تنها صداست که می ماند

به تصورم اگر خدای نکرده شما یکی از افراد گم گشته در جزیره ای دورافتاده در ینگه دنیا باشید و اوضاع و احوال تان قدری بهتر از رابینسون کروزوئه باشد، از بین تمامی دستگاه های دیجیتالی، …

به تصورم اگر خدای نکرده شما یکی از افراد گم گشته در جزیره ای دورافتاده در ینگه دنیا باشید و اوضاع و احوال تان قدری بهتر از رابینسون کروزوئه باشد، از بین تمامی دستگاه های دیجیتالی، کدام یک را انتخاب می کنید؟ دوربین دیجیتال، گوشی تلفن همراه، دوربین فیلمبرداری، تلویزیون ۴۲ اینچ، پخش کننده فیلم، دستگاه پخش موسیقی و الی آخر...

نکته اول

اگر فرض کنیم امکان برقراری ارتباط با دنیای خارج از جزیره وجود ندارد و دریافت امواج بلند مانند رادیو و تلویزیون امکان پذیر نیست از این رو برخی از گزینه ها به صورت خودکار از لیست انتخاب ها حذف خواهند شد. حساب دستگاه های ضبط و ثبت صدا، تصویر و فیلم از جزیره پیشاپیش مشخص است چرا که استفاده از این دستگاه ها در فاصله کوتاهی جذابیت خود را از دست خواهند داد و به تصورم می توان آنها را نیز از لیست انتخاب ها حذف کرد. شاید دستگاه های پخش صدا و فیلم را بتوان بهترین گزینه برای استفاده در جزیره ناشناخته مطرح کرد. از میان این دو، به شخصه دستگاه پخش موسیقی را انتخاب می کنم.

نکته دوم

استفاده از دستگاه های پخش فیلم مستلزم تمرکز حواس بینایی و شنوایی و البته سکون اندام حرکتی است. به بیان دیگر نمی توان این ور و آن ور رفت و فیلم را هم تماشا کرد. از این رو تماشای فیلم یعنی تعطیل کردن زندگی، در نقطه مقابل هنگام استفاده از دستگاه پخش موسیقی تنها و تنها حس شنوایی درگیر بوده و مابقی حس ها و اندام ها آزادی عمل خود را دارند. یعنی می توان راه رفت و شنید، دوید و شنید، نشست و شنید، ظرف های شام را شست و شنید، سر کلاسی که حوصله را عجیب سر می برد بود و شنید و خیلی کارهای دیگر را از تب و تاب نینداخت و باز هم شنید.

نکته سوم

خیلی ها که خود را این کاره می دانستند اعلام کرده بودند رواج تلویزیون مرگ رادیو را در پی خواهد داشت. دیدیم که شبکه های تلویزیونی متعددی آمدند و رفتند اما رادیو همچنان هست و مخاطب دارد و به حول و قوه الهی باز هم خواهد داشت. ماندگاری شاید در این باشد که خلاقیت و تصویرسازی ذهن را تقویت می کند و همه چیز را هلو برو تو گلو در اختیار مخاطبانش قرار نمی دهد و اجازه می دهد تا شنونده در ماجراها شریک باشد. بسیاری بودند که رواج کلیپ های موسیقی را موجب کم رونقی موسیقی شنیداری عنوان می کردند. حق می دهید که شنیدن موسیقی بسیار بیشتر از دیدن کلیپ ها رواج پیدا کرده است و بیشتر هم خواهد شد.

نکته چهارم

داشتن دستگاه پخش موسیقی به صورت مستقل یا به صورت مجتمع در قالب دستگاه های دیگر مانند گوشی تلفن همراه یکی از نعمات الهی است و حیف است که به سادگی از خیر آن بگذرید. قیمت مدل های ساده که فقط موسیقی پخش می کنند و حدود یکی دو گیگابایت ظرفیت دارند نباید از ۳۰، ۴۰ هزار تومان بالاتر باشد. اغلب این دستگاه ها گیرنده رادیوی FM و امکان ضبط صدا دارند.

و آخر اینکه

تمام این داستان را تعریف کردم تا بدین جا برسم که استفاده از امکانات صوتی از ضروریات زندگی بشر کنونی است. شاید منطقی نباشد اما از هر دستگاهی که چنین امکانی را عرضه می دارد، استفاده کنید و باور داشته باشید که تنها صداست که می ماند.

جواد زارعی