شگفتی معماری جهان

بحث استفاده از آثار باستانی و بناهای تاریخی به عنوان اقامتگاه ها و اماکن توریستی مدت هاست که در سراسر دنیا به عنوان یکی از روش های مدرن حفاظتی پذیرفته شده است و از همین رو امروزه شاهد تعداد زیادی هتل و اقامتگاه تاریخی هستیم که مجهز به کلیه وسایل و خدمات رفاهی هستند

بحث استفاده از آثار باستانی و بناهای تاریخی به عنوان اقامتگاه‌ها و اماکن توریستی مدت‌هاست که در سراسر دنیا به عنوان یکی از روش‌های مدرن حفاظتی پذیرفته شده است و از همین رو امروزه شاهد تعداد زیادی هتل و اقامتگاه تاریخی هستیم که مجهز به کلیه وسایل و خدمات رفاهی هستند.‌

یکی از مشهورترین این بناهای تاریخی که البته به عنوان یک هتل بسیار شیک نیز شناخته می‌شود هتل «وست بادن اسپرینگ» (West Baden Springs Hotel) در کشور آمریکاست.

این بنا به خاطر داشتن گنبد بسیار بزرگش کاملا از سایر بناهای مشابه متمایز شده است و بخوبی در میان ساکنان منطقه شناخته شده است، این بنا سال ۱۹۵۵ دارای عریض‌ترین گنبد در آمریکا بود و این عنوان را در دهه نخست قرن پیشین نیز در سطح جهانی در اختیار داشت، ولی در طول زمان این عناوین را به سایر بناهای موجود در جهان واگذار کرد، همچنین سال ۱۹۷۴ نام این بنای ویژه در فهرست آثار و گنجینه‌های ملی کشور آمریکا ثبت گردید و در سال ۱۹۸۷ نیز نام این اثر به لیست بناهای تاریخی شهری این کشور افزوده شد تا اهمیت آن بیش از پیش برای مردم بالا برود.

● تاریخچه

سال ۱۷۷۸ که درخواست نمک در صدر جدول درخواست‌های تجاری در کشور آمریکا قرار داشت و به همین علت نیز دولت وقت دستور به ساخت یک بنای ویژه در منطقه‌های دارای ذخایر نمک داد و در این میان تعداد زیادی از چشمه‌های دارای انباره نمک به بناهای ویژه مجهز گردیدند و فردی به نام جورج راجرز کلارک به عنوان مهم‌ترین فرد در این اکتشافات نامی برای خود دست و پا کرد، این تجارت به قدری سودآور بود که در سال ۱۸۳۲ دکتر ویلیام بوولز اقدام به خرید بنای بسیار بزرگی در نزدیکی یک چشمه نمک کرد، این مکان که سال‌ها بعد به نخستین هتل « French Lick Springs» تبدیل شد در همان سال نخستین بنا را در محیط خود مورد بهره‌برداری قرار داد، این بنا به علت جاذبه‌های مالی و زیبایی منطقه به یکی از اقامتگاه‌های ویژه تبدیل گردید که تا به امروز نیز کاربری خود را به همان شکل حفظ کرده است.

در همان دوران که جنگ آمریکا و مکزیک به اوج خود رسید صاحب اصلی بنا با قراردادی ویژه و پنجساله طرح شراکت با یک فرد دیگر در ازای گسترش امکانات این مرکز را به امضا رساند و خود عازم جنگ شد، ولی جنگ در زمانی کمتر از دو سال به پایان رسید و با بازگشت زودهنگام او این پروژه نیمه‌کاره باقی ماند و سرانجام دولت آمریکا این بنا و زمین‌های اطراف آن به وسعت ۱.۶ کیلومتر مربع را خریداری کرد، بیشتر این زمین در سیل نابود شده بود و خاک شسته شده آن برای کشاورزی چندان مناسب نبود زیرا این سیلاب‌ها به صورت سالانه و منظم ادامه داشتند، سال ۱۸۵۱ این زمین‌ها به میزان ۳.۱ کیلومترمربع افزایش یافت و درست در کنار بنای اولیه یک هتل دیگر که بزرگ‌تر از بنای اولیه بود توسط فردی دیگر ساخته شد تا رقابت بین این دو هتل به شکوفایی منطقه منجر گردد.

سال ۱۸۵۲ بنای فعلی هتل ساخته و به نام Mile lick نامیده شد، ولی سه سال بعد و در سال ۱۸۵۵ به نام فعلی خود یعنی West Baden تغییرنام یافت.

سرانجام سال ۱۸۸۷ با افتتاح خطوط راه‌آهن در نزدیکی این بنا ارزش آن بسیار بالاتر رفته و گردشگران بسیاری به این هتل جذب شدند، در این میان هر دو هتل با چنگ و دندان به دنبال جذب مشتری بودند و سعی در بهبود خدمات خود داشتند تا با عرضه غذا، فضای استراحت، امکانات جانبی و... حتی یک گام از رقیب خود جلو بیفتند، در همین دوران بود که چشمه‌های این دو هتل بسیار مشهور شده و در تمامی کشور شناخته شده بودند و به همین دلیل نیز هفت مسیر ویژه راه‌آهن برای دسترسی به این مراکز تفریحی در نظر گرفته شده بود و تعداد زیادی از گردشگران را به این محل می‌آوردند.

به هر روی با راه‌اندازی دوباره هتل «وست بادن اسپرینگ» این بنای منحصر به فرد به عنوان هجدهمین شگفتی معماری جهان معرفی و این موضوع شهرت بسیاری برای هتل به ارمغان آورد.

وجود طبیعت زیبا و جنگل‌های سرسبز در کنار تاریخچه بنا و همچنین چشمه‌های آب معدنی با کاربرد درمانی سبب شده است که همواره گردشگران بسیاری برای بازدید و اقامت در هتل «وست بادن اسپرینگ»، به این منطقه سفر کنند.

مترجم : نیروانا حسینی