۹ نوامبر ۱۹۷۰ ـ روزی که مرد بزرگی به نام شارل دوگل درگذشت

نهم نوامبر سال ۱۹۷۰ شارل دوگل ــ مردی که عاشق بی قرار میهنش، فرانسه بود ــ دیده از جهان فرو بست. وی ۲۲ نوامبر سال ۱۸۹۰ در «لیل» به دنیا آمده بود و پدرش مدرس فلسفه و ادبیات بود.
مورخان …

نهم نوامبر سال ۱۹۷۰ شارل دوگل ــ مردی که عاشق بی قرار میهنش، فرانسه بود ــ دیده از جهان فرو بست. وی ۲۲ نوامبر سال ۱۸۹۰ در «لیل» به دنیا آمده بود و پدرش مدرس فلسفه و ادبیات بود.

مورخان در این نکته متفق القولند که فرانسویانی که به اندازه دوگل در اندیشه بزرگی و حفظ شئونات فرانسه و خدمت به آن بوده اند به شمار انگشتان دست نمی رسند. به گفته فرانسوا میتران رقیب سیاسی دوگل، هیچ فرانسوی به اندازه دوگل فرانسه را دوست نداشت؛ دوگل سخنگو و نماد شخصیت و وجدان فرانسه بود.

در مراسم ترحیم دوگل که ۱۲ نوامبر ۱۹۷۰ بر گزار شد هشتاد رئیس کشور و رئیس دولت شرکت کرده بودند، ولی طبق وصیت او به هیچکدام اجازه داده نشد که در مراسم تدفین او در دهکده محل اقامتش حضور یابد.

دوگل از جوانی عاشق خواندن تاریخ و نوشتن بود. او در جنگ جهانی اول در جبهه «وردن» زخمی شد و به اسارت آلمانی ها در آمد. پس از جنگ، دوگل خاطرات اسارت نسبتا طولانی خودرا به صورت کتاب منتشر ساخت.

با ایجاد خط دفاعی «ماژینو» مخالفت کرد و در عوض نظر داد که فرانسه برای دفاع از خود، واحدهای زرهی و مکانیزه با تحرکت زیاد داشته باشد. دولت وقت فرانسه نظر اورا نپذیرفت، ولی آلمانی ها آن فرضیه را وارد دروس مدارس نظام خود کردند و همان را به اجرا در آوردند و با همان تاکتیک فرانسه را تصرف کردند.

پس از آغاز جنگ جهانی دوم و موفق نبودن فرانسه در آن، دوگل با سازش با آلمان مخالفت کرد و به انگلستان رفت و فرانسه آزاد و جنبش مقاومت را به وجود آورد. در اوت ۱۹۴۴ به فرانسه بازگشت و در آزاد کردن پاریس مشارکت کرد.

پس از جنگ، رهبری فرانسه را به دست گرفت، و یک جبهه ناسیونالیست مافوق احزاب تاسیس کرد. بانی جمهوری پنجم بود و در دور دوم به قدرت رسیدن خود به الجزایر استقلال داد و با اعتقاد به استقلال عمل فرانسه و اروپای قاره ای، دفاتر «ناتو» را از فرانسه اخراج و فرانسه را از فعالیت های نظامی این اتحادیه نظامی کنارکشید و تا زنده بود با عضویت انگلستان در بازار مشترک مخالفت ورزید، رشته های دوستی فرانسه با شوروی و آلمان را مستحکم ساخت و میان سران فرانسه و این دو دولت ملاقاتهای منظم سالانه ترتیب داد و بالاخره فرانسه را به یک قدرت اتمی مستقل مبدل ساخت.

از آنجا که با حکومت پارلمانی به دلیل سیاسی کاری نمایندگان پارلمانی میانه خوب نداشت بر اختیارات ریاست جمهوری افزود. باوجود این، در سال ۱۹۶۸ با اعتصابات و تظاهرات دانشجویی و کارگری که محرک آنان کمونیستها و سوسیالیستها بودند رو به رو شد، اما شکست نخورد. هنگامی احساس شکست کرد که با خواست او مبنی بر محدود شدن اختیارات سنای فرانسه موافقت نشد که انتظار آن را نداشت و در آوریل ۱۹۶۹ کناره گیری کرد و به نوشتن کتاب روی آورد که ۱۷ ماه بعد در گذشت. وی درجه خود را از سرتیپی که اوایل جنگ به او داده شده بود ارتقاء نداد.

×

‹›