انگور میوه ای ناشناخته و شفابخش

سالم ترین داروهای شفابخش اغلب در طبیعت پیدا می شوند و انگور جزو میوه های عالی و مفید برای سلامتی, تقویت سیستم دفاعی بدن و پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری ها است

سالم ترین داروهای شفابخش اغلب در طبیعت پیدا می شوند و انگور جزو میوه های عالی و مفید برای سلامتی، تقویت سیستم دفاعی بدن و پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری ها است.

نتایج تحقیقاتی موسوم به "مطالعات کپنهاگ" که در آن ۲۴ هزار و ۵۰۰ نفر به مدت ۱۲ سال از نظر غذایی مورد مراقبت قرار گرفتند، نشان می دهد که تناول مستمر و منظم انگور به خاطر مواد ثانوی گیاهی آن تاثیرات مثبتی بر سلامتی دارد و این مواد می توانند از ابتلاء به بسیاری از بیماری ها پیشگیری کنند. انگور که کاشت آن در آسیا بیش از ۷ هزار سال قدمت دارد یک میوه نیروز است که به مقابله با رادیکال های آزاد خطرناک در بدن کمک می کند. مواد ثانوی گیاهی در انگور از جمله اسید الاژیک، کورستین، کاتچین، پروآنتوسیانیدین، رسوراترول و سالیسیلات، باارزش ترین بخش این میوه شاداب کننده و درمانبخش هستند. اکثر این مواد که اساسا در پوست و هسته های انگور نهفته اند، یک محافظت بسیار موثر در برابر سرطان محسوب می شوند. به عنوان نمونه قابلیت پیشگیری سرطان در اسید الاژیک، ۳۰۰ برابر بیشتر از این قابلیت در دیگرمواد ثانوی گیاهی است.

کورستین انگور نیز به ویژه روده و پوست را در برابر بیماری های سرطانزا محافظت کرده و با ویروس های عامل انواع سرماخوردگی و تبخال مقابله می نماید. کاتچین نیز با کلسترول مضر خون "ال.دی.ال." مقابله کرده و بدین ترتیب میزان کلسترول خون را تنظیم و از ایجاد لخته خون پیشگیری می کند. پروآنتوسیانیدین که بخش اعظم آن در هسته های انگور نهفته است، با رادیکال های آزاد بطور بسیار عالی مقابله می کند و برای پیشگیری از پیری زودرس پوست مفید است. رسوراترول به عنوان یک ماده ثانوی گیاهی در انگور، قابلیت پیشگیری از سرطان داشته و از بیماری های گردش خون و قلب جلوگیری می کند و دانشمندان احتمال می دهند که این ماده شفابخش، حتی از آلزایمر و پارکینسون نیز پیشگیری می کند و هم اکنون بر روی تایید این خاصیت رسوراترول پژوهش می شود.

"روسوراترول" که جزو پلی فنل ها است، یک آنتی اکسیدان حلال در الکل و روغن و اندک حلال در آب می باشد که در تعداد بیشماری از گیاهان و مواد غذایی گیاهی به ویژه در انگور، بادام زمینی، تمشک و توت یافت می شوند. پژوهشگران موسسه ملی سرطان در چارچوب یک برنامه پژوهشی که طی آن میزان مواد ضد سرطانی در چندین هزار گیاه مورد تحقیق قرار گرفتند، روسوراترول را در ۷۲ نوع گیاه شناسایی کردند. بر پایه این تحقیقات، میزان روسورتراول در پوست انگور قرمز به ویژه بالا بود. در حالیکه هر لیتر آب انگور سفید تازه ۲۰۰ میلی گرم رسوراترول داشت، در هرلیتر آب انگور قرمز تا ۱۱۰۰ میلی گرم از این ماده مشاهده شد. نقش رسوراترول در طبیعت به عنوان فیتوآلکسین، حفظ گیاه در شرایط رطوبتی در برابر انگل ها (پارازیت ها) و عفونت های قارچ مخمر است.

در حالیکه تحقیقات آزمایشگاهی حاکی از تاثیر احتمالی رسوراترول برای مقابله با سلول های سرطانی است، آزمایشات بر ارگانیسم های زنده هنوز پیش روی پژوهشگران است. برخی از مطالعات نیز از تاثیر مثبت رسوراترول بر بیماری هایی چون آترواسکلروز، امراض قلبی، آرتروز(ورم و آماس مفاصل) و بیماری های سیستم دفاعی و کنترل بدن، گزارش می دهند. سالیسیلات موجود در انگور نیز به ویژه در پاییز و زمستان مفید بوده و به عنوان نمونه از عفونت ها در بدن جلوگیری کرده و بدین ترتیب به مقابله با تاثیرات ویروسی از جمله بروز سرماخوردگی کمک می کنند. از آنجا که انگور قرمز بعلاوه دارای ماده ثانوی گیاهی آنتوسیان است، سالم تر از انگور زرد و سفید است. آنتوسیان به تامین بهتر اکسیژن در خون کمک کرده و از این طریق یک احساس شادابی در فرد ایجاد می کند. آنتوسیان بعلاوه برای پیشگیری از بیماری های گردش خون و قلب و حتی سرطان بسیار موثر و مفید است.

هر چه رنگ انگور قرمز تیره تر باشد، مقدار آنتوسیان آن نیز بیشتر خواهد بود. انگور به مقابله با فراموشی نیز کمک می کند و نتایج مطالعات پژوهشگران آمریکایی نشان می دهد که ماده فیستین در انگور ظاهرا برای حافظه و هوش مفید است. انگور دارای ویتامین سی و به ویژه تقریبا انواع ویتامین های ب است و بدین ترتیب اعصاب را تقویت کرده و مغز را فعال می کند. انگور به ویژه دارای قند گلوکز موسوم به قند انگور است که بطور مستقیم جذب خون شده و به ویژه هنگامیکه بدن و فکر به خاطر استرس به انرژی نیاز دارند، بسیار تاثیر می گذارد. انگور بالاترین میزان پتاسیم در میان میوه ها را دارد و به همراه اسیدهای میوه در خود، مقدار آب، اسید و باز بدن را متوازن می کند. از آنجا که ماده رنگی "آنتوسیان" در انگور قرمز، جریان خون در بدن و همچنین رگها و مویرگها را تقویت می کند، می توان آن را به ویژه به کسانی توصیه کرد که مشکلات رگ و عروق دارند. از سوی دیگر، بتا کاروتین، پکتین و اسید الاژیک موجود در انگور قرمز، برای جلوگیری از سرطان نیز مفید است و از دیدگاه پژوهشگران آمریکایی، آب انگور از خطر ابتلاء به سرطان جلوگیری می کند. به ویژه "رسوراترول" (یک آنتی اکسیدان حلال در الکل و روغن و کم حلال در آب) یک پلی فنل در انگور ظاهرا از پیشرفت سرطان پیشگیری می نماید و بعلاوه به عنوان رقیق کننده خون (ضد سکته قلبی و مغزی) و کاهش دهنده کلسترول در متابولیسم چربی ها محسوب می شود. پوست انگور، سرشار از مواد فیبری است که می توانند روده را از سموم تخلیه کرده و با یبوست مقابله کنند. انگور بعلاوه از قدیم به عنوان یک داروی ایده آل و مطلوب برای مبتلایان به بیماری شش به شمار رفته و برای پیشگیری از سرفه نیز مفید است.

انگور امروزه به ویژه برای مقابله با ناراحتی های متنوع و مختلف گردش خون و متابولیسم توصیه می شود و به احیاء مجدد کبد و صفرا کمک می کند و تاثیر اسید زدایی این میوه بر روماتیسم و نقرس به ویژه مثبت است. میزان بالای پتاسیم انگور قادر است با اتصال به اسید اوریک ناشی از نقرس، این سم را از طریق مجاری ادرار از بدن خارج کند. انگور قلب را تقویت می کند و آهن و مس وجود در این میوه، ساخت خون را بهبود بخشیده و می تواند حتی بر فشارخون بالا نیز تاثیر مثبت بر داشته باشد. بعلاوه به خاطر میزان قابل توجه منگنز انگور، این میوه را می توان برای پیشگیری پوکی استخوان، بیماری شایع متابولیک استخوان، توصیه کرد. با ارزش ترین مواد موثر در انگور، در هسته و پوست آن قرار دارند بدین خاطر در یک رژیم غذایی، مصرف انگور به ویژه انگور بدون هسته موثرتر از آب انگور است.

از دیدگاه دکتر"پترا براخت" پزشک عمومی در شهر بادهمبورگ در آلمان، از آنجا که اکثر مواد معدنی انگور از جمله کلسیم و منیزیوم در هسته آن قرار دارند، انگور با هسته، سالم ترین نوع این میوه است. بدین خاطر تناول انگور هسته دار، استخوان ها و ماهیچه ها را تقویت می کند. بعلاوه میزان مواد فیبری هسته انگور به هضم غذا کمک می کند. "دانیلا روسلر" کارشناس جامعه پزشکی تغذیه و رژیم در شهر بادآخن در آلمان با توجه به پیش قضاوتی هایی که انگور را یک میوه چاق کننده معرفی می کنند می گوید، انگور فرد را چاق نمی کند. "سون دیوید مولر" سخنگوی جامعه پزشکی تغذیه و رژیم بادآخن نیز در چارچوب یک تغذیه سالم، صرف و میل روزانه یک کیلو سبزی و میوه از جمله انگور را توصیه می کند. انگور نیز چون دیگر میوه ها، به ویژه دارای آب، ویتامین های حیاتی چون ویتامین سی، مواد معدنی چون منیزیوم، مواد فیبری و همچنین مواد گیاهی ثانوی چون رسوراترول است که از آترواسکلروز یا انسداد شرایین پیشگیری می کند. در حالیکه ۱۲۵ گرم انگور حدود ۹۰ کیلوکالری انرژی دارد، ۲۰ گرم شکلات ۱۰۷ کیلوکالری انرژی به بدن می دهد. بعلاوه در حالیکه پس از صرف و خوردن ۱۲۵ گرم انگور به خاطر حجم و مواد فیبری موجود در آن، احساس سیری به انسان دست می دهد اما خوردن شکلات میل و تمایل انسان به آن را افزون می کند. از آنجا که مواد فیبری سیرکننده هستند و تناول این میوه هنگام خستگی و بیحالی نیروزاست، انگور یک میوه سالم برای صرف و میل در بین وعده های غذایی روزانه محسوب می شود. انگور قرمز طعم و اسانس بیشتری دارد و می توان از هسته های آن، روغن هسته انگور سالمی به دست آورد. مواد ثانوی گیاهی انگور به ویژه رسوراترول از اهمیت خاصی برخوردار است که به طور سرشاری در انگور قرمز وجود دارد. روسلر می گوید، رسوراترول نه تنها خصوصیات آنتی اکسیدان دارد بلکه از ویژه گیهای ضد سرطان نیز برخوردار است.

بر پایه نتایج تحقیقات پژوهشگران دانشگاه میشگان، آزمایشات بر روی موش ها نشان میدهد که مصرف مخلوطی از انگور سفید و قرمز به بهبود وضعیت فشارخون کمک می کند و یک نیروی جدید به قلب می دهد. طبق تحقیقات این دانشگاه، یک پودر انگور سفید و یا ترکیبی از انگور سفید و قرمز، برای کاهش فشارخون مفید است و با تغییرات و ریسک های ناشی از یک فشارخون بالا مقابله می کند. تیم "میشل سیمور" پژوهشگر دانشگاه میشگان، مخلوطی از پودر انگور سفید و قرمز را به غذای پر نمک موش ها اضافه کرد و یک گروه از موش ها نیز همین غذا را بدون پودر انگور دریافت کرد. موش ها اینگونه پرورش یافته بودند که غذای نمک دار باعث افزایش فشارخون آنها می شد. پس از ۱۸ هفته، موش هایی که پودر انگور همراه با نمک تغذیه کرده بودند در مقایسه با موش هایی که تغذیه ای بدون پودر انگور اما مقدار زیادی نمک داشتند، دارای فشارخون پایین تر، ضربان قلب قوی تر بوده و بندرت نشان و علامتی از آسیب هایی در ماهیچه قلب داشتند. بعلاوه یک گروه از موش ها که همراه با تغذیه پرنمک، داروی کاهش فشارخون نیز دریافت کرده بودند نیز از فشارخون مطلوبی برخودار بودند اما هیچ بهبودی در کیفیت قلب آنها دیده نشد. "سیمور" با توجه به این نتایج می گوید، تحقیقات و مطالعات ما نشان می دهد که انگور یک خاصیت حفاظت ویژه از قلب ایجاد می کند که ماوراء تاثیر مثبت بر فشارخون است که ما از یک تغذیه دارای سبزی و میوه کافی می شناسیم.

این پژوهشگر منشا و دلیل این خاصیت حفاظت از قلب در انگور را به خاطر فلاونوییدهایی می داند که در قسمت های مختلف انگور نهفته است. سیمور نتایج این تحقیقات را بسیار امیدوارکننده می داند اما در عین حال به مبتلایان دارای فشارخون بالا نسبت به کنارگذاشتن داروهای خود و اعتماد صرف به خصوصیت های درمانی انگور هشدار می دهد. سیمور تاکید می کند که این تحقیقات را بدون نفوذ از خارج طراحی و انجام داده است اما هزینه آن را تولیدکنندگان انگور کالیفرنیا تامین کرده اند. میزان فنل انگور در "بیومزارع" که مصرف کودهای شیمیایی ممنوع است و کشاورزان صرفا از کود طبیعی و حشرات مفید برای مقابله با آفات استفاده می کنند، ۲۵ درصد بیشتر از میزان فنل انگور در "مزارع متعارف" است. فنل ها مواد ثانوی گیاهی هستند که تاثیر ضداکسیدان داشته و از ابتلاء به بیمارهای گردش خون و قلب و همچنین ورم مفاصل یا "آرتروز" پیشگیری می کنند. بر اساس مطالعات انجام شده در ایالت بایرن، میزان گازهای گلخانه ای در بیوکشاورزی و بیومزارع که صرفا مقدار محدودی گوگرد نیز در آنها بکار برده می شود، ۲۵ درصد کمتر از میزان این گازها در مزارع متعارف است. با وجود همه خصوصیات غذایی و درمانی انگور، برخی از کارشناسان معتقدند که قند این میوه چاق کننده است و بدین خاطر نبایست از آن زیاد تناول کرد. از این دیدگاه، چنانچه بدن انرژی قند باارزش انگور را بطور کامل نیاز نداشته باشد، آن را در غده های چربی برای زمان مورد نیازش ذخیره می کند. ۱۰۰ گرم انگور حدود ۷۵ کیلوکالری انرژی دارد و کالری انگور شیرین حتی بیشتر از این است. "پترا براخت" کارشناس تغذیه در این رابطه می گوید، انگور به مقابله با ضعف های تمرکز حواس و قوا کمک کرده و انرژ جدید به بدن می دهد، بدین خاطر برای کودکان و نوجوانان بین ۴ تا ۱۵ ساله برای صرف در زمان استراحت در مدرسه مناسب است. اما مقدار صرف انگور برای این گروه سنی نبایست بیشتر از ۳۰۰ گرم و یا یک لیوان آب این میوه در روز باشد. این کارشناس آلمانی پیرامون مقدار مناسب مصرف انگور برای نوجوانان از ۱۶ سال به بالا اظهار می کند، ویتامین های بی موجود در انگور، باعث یک حالت و خلق مطلوب در این افراد شده و متابولیسم و هضم فعال شده و فرد مجددا خود را شاداب و سرحال احساس می کند.

این گروه سنی می تواند طی روز ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ گرم انگور و یا ۳ تا ۴ لیوان آب انگور البته آب انگور ۱۰۰ درصد خالص، میل کند. براخت در باره میزان مصرف انگور برای گروه سنی از ۵۰ سال به بعد می گوید، مقدار بالای پتاسیم در انگور که تقویت کننده قلب می باشد، برای افراد بالای ۵۰ سال مهم است. بدین خاطر صرف و تناول ۸۰۰ گرم انگور و یا ۳ لیوان آب این میوه برای این گروه سنی توصیه می شود. این کارشناس علوم تغذیه در باره ورزشکاران اظهار می دارد، با توجه به تحرک زیاد این گروه اجتماعی و میزان بالاتر انرژی مورد نیاز آنها، ورزشکاران می توانند از انگور استفاده کنند. کلسیم انگور، باعث قوی شدن استخوان ها و منیزیوم این میوه باعث تقویت ماهیچه ها می شود. بدین خاطر تناول و صرف یک تا ۵/۱ کیلوگرم انگور و یا ۴ تا ۵ لیوان آب انگور در روز برای ورزشکاران مجاز است. براخت، تناول انگور را برای مبتلایان به قند خون یا دیابت مطلقا قابل توصیه دانسته و معتقد است که نیمی از قند موجود در این میوه قند "فرکتوز" است که میزان قند خون را ثابت نگه می دارد و از این طریق غده پانکراس یا لوزالعمده کمک می کند. بعلاوه مواد معدنی چون پتاسیم، روی و منگنز نیز بر روی پانکراس تاثیر مثبت می گذارد. اما در عین حال مبتلایان به بیماری قند یا دیابت نبایست روزانه بیش از ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم انگور تناول کنند، زیرا در غیر اینصورت میزان گلوکز یا قند انگور خون آنها زیاد شده و این امر می تواند در قند خون این افراد اختلال ایجاد کند. در انگور "ویتامین های ب" زیادی نهفته است که باعث تقویت اعصاب می شوند. انگور بعلاوه سرشار از مواد وعدنی است و ۱۰۰ گرم این میوه دارای ۲۰۰ گرم پتاسیم، ۱۸ گرم کلسیم، ۱۰ گرم منیزیوم و ۷/۰ گرم آهن است.

بدین خاطر انگور استخوان ها و دندان ها را تقویت کرده و عملکرد ماهیچه ها را بهبود بخشیده و به ساخت گلبول های سرخ خون و همچنین به مقابله با خستگی و بیحالی کمک می کند. نیمی از قند موجود در انگور، فرکتوز و نیمی از آن گلوکز است که این قند می تواند هنگام خستگی و بیحالی طی چند دقیقه، به سرعت به بدن انرژی وارد کند و قند خون را بسیار سریع افزایش دهد. "کاترین کریستل" مشاور علوم تغذیه در عین حال در مورد گلوکز می گوید، هر چند که این قند بسیار سریع وارد خون شده و میزان انسولین را افزایش می دهد و طی چند دقیقه یک قدرنت و نیروی جدید به فرد عطا می کند اما این وضعیت در فرد مدت زیادی طول نخواهد کشید و میزان انسولین خون پس از یک زمان کوتاه مجددا کاهش خواهد یافت. کریستل اظهار می دارد، بدین خاطر فرد باید صرفا در موارد اضطراری از گلوکز برای پشت سرگذاشتن وضعیت بیحالی و بی رمقی ناگهانی خود استفاده کند و برای کسب مجددا نیرو و توان خود هر چه سریع تر، کربوهیدرات های چند زنجیره ای چون موز و نان سبوس دار میل نماید. از سوی دیگر فرکتوز انگور قند خون را ثابت نگهداشته و بدین ترتیب از کاهش منحنی راندمان نیروی فرد به خاطر کاهش احتمالی قند خون جلوگیری می کند. این مشاور علوم تغذیه پیرامون آب انگور می گوید، بسیاری از عناصر سالم انگور چون ویتامین ها، مواد و معدنی و مواد ثانوی گیاهی در آب این میوه نیز نهفته است اما آب انگور مواد فیبری چندانی ندارد بلکه بخش اصلی آن قند است. کریستل آب انگور قرمز را سالم ترین نوع دانسته و می گوید، در این نوع آب میوه مقدار زیادی آنتوسیان نهفته است که به عنوان یک ماده ثانوی گیاهی، از سرطان پیشگیری می کند. این کارشناس در عین حال اظهار می دارد، این خواص صرفا زمانی در آب انگور وجود دارد که آب میوه ۱۰۰ درصد خالص باشد. کریستل همچنین تاکید می کند، از آنجا که تناول مقدار زیاد آب انگور در درازمدت، باعث چاقی می شود، نبایست روزانه بیش از یک تا دو لیوان آب این میوه را نوشید. "پترا براخت" متخصص تغذیه، کشمش انگور را یک غذای سالم مقوی دانسته و می گوید، کشمش میزان بسیار زیادی گلوکز یا قند انگور دارد که قادر است هنگام خستگی و بیحالی، انرژی سریع به بدن وارد کند و ویتامین ها و مواد معدنی موجود در انگور تازه در کشمش نیز یافت می شوند. کشمش بعلاوه مقدار زیادی مواد فیبری دارد که برای مدت طولانی احساس سیری ایجاد کرده و محرک هضم غذا نیز است. از آنجا که صرفا در صورت جویدن طولانی کشمش، ۷۰ درصد پیش هضم آن در دهان انجام شده و از این طریق کشمش برای معده و روده قابل تحمل تر خواهد شد، فرد باید هنگام تناول کشمش، آن را مدت طولانی تری بجود. در صورتیکه کشمش را با سرعت و بدون جویدن طولانی غورت دهیم، معده را سنگین کرده و می تواند باعث نفخ شکم شود.

از آنجا که تناول مقدار زیاد کشمش به مدت طولانی، باعث چاقی می شود، نبایست روزانه بیش از یک کف دست از آن میل کرد. کشمش بایست در ظرف و کیسه پلاستیک در بسته نگهداری شود. دکتر "یورگن بوده" از آزمایشگاه پژوهش شیمی در شهر دارمشتات آلمان می گوید، کشمش تولید شده از انگور قرمز، سالم ترین نوع کشمش است و مقدار زیادی آنتوسیان دارد که از سرطان پیشگیری می کند. این کارشناس توصیه می کند، از آنجا که باقیمانده گرد و خاک و آلودگی احتمالی روی کشمش می تواند در افراد حساس باعث دردهای معده ای شود، فرد بایست کشمش را قبل از تناول و صرف، با آب تمیز کند. کشمش سفید برای کیک بهتر و مناسب تر است زیرا که به سرعت در فر نمی سوزد و بصورت آبدار در کیک باقی می ماند. در صورت امکان بایست از کشمشی استفاده کرد که با گوگرد خشک نشده است. کشمش های گوگردی اغلب باعث سردرد در افراد حساس می شوند. روغن هسته انگور نیز یک روغن مطلوب است که به عنوان نمونه برای استفاده در سالاد سبزی تازه خوشمزه و لذیذ است. روغن هسته انگور مقدار زیادی اسیدهای چرب اشباع نشده دارد که کیفیت آن با روغن زیتون و یا روغن کلزا قابل مقایسه است. این اسیدهای چرب که به "اسیدهای چرب خوب" موسوم هستند، باعث می شوند که سطح و میزان کلسترول خون پایین بماند. روغن هسته انگور که دارای مواد ثانوی گیاهی سالم موجود در این میوه است در برابر حرارت نیز بسیار مقاوم است و نقطه دود آن بیش از ۱۹۰ درجه است. این روغن غذا را لذیذ می کند و می توان آن را برای سرخ کردن غذا استفاده کرد.

اسیدهای چرب روغن هسته انگور شامل ۱۱ درصد اسید اشباع شده، ۱۸ درصد اسید چرب اشباع نشده ساده و ۷۱ درصد اسید چرب اشباع نشده مرکب است. "پترا براخت" پزشک عمومی در بادهمبورگ، انگور را به عنوان عامل پیشگیری سرماخوردگی ها و دیگر بیماری های عفونی از جمله برونشیت و عفونت لوزه مفید می داند. مواد ثانوی گیاهی در انگور ضد باکتری بوده و عاملین بیماری ها در بدن را از بین برده و بدین ترتیب سیستم دفاعی را مجددا تقویت می کند. بعلاوه میزان بالای پتاسیم در انگور حتی باعث خروج اسید اوریک مضر از بدن و پیشگیری از بیماری های نقرس می شود. "پتر گروندهوفر" کارشناس انگور در مورد روش و شرایط نگهداری این میوه توصیه می کند، انگور بایست در محلی خشک و سرد و در دمای بین ۵ تا ۷ درجه در منزل نگهداری شود. بخش سبزی و میوه در یخچال و یا در زیرزمین سرد و تاریک محل مناسبی برای نگهداری انگور است و ظرف انگور نبایست بسته باشد تا این میوه بتواند تنفس کرده و خراب نشده و نپوسد. چنانچه انگور را همراه یک میوه و یا سبزی دیگر نگهداری می کنیم، بایست آن را در بخش بالای قفسه قرار دهیم تا فشاری متوجه آن نشود. انگور بایست اندکی قبل از خوردن و صرف شسته شود، زیرا در غیر اینصورت، آب اضافی شرایط رشد قارچ و کپک را فراهم می کند. از آنجا که هنگام حمل و نقل و انبار کردن مقدار زیادی گرد و خاک بر روی انگور می نشیند، این میوه را بایست قبل از صرف حتما به دقت شست.

در غیر این صورت، باعث درد شکم در فرد می شود. بعلاوه از طریق شستشو می توان حداقل آن مقدار از سموم دفع آفت را برطرف نمود که به درون میوه نفوذ نکرده بلکه هنوز بر روی پوست آن قرار دارد. توصیه می شود که خوشه انگور و نه دانه دانه آن را شست. قابل توجه است که با کندن دانه انگور از خوشه، بخشی از پوست دانه انگور آسیب دیده و آب شستشو می تواند ویتامین های باارزش حلال در آب را از میوه جدا کند.

http://mjavadian.persianblog.ir//

نویسنده : مرتضی جوادیان

منابع:

مجله آلمانی فوکوس،جامعه آلمانی پزشکی تغذیه و رژیم غذایی، سایت های آلمانی زالسبورگ، پزشکی، بورگنلند،رادیو هسن،