یادداشتی بر نمایش «ماه‌تی‌تی»

هنرهای نمایشی از دیرباز جزو جدایی‌ناپذیر فرهنگ و هنر ما به حساب ‌آمده و یکی از مهم‌ترین زیرمجموعه‌های هنرهای نمایشی تئاتر کودک و نوجوان است که متاسفانه جزو مهجورترین و کم‌پرداخته …

هنرهای نمایشی از دیرباز جزو جدایی‌ناپذیر فرهنگ و هنر ما به حساب ‌آمده و یکی از مهم‌ترین زیرمجموعه‌های هنرهای نمایشی تئاتر کودک و نوجوان است که متاسفانه جزو مهجورترین و کم‌پرداخته شده‌ترین زیرمجموعه‌های هنرهای نمایشی در کشور ماست.تئاتر کودک به معنای حرفه‌ای کمتر اتفاق می‌افتد و عموما فاقد ارزش‌های لازم است و مهم‌ترین دلیل آن جدی نگرفتن این مقوله و عدم شناخت صحیح متد و روش‌های اجرایی این رشته از نمایش است.هر از چند گاه شاهد فعالیت‌های گروه‌های تئاتری جوان و نوپایی هستیم که در این حیطه دست به اقدامات مثبتی می‌زنند و کارهای شایسته‌ای را ارائه می‌دهند.یکی از این گروه‌ها،گروه تئاتری زندگی به کارگردانی گیتا بهادری است که در سالن هنر،نمایشی تحت عنوان ماه تی‌تی را روی صحنه برده است.نمایش ماه تی‌تی برای رده سنی کودکان پنج سال به بالا مناسب است.این نمایش داستان پنج دختر را روایت می‌کند که از ایل خود جدا می‌افتند و به دست موجوداتی به نام اَلازنگی‌ها در جنگل گرفتار می‌شوند، این پنج دختر با هدایت و زیرکی ماه تی‌تی نجات می‌یابند و به ایل خود بازمی‌گردند.

ماه تی‌تی اصول صحیح اجرای تئاتر کودک را رعایت کرده است.روایت داستان با ساختار مورد نظر هماهنگی کامل دارد؛موسیقی و طراحی صحنه توانسته به خوبی با مخاطبان خود ارتباط برقرار کند.صحنه با وجود ساده‌بودن دکور به خوبی نمایانگر اماکنی است که کارگردان خواستار نشان دادن و تداعی کردن آن برای مخاطبان کوچک و کم‌سن و سال خود بوده است.موسیقی در فواصل زمانی مناسب با آوازهای دسته‌جمعی بازیگران همراه می‌شود و شور و نشاط خاصی را در میان کودکان ایجاد می‌کند؛نکته قابل‌ذکر استفاده از موسیقی و ریتم‌های قومی و نواحی است که ناخودآگاه کودکان را با موسیقی‌های فولکوریک و بومی کشورمان آشنا می‌سازد.

گیتا بهادری به شایستگی توانسته ساختار نمایشی مورد نظر خود را در صحنه به نمایش درآورد و یک داستان روستایی و بومی را که جنبه افسانه‌گونه و غیرواقعی دارد به شکل ملموس و باورپذیر دربیاورد.هدایت تعداد کثیری بازیگر بر روی صحنه و هماهنگی آنها در اجرای حرکات دسته‌جمعی و ریتمیک نشان از چیرگی و توانایی این کارگردان دارد.

بازی بهنام شرفی به خاطر تلاش و توانایی هنرمندانه‌اش،در میان سایر نقش‌آفرینان برجستگی و نمود خاصی دارد و آن به دلیل داشتن ارتباط کلامی با مخاطبان است.وی با تسلط و شناخت کافی از کاراکتر خود روی صحنه حاضر شده و به نقش‌آفرینی می‌پردازد.او هم بامزگی و خنگی یک اَلازنگی را دارد و هم مهربانی و ساده‌لوحی طنزآمیزی که سبب می‌شود دختران او را برای اجرای نقشه خود انتخاب کنند و با استفاده از هوش و ذکاوت ماه‌تی‌تی از بند اَلازنگی‌ها رهایی یابند.

داستان ماه تی‌تی روایتی است افسانه گونه از برخورد خوبی و بدی و پیروزی دانایی و زیرکی بر نادانی و جهل موجودات خبیث،اینگونه داستان‌ها بارها و بارها در همه جای دنیا با اشکال و عناوین گوناگون عرضه شده است و برای همه آشناست.به راستی بزرگ‌ترین نقطه‌ای که باید به آن اشاره کرد آن است که شیوه‌ها و روش‌های متفاوت و خلاقانه‌تر می‌تواند برای بیان اینگونه داستان‌ها ارائه کرد تا بتوان مخاطبین خود را در طول زمان برای شنیدن و دیدن اینگونه نمایش‌ها حفظ نماییم.بزرگ‌ترین رسالت در تئاتر کودک آموزش و یادگیری است و دست یافتن به نتایج اخلاقی،نکته‌ای که در اینگونه نمایش‌ها و روایت‌ها به خاطر پراکنده و زیادبودن اتفاقات چندان پررنگ نیست و دریافت آن توسط کودکان چندان آسان نیست.این نمایش برنده جایزه دوم کارگردانی و اول بازیگری مرد از جشنواره ملی جوان ایرانی است و می‌توان به جرات گفت ماه تی‌تی اتفاق خوشایندی در تئاتر کودک است.

مهرنوش قهرمانی