ناهار برویم مهمانی یا شام؟

خیلی وقت‌ها ما مهمانی‌هایمان را در وعده ناهار برگزار می‌کنیم، با این خیال که خوردن وعده غذایی سنگین و پرحجم در ظهر، ضرر کمتری به بدن می‌رساند و بهتر از مصرف یک وعده سنگین و …

خیلی وقت‌ها ما مهمانی‌هایمان را در وعده ناهار برگزار می‌کنیم، با این خیال که خوردن وعده غذایی سنگین و پرحجم در ظهر، ضرر کمتری به بدن می‌رساند و بهتر از مصرف یک وعده سنگین و چرب در شام است؛ در حالی که باید گفت ضرر هر دو تقریبا یکسان است!‌ بهتر است خیلی به این فکر نباشیم که مصرف در کدام وعده بی‌ضررتر است، یعنی پرخوری در ناهار و شام هر دو به زیان مصرف کننده خواهد بود. می‌پرسید چه‌طور؟ بهتر است جواب این سوال را در ادامه این یادداشت مطالعه کنید...

معمولا افرادی که در روزهای تعطیل به مهمانی می‌روند، قصد ندارند که پس از مهمانی فعالیت بدنی خاصی داشته باشند. مهمانی و غذا خوردن جزو لذایذ زندگی‌شان بوده و بنا نیست که محو شود. مهمانی و غذا خوردن بخشی از یک مجموعه کلی است به نام شیوه زندگی. اگر فردی فعال است، ورزش می‌کند، مراقب وز‌‌ن‌اش و غذایی که می‌خورد، هست؛ هر روز ۳ واحد میوه و ۲ واحد لبنیات مصرف می‌کند و چربی اشباع کمی دریافت کرده، هر ۶ ماه چکاپ کامل می‌‌دهد، چه اشکالی دارد هر دو هفته یک بار هم به مهمانی برود و از آن لذت ببرد؟

اما اگر فردی نمایه توده بدنی‌اش (BMI) بالای ۳۵ دارد، ورزش نمی‌کند، پشت رایانه می‌نشیند، دیسک‌اش بیرون زده و کمردرد دارد، کلسترول خون‌اش ۲۵۰ است و زود به زود عصبی می‌شود، روزی ۲۵ نخ سیگار می‌کشد و هر هفته هم به مهمانی می‌رود و کارش هم به شکلی است که هر روز مجبور می‌شود یا پیتزا بخورد یا مرغ سوخاری؛ البته مساله کمی فرق دارد! زیرا شیوه زندگی است که تعیین‌کننده است؛ یعنی اینکه وعده غذایی سنگین خوردن در ظهر یا شب به تنهایی اهمیت ندارد؛ بلکه کل مجموعه، مهم بوده و نتیجه‌ای را به دنبال خواهد داشت و آن ابتلا به انواع بیماری‌های مزمن بر اثر داشتن عادات بد در سبک زندگی است.