کودکان حسود

خانم «الف» می گوید: «دختر چهارساله من زندگی را به کام خواهر بزرگ ترش تلخ کرده است. او بدون دلیل با خواهرش دعوا می کند و با او بر سر هر چیزی رقابت دارد. دیگر از دست آنها خسته شده ام! چرا …

خانم «الف» می گوید: «دختر چهارساله من زندگی را به کام خواهر بزرگ ترش تلخ کرده است. او بدون دلیل با خواهرش دعوا می کند و با او بر سر هر چیزی رقابت دارد. دیگر از دست آنها خسته شده ام! چرا دخترم این قدر به خواهر خود حسادت می کند؟»

حسادت یک احساس قدرتمند است، به ویژه در میان خواهران و برادران. فرزند کوچک تر خانواده غالبا می خواهد در کانون توجه باشد و این مسئله می تواند مشاجرات بی پایان را در میان خواهران و برادران ایجاد کند.

از سوی دیگر برخی از کودکان بیشتر از سایرین مستعد حسادت هستند.

دختر خانم «ب» با برادرش رقابت شدیدی دارد. خوشبختانه این امر به نفع او تمام می شود؛ زیرا انگیزه اش برای تلاش بیشتر است ولی حسادت می تواند مخرب باشد و باعث شود فرد حسود فقط نیمه خالی لیوان را ببیند.

با به کار بستن توصیه های زیر می توانید از میزان حسادت کودکان خود بکاهید:

۱) با هر کدام از کودکان خود به عنوان فردی منحصر به فرد برخورد کنید. اکثر والدین بر این باورند که باید با تمام فرزندان خود به طور یکسان برخورد کنند. هر چند آنها تلاش می کنند عشق، زمان و توجه یکسانی را نثار فرزندان خود کنند ولی این کار سوءظن کودکان را به دنبال دارد، نه رضایت شان را. یک کودک در این گونه موارد از خود می پرسد: «آیا هدیه من به خوبی هدیه خواهرم بود؟» یا «چرا برادرم همیشه بر روی بهترین صندلی می نشیند؟» بهتر است والدین با هر کدام از فرزندان خود رفتار متفاوتی داشته باشند.

۲) از مقایسه کردن فرزندان خود بپرهیزید. هرگز در برابر فرزندان خود از چنین جملاتی استفاده نکنید:«چرا تو نمی توانی به خوبی خواهرت اتاق را تمیز کنی؟» یا «چرا نمرات تو به خوبی نمرات برادرت نیست؟»

والدین با مقایسه کردن، حس حسادت را در فرزندان خود تشدید می کنند. هر چند والدین قصد بدی ندارند ولی فرزندان از سخنان آنها چنین نتیجه ای می گیرند: «مادرم، خواهرم را بیشتر از من دوست دارد» و این رفتار رنجش و کینه دائمی را به همراه خواهد داشت.

۳) صفات مثبت هر کدام از فرزندان خود را تقویت کنید. شناسایی استعدادهای خاص هر کودک باعث می شود او از خواهران و برادران خود متمایز شود و اعتماد به نفس بیشتری پیدا کند.

۴) به هر کدام از فرزندان خود زمانی را اختصاص دهید. کودکان ارزش زمانی را که با والدین خود سپری می کنند می دانند. کاری کنید در آینده از اینکه به حد کافی در کنار فرزندان تان نبودید افسوس نخورید.

۵) به مرزبندی بپردازید. کودکان باید احترام گذاشتن به یکدیگر را یاد بگیرند. کودکان بزرگ تر نباید خواهران و برادران کوچک تر از خود را مورد ریشخند قرار دهند و کوچک ترها هم باید رفتار مودبانه ای با بزرگ ترها داشته باشند.

فرزندان باید برای ورود به اتاق خواهران و برادران خود اجازه بگیرند. والدین باید هنگام بروز مشاجره میان خواهران و برادران شکیبایی به خرج دهند، در غیر این صورت آنها همیشه برای جلب توجه به این کار دست خواهند زد!

ترجمه از آذر شایان