انتقال برق ـ آخرین ابداعات افسانه دیرپای خطوط

الکتریسیته قادر است کاری بیش از تأمین برق منازل انجام دهد، الکتریسیته می‌تواند وسیله ارتباطی نیز محسوب شود. چشم انداز به‌کارگیری خطوط برق به منظور برقراری ارتباطات صوتی …

الکتریسیته قادر است کاری بیش از تأمین برق منازل انجام دهد، الکتریسیته می‌تواند وسیله ارتباطی نیز محسوب شود. چشم انداز به‌کارگیری خطوط برق به منظور برقراری ارتباطات صوتی و انتقال فوق سریع اطلاعات به منازل و اماکن، پس از فراز و نشیب‌هائی بار دیگر پا به عرصه وجود می‌گذارد. این بار به مدد فناوری، ابداعی نو با عنوان ‌”ارتباط از طریق برق خانگی‌“ به زودی این امکان را در اختیار استفاده کنندگان از اینترنت و کامپیوتر قرار خواهد داد تا از طریق پریزهای برق، به یک شبکه ارتباطی وصل شوند.

هم اکنون شرکت‌های خدمات برق در اقصی نقاط جهان به آزمایش‌های خود در زمینه انتقال فوق سریع اطلاعات از راه خطوط محلی تا دورترین نقاط و منازل ادامه می‌دهند. البته و بی‌هیچ تردیدی عیب جویان داد سخن خواهند داد: این چیز تازه‌ای نیست که از خطوط برق برای این منظور بیشتر استفاده شود.

ایده به‌کارگیری از خطوط برق برای ارتباطات از راه دور، اولین بار در سال ۱۹۹۷ توسط چند شرکت اروپائی که در منچستر انگلیس در زمینه ارتباطات فعالیت دارند، عنوان شد در آن زمان، محور بحث‌ها این بود که به کمک این فناوری امکان انتقال اطلاعات با سرعت یک مگابایت در ثانیه را از طریق شبکه برق موجود به منازل مردم فراهم کنند.

یکی از شرکت‌های آلمانی به نام ‌”نوروب‌“ از نخستین شرکت‌های خدماتی برقی بود که خدمات رسانی به ۲۰ مشترک اینترنت را در ایالت ‌”بادن و اتمبرگ‌“ آلمان انجام می‌داد. شرکت‌هائی از سنگاپور، سوئد و هلند نیز هم زمان در این زمینه فعالیت می‌کردند.

هنوز مدت کوتاهی نگذشته بود که در سپتامبر ۱۹۹۹ شرکت ‌”نوروب‌“ که پیشگام این فناوری بود به بهانه این کار بازار کافی برای این منظور وجود ندارد و انتظارهای شرکت‌های مادر، برآورده نمی‌شود، تصمیم به کنار کشیدن و خارج کردن سرمایه گرفت.

با خروج ‌”نوروب‌“ از دو رقابت، تصور کارشناسان بر این بود که این اقدام به منزله خاتمه طرح است، ولی، برخلاف انتظار و دقیقاً برعکس، شرکت ‌”بادن واتمبرگ‌“ با امضای یادداشت تفاهمی با شرکت زیمنس تصمیم به همکاری بسیار نزدیک در زمینه پروژه انتقال فوق سریع اطلاعات از راه شبکه برق گرفتند.

در حال حاضر شرکت سوئیسی ‌”اسکام‌“ به یاری شرکت‌های آلمانی نامبرده در حال آزمایش و نصب تجهیزات است و امیدوارند تا به زودی، به یک راه حل در این زمینه دست یابند. بر این اساس، وسیله مورد نظر که به کنتور برق وصل می‌شود در مراحل آزمایشی به‌سرعت ۳/۱ مگابایت در ثانیه دست یافته و این در حالی است که سرعت مورد نظر برای سری اول محصول واقعی ۳ مگابایت در نظر گرفته شده است.

اخیراً حدود ۶۰ مؤسسه تولیدی، شرکت‌های خدماتی و مراکز تحقیقاتی به گروه سوئیسی آلمانی ارتباط از راه خطوط قدرت پیوسته‌اند که در میان آن‌ها میتسوبیشی ژاپن و کانگ ونگ کره جلب نظر می‌کند.

جاذبه‌های بهره گیری ارتباطات از راه خطوط قدرت

فناوری جدید جاذبه‌های خاصی را پیش روی شرکت‌های برق قرار می‌دهد. نه تنها تکنیک جایگزینی را برای شبکه ارتباطی محلی فرام می‌کند، بلکه منابع بالقوه درآمد را به روی شرکت‌هائی که امیدوارند همراه با برق طیف وسی از امکانات ارتباطی نیز به مشتریان خود عرضه کنند، می‌گشاید به رغم این که برخلاف امکانات تلفنی، تقریباً در هر خانه‌ای در کشورهای پیشرفته و در اکثر منازل مردم آسیائی انشعاب برق وجود دارد، باز هم چندین مشکل در رابطه با فناوری مورد بحث باقی می‌ماند که شاید کوچک ترین آن‌ها افزایش هزینه‌های سخت افزاری باشد. شرکت‌های برق به منظور راه‌اندازی سیستم، ناگزیر به نصب تجهیزات انتقال در مسیر خط انتقال یا خط فرعی از خط انتقال هستند. در اروپا تا ۲۰۰ مشتری می‌توانند از طریق یک ترانسفورماتور فشار ضعیف به هر خط فشار ضعیف وصل شوند و یک خط فرعی قادر خواهد بود به چند خانوار خدمات برساند، ولی شرکت‌های بزرگ دارای یک ترانسفورماتور فشار ضعیف متعلق به خودشان هستند. از آنجائی که خط انتقال برق یک رسانای مشترک محسوب می‌شود، پهنای باند توسط ترانسفورماتور مستقل با یک خط فرعی برق باید بین مصرف کنندگان تسهیم شود. یک شبکه به یک نقطه پایانی نیز نیاز دارد که باید در محل ساختمان مصرف کننده و معمولاً در کنتور نصب شود. در مواردی که سراسر برق خانه مورد نظر باشد نقطه پایانی در محل پریز در نظر گرفته می‌شود.

یکی از بارزترین عوامل هزینه، اتصال ترانسفورماتور به شبکه به منظور ارسال و دریافت از شبکه اصلی است. در هر حال، هزینه حلقه محلی، مطرح است که شامل بخشی خواهد بود که در ترانسفورماتور و خارج از محل استفاده نصب می‌شود و یک مودم که مشتری از آن استفاده می‌کند.