یکشنبه, ۲۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 12 May, 2024
بررسی و نقد اتحادیه فوتبال در آستانه ده سالگی
حتما اخبار موفقیت اتحادیه باشگاه های فوتبال با تغییرات مدیریتی جدیدی که در این اتحادیه اتفاق افتاد به اطلاع شما رسیده است.
برگزاری کلاس توجیهی در باشگاه لاتزیو برای روسای باشگاه های لیگ برتر، گردهمایی علمی با حضور صاحب نظران داخلی و خارجی، ساخت مرکز اتحادیه در آینده ای نزدیک، همکاری فعال با فدراسیون و ده ها کار دیگر در لیست فعالیت های اجرایی اتحادیه قرار گرفته است.
اما مقابل کارهای انجام شده ده ها کار انجام نشده باقی است که با تلاش قبلی ها و زور فعلی ها و حتی توانمندی بعدی ها هم امکان عملی شدن وجود ندارد.
حضور شش هزار اعضای سابق اتحادیه در راس فدراسیون فوتبال نظیر مهدی تاج، عزیز محمدی، علی فتح الله زاده، محمد مهدی نبی، علی کاظمی و ناصر شفق که اعضای اصلی فدراسیون فعلی و اعضای سابق یا هیات موسس اتحادیه فوتبال باشگاه ها هستند بر خلا ف زمان دکتر محمد دادکان که تعداد کمتری از اعضای اتحادیه در فدراسیون بودند، کار بهتر و محکم تر سامان گرفته بود. سوال این است که آیا بافت اتحادیه دچار بیماری عدم همکاری با آن است یا مشکل را باید در جای دیگری جستجو کرد. به نظر ما مشکل، مشکل ساختار تشکیلاتی این اتحادیه است که باعث عدم موفقیت این تشکیلات شده است. علی رغم حضور چهره های مقتدری چون علی آقامحمدی، علی محمد مرتضوی و مدیران عامل باشگاه ها و ۶ تن از اعضای اصلی فدراسیون فوتبال باز هم شاهد عدم موفقیت اتحادیه هستیم باید دید اشکال اصلی کجاست.
اتحادیه که ماهیت ساختاری آن تشکیل شده از مدیران عامل باشگاه های لیگ برتر و دسته یک، در موقع حضور به عنوان NGO و شرکت در تصمیم گیری های بی خطر که آسیبی به اقتدار و هیمنه فدراسیون نزند و از آن چیزی نخواهد همه اعضا حضور دارند و آن را حمایت می کنند اما آنجا که پای منافع و ماموریت های فدراسیون پیش می آید و باید تصمیمی گرفته شود که مثلا خیلی باب میل اهالی فدراسیون نباشد اینجاست که بسیاری از مدیران اتحادیه حاضر به خطر کردن نیستند، بلکه سکوت وکنار کشیدن و دو پهلو رفتار کردن را وجهه همت خود قرار می دهند.
نگاهی به دعوت های انجام شده از سوی سازمان یا فدراسیون در مقایسه با دعوت اتحادیه از مدیران عضو خود به خوبی وابستگی حدی و نمایشی مدیران را نشان می دهد سوال این است که چرا این گونه عمل می شود؟ پاسخ اینکه مدیران عضو اتحادیه غالبا دولتی هستند لذا درست است که تمایل به استقلال رای و گرایش به تشکیلات آزاد دارند، اما روزی خود را از دولت می گیرند، لذا اطاعت پذیری آنها کاملا دولتی است. برای همین است که برابر تصمیمات و مصلحت های اتحادیه جدی برخورد نمی کنند و به قول یکی از دوستان مشکل مدیران باشگاه های دولتی، دولتی بودن مدیران باشگاه هاست. دو ماه دیگر درست ده سال از ایجاد باشگاه های فوتبال کشور می گذرد. ده سالی که تقریبا هیچ کار اساسی برای فوتبال انجام نشده است در حالی که این اتحادیه باید مرجع و مامن باشگاه ها باشد. اما در عمل باشگاه های دولتی کاری با اتحادیه ندارند و تقریبا با رودربایستی در جلسات آن شرکت می کنند، باشگاه های خصوصی هم در حالت احتضار رو به موت هستند و اتحادیه کاری نمی تواند برای آنها انجام دهد. نگاهی به وضعیت تیم های تراکتورسازی، شیرین فراز، استقلا ل اهواز و پیام مشهد بیندازید تا به صحت گفته های ما بیشتر پی ببرید زیرا حال و روز باشگاه های خصوصی ما این است از دولتی ها نمی شود انتظاری داشت پس تکلیف چیست؟
نویسنده : غلامحسین زمان آبادی
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
انتخابات مجلس دوازدهم مجلس شورای اسلامی انتخابات مجلس مجلس انتخابات مجلس دوازدهم انتخابات مجلس شورای اسلامی ستاد انتخابات کشور وزارت کشور رئیس جمهور رئیسی رهبر انقلاب
زلزله سلامت مرگ تهران هواشناسی سیل فضای مجازی شهرداری تهران سازمان هواشناسی پلیس بارش باران قتل
خودرو نفت یارانه گاز قیمت طلا قیمت خودرو قیمت دلار ایران خودرو بانک مرکزی پالایش و پتروشیمی نمایشگاه نفت بازار خودرو
نمایشگاه کتاب رضا عطاران کیانوش عیاری نمایشگاه کتاب تهران تلویزیون کتاب سینمای ایران نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران دفاع مقدس سریال مهران مدیری کتابخوانی
فناوری اینترنت
رژیم صهیونیستی جنگ غزه اسرائیل فلسطین غزه آمریکا روسیه حماس سازمان ملل رفح اوکراین افغانستان
پرسپولیس فوتبال هوادار استقلال لیگ برتر لیگ برتر فوتبال ایران لیگ برتر ایران رئال مادرید سپاهان باشگاه پرسپولیس لیگ قهرمانان اروپا بازی
ایلان ماسک شفق قطبی اپل ناسا طوفان خورشیدی گوگل هوش مصنوعی فیبرنوری ماهواره
استرس فشار خون بارداری افسردگی شیر زایمان