان هم اینک مناصب مهم آموزشی و غیرآموزشی را به دست گرفته‌اند. یکی از آنها «کیمی اندرسون» است که ریاست مدارس نیوآرک را به عهده دارد؛ دیگری «مایک جانستون» است که سناتور ایالتی کلورادو است. بر خلاف سایر برنامه‌های تربیت معلم، «تدریس برای آمریکا» نوآموزان خود را با دقت انتخاب می‌کند. ۵۹۰۰ نفری که سال تحصیلی جدید را آغاز کرده‌اند، تنها ۱۴ درصد از همه کسانی را که متقاضی ورود به کالج‌های مربوط به این سازمان بوده‌اند، نمایندگی می‌کنند. (در سال تحصیلی ۲۰۱۰-۲۰۰۹ متقاضیان ۱۸ درصد از دانشجویان سال بالایی هاروارد را شامل می‌شدند.) سازمان «تدریس برای آمریکا» تلاش می‌کند از آغاز افراد جوانی را انتخاب کند که به اندازه کافی دارای انگیزه برای به‌عهده گرفتن کنترل کلاس‌ها را داشته باشند.

موسسه علوم آموزشی گزارشی را در دهم سپتامبر منتشر کرده که نشان می‌دهد اعضای سازمان تدریس برای آمریکا در تدریس ریاضیات نسبت به سایر معلمان برتری داشته‌اند) اگرچه مطالعات قدیمی‌تر نشان می‌دادند که آنها در قیاس با همتایان واجد شرایطشان در تدریس کودکان برای خواندن و درک مطلب بهتر نیستند. این گزارش تحقیقاتی که وضعیت اعضای «تدریس برای آمریکا» را در آموزش ریاضیات در مدارس دبیرستان و راهنمایی بررسی کرده، دریافته است که نمره‌های آزمون دانش‌آموزانی که توسط آنها آموزش دیده‌اند به‌طور متوسط برابر نمرات دانش‌آموزانی است که تا۶/۲ ماه بیشتر در مدرسه‌های معمولی آموزش دیده‌اند.

معلمان سازمان «تدریس برای آمریکا» به احتمال بسیار زیاد سفید پوست، مرد و فارغ‌التحصیل کالج‌های «به شدت انتخابگر» بوده‌اند. در همین حال، داده‌های آماری مرتبط با تازه واردان به سازمان «تدریس برای آمریکا» نشان می‌دهد که این سازمان در قیاس با نمونه مطالعاتی بسیار متفاوت است.

نتایج این تحقیق همچنین برخی انتقادات را رد می‌کند؛ انتقاداتی مبنی بر اینکه طرح تدریس دوساله «تدریس برای آمریکا» بسیار کوتاه است. براساس این تحقیق، اعضای این سازمان بسیار موثرتر از سایر معلمان تازه کار (کسانی که کمتر از سه سال سابقه تدریس داشته‌اند) و حتی از کسانی که به‌طورمتوسط ۱۰ سال سابقه تدریس داشته‌اند، بهتر بوده‌اند.

یکی از معلمان تازه‌وارد در کالیفرنیا فکر می‌کند که مدل «تدریس برای آمریکا»، مدلی انقلابی است؛ چراکه به‌طور طبیعی «بهترین معلمان برای ورود به مدارس دارای بهترین پرداخت تلاش می‌کنند»؛ اما او احساس می‌کند اعضای این سازمان هنوز «از نظر احساسی» برای چالش تدریس در مرکز شهر آماده نیستند؛ چراکه پس از دو سال، تنها یک سوم فارغ‌التحصیلان مراکز تربیت معلم «تدریس برای آمریکا» به کار در کلاس‌های درس

ادامه می‌دهند.

مترجم: معزالدین خیرآباد