رهایمان نکن‌ بی‌آنکه یادمان باشد مهدی‌ات را...

اشک‌هایمان را رحم آوردی، یا مثل همیشه از تو نیکی به بندگانت می‌رسد که یاد بهترین خلقت را؛ مهدی‌ات را در دل‌هامان زنده کردی...
ای که برای خودت ما را آفریدی
دل تو هم گرفت ازین همه …

اشک‌هایمان را رحم آوردی، یا مثل همیشه از تو نیکی به بندگانت می‌رسد که یاد بهترین خلقت را؛ مهدی‌ات را در دل‌هامان زنده کردی...

ای که برای خودت ما را آفریدی

دل تو هم گرفت ازین همه زمینی شدنمان

که رابط زمین و آسمانت را به یاد دلمان آوردی؟

سخت بود؛ دور خود چرخ زدنمان، در جستجوی تو

تلخ بود؛ نفس را با تو اشتباه گرفتن، بت پرستیدن به خیال خدا پرستیدن

مرگ‌آور بود؛ خودپسندی‌مان، گم شدن در ضلالتمان

چه بر سرمان می‌آمد اگر مهدی‌ات را...

می‌دانم: مردن به مرگ جاهلیت، بت پرستی با خیال خداپرستی

ربنا لا تزغ قلوبنا بعد اذ هدیتنا و هب لنا من لدنک رحمهٔ انک انت الوهاب

اعتراف می‌کنم؛ با این بهانه که برایت بنویسیم آوردی‌مان تا دستمان را بگیری

رهامان نکن،‌ بی آنکه یادمان باشد مهدی‌ات را، بی‌آنکه بفهمیم چه چیز از تو بخواهیم...

رحم کردی، یادمان آوردی، اجابت کردی، دستمان را گرفتی

تا همیشه دستمان را رها نکن... اَللّهُمَّ اجْعَلْنا مِنْ أَنْصارِهِ وَ أَعَوانِهِ...