نهضت روزنامه سازی دولت

در حالی که شور و حال انتخاباتی کم کم جامعه را فرامی گیرد و اخبار مربوط به تایید یا رد صلاحیت داوطلبان مجلس خبر داغ روزنامه ها و گروههای است, چند خبر کوچک و معنادار روزنامه ها پخش شد که ظاهرا خیلی زود در هیاهوی روزمره گم شد

در حالی که شور و حال انتخاباتی کم کم جامعه را فرامی گیرد و اخبار مربوط به تایید یا رد صلاحیت داوطلبان مجلس خبر داغ روزنامه ها و گروههای است، چند خبر کوچک و معنادار روزنامه ها پخش شد که ظاهرا خیلی زود در هیاهوی روزمره گم شد.

خبر این بود که روزنامه های "آتیه، خورشید، وطن امروز" به زودی منتشر می شوند و روزنامه دولت، یعنی روزنامه ایران هم به دلیل آنچه که "درخواست های مکرر خوانندگان" عنوان شده است، در دو نوبت صبح و بعدازظهر منتشر خواهد شد.

جالب است که در پس پرده این خیز بزرگ که می توان آن را "نهضت روزنامه سازی دولت" تامید، مهندس بذرپاش حضور دارد.

بعد از ناکامی بزرگ حامیان دولت در انتخابات شوراها سال گذشته، آقای مهرداد بذرپاش، سرلیست و چهره اصلی این گروه به مدیرعاملی شرکت خودروسازی پارس منصوب شد تا همه فکر کنند که بذرپاش با عرصه سیاست خداحافظی کرده است.

اما بازگشت تمام عیار دوست جوان آقای رئیس جمهور، نشان داد که جذابیت های سیاست و رسانه برای این جوان ۲۶ ساله بسیار بیشتر از میز بی دردسر ریاست بر غول ماشین سازی کشور است.

آگاهان امر رسانه می دانند در شرایط فعلی، هزینه های مالی راه اندازی یک روزنامه حداقل حدود ۶۰۰ میلیون تومان است، اولین سئوالی که پیش می آید این است که محل تامین هزینه این سه روزنامه که رقمی بالغ از دو میلیارد می شود کجاست؟ سوال دیگر اینکه اما اگر خدای ناکرده، منبع تامین این هزینه ها از بیت المال است، انگیزه و دلیل تحمیل این هزینه ها به بیت المال چیست؟

همزمانی انتشار چند روزنامه جدید با تصمیم برای چاپ عصر روزنامه ایران، ناخودآگاه این تلقی را می آفریند که فرماندهی واحدی پشت این تصمیم بزرگ دولت وجود دارد.

سئوال دیگر این است که در شرایطی که متقاضیان دریافت امتیاز نشریه، دو تا ۵ سال در نوبت رسیدگی هیات نظارت بر مطبوعات، معطل می شوند، این "مجوزهای سریع" و برق آسا چگونه به آنان داده شده است؟ "صف" برای مردم ما نماد "عدالت" است، آیا آقای بذرپاش و دوستانشان هم برای دریافت مجوز در "صف" ایستاده اند؟!

اما "نهضت روزنامه سازی دولت" ، قبل از هرچیز بیانگر این موضوع است که دولت پذیرفته است که هنوز بعد از تمام شدن نیمه عمرش، نتوانسته است با مخاطبان و افکار عمومی ارتباط برقرار کند، این در حالی است که ظرفیت ها و امکانات رسانه ای دولت نهم در مقایسه با دولتهای سابق، بسیار بسیار بیشتر بوده است.

باید توجه داشت مخاطب رسانه ای چون روزنامه " نخبگان" و "اندیشمندان" جامعه هستند، ظاهرا آقای دکتر احمدی نژاد در سال دوم ریاست جمهوری شان به این نتیجه رسیده اند که باید با نخبگان و قشر اندیشمند جامعه هم مثل توده ها و مردم عادی تعامل کنند، اگر هدف از راه اندازی روزنامه های متحد دولتی، این انگیزه باشد، باید آن را به فال نیک گرفت.

به نظر می رسد تحلیل ساده دوستان دولتی این است که مزاحم اصلی آنان برای ارتباط و جلب افکار عمومی، چند روزنامه مخالف و منتقد است و اگر بتوانند چند روزنامه زنجیره ای درست کنند، می توانند به اصطلاح با "فیدکردن" آن چند روزنامه، افکار عمومی را جلب و جذب کنند.

مسئله مهم این است که دولت محترم امروز برترین و نافذترین رسانه کشور یعنی "رسانه ملی" و صداوسیما را در اختیار دارد، ضمن اینکه رئیس این دولت، خبرسازترین رئیس جمهور ایران بوده است، دولت همچنین سایت های غیررسمی را هم در اختیار دارد،با اضافه شدن همزمان چند روزنامه دولتی هم به این ناوگان رسانه ای، می توان گفت که دیگر دولت دکتر احمدی نژاد همه انواع رسانه های موجود در کشور را در اختیار دارد.

رئیس جمهور محترم باید توجه کنند که به موازاتی که ناوگان رسانه ای خود را تکمیل می کند، انتظارات جامعه را هم از خود بالا می برد.

امیرعلی مهربان