مهدویت و علوم انسانی

در تعریف علوم انسانی آورده اند که این علوم مرتبط با ذات و ماهیت حقیقی جهان و انسان است. در واقع به وسیله علوم انسانی است که افراد خود را می شناسند و راه آینده خویش را می جویند. با …

در تعریف علوم انسانی آورده اند که این علوم مرتبط با ذات و ماهیت حقیقی جهان و انسان است. در واقع به وسیله علوم انسانی است که افراد خود را می شناسند و راه آینده خویش را می جویند. با این حال نمی توانیم این موضع را انکار کنیم که عقل و تفکر انسانی بدون بهره گیری از وحی جز به اشتباه و غلط انسان ها را رهسپار نمی کند . انسان در زمان و مکان محدود است و عقل او چیزی را جز محسوسات در نمی یابد . از این روست که راهی هم جز آزمون و پی بردن به خطا و درستی یک مسئله ندارد. حال آنکه قضیه علوم انسانی و شناخت راه انسان چیزی نیست که بتوان در باب آن روش آزمون و خطا را به کار برد چرا که انسان عمری محدود دارد و اگر این چند ساله کوتاه را اشتباه رود دیگر فرصتی برای جبران نیست.

در واقع ما در علوم انسانی نیازمند قوه ای ورای عقل بشری هستیم که بتواند کلید های دربهای متعدد پیش روی انسان را در اختیار داشته باشد .عقل بدون معنویت جز در سیاهی و تاریکی قدم نخواهد گذاشت و نتیجه عقل بدون معنویت نیز هم اکنون در غرب مشخص شده است! در واقع مهمترین هدف در علوم انسانی می بایست در شناخت ماهیت و راه رسیدن به انسان باشد. البته این بدان معنا نیست که علوم انسانی از جنبه کاربردی خارج شود بلکه مهم آن است که اهداف در راستای سعادت حقیقی بشر قرار گیرد.

به عنوان مثال امروز بشر تمام علوم حتی علوم انسانی و اجتماعی را به کاربسته است تا از آن برای کسب مقاصد و مطامع دنیوی بیشتر استفاده کند. حال جای سئوال است که چرا مراکز فکر و اندیشه و علی الخصوص دانشگاه ها تلاش برای تحقق جامعه مهدوی را فراموش کرده اند.

حکومت جهانی حضرت صاحب الامر (عج) نیازمند بسترسازی است. در علوم سیاسی باید دانشمندان ما به این سئوال پاسخ دهند که چگونه می توان حکومتی جهانی داشت و گردش قدرت در این حکومت چگونه است؟ دانمندان حوزه علوم اجتماعی باید به این سئوال پاسخ دهند که چگونه در جامعه مهدوی جرم و جنایتی رخ نمی دهد؟ چگونه است که امنیت به سطح عالی خویش می رسد؟ خود این سئوال ها یک محرک برای علوم انسانی در دانشگاه های ماست . آیا اصلا

می توان آنچه را که امروز در انشگاه های ما تدریس می شود علوم انسانی دانست؟ در روانشناسی غرب تمام تلاش بر آن است که سرگشتگی های درونی افراد با مخدرهای دنیوی تسکین یابد ؟ آیا این مفهوم جایی در علوم انسانی اسلامی دارد؟ آیا ما قائل به این نیستیم که انسان فطرتی خداجو و خداگرا دارد و اگر این فطرت از منبع خود قطع شود دچار سرگرانی خواهد شد؟

لذا در نهایت می توان گفت برای تحقق هرچه سریعتر فرج می بایست به بستر سازی برای آن مبادرت ساخت . بی شک یکی از اساسی ترین راه ها در این زمینه توجه به علوم انسانی به عنوان رن رکین پیشرفت و حرکت جوامع بشری است. آرمان شهر مهدوی می تواند چراغی فروزنده در تولید علم و دانش انسانی باشد.

طهورا مهدوی