لباسی بپوش که دیده نشوی!

یکی از شاگردان شیوانا خیلی به سر و وضع خود می‌رسید و هر وقت موضوع کمک به مردم دهکده و یا مشارکت در انجام کاری دسته‌جمعی مطرح می‌شد، شیوانا این شاگرد شیک‌پوش و خوش‌سر و لباس را …

یکی از شاگردان شیوانا خیلی به سر و وضع خود می‌رسید و هر وقت موضوع کمک به مردم دهکده و یا مشارکت در انجام کاری دسته‌جمعی مطرح می‌شد، شیوانا این شاگرد شیک‌پوش و خوش‌سر و لباس را از شرکت در جمع معاف می‌کرد و کاری درون مدرسه به او می‌سپرد. سرانجام روزی طاقت شاگرد طاق شد و با خشم نزد استاد رفت و از او پرسید: ”ظاهراً شما در سر وضع و لباس پوشیدن و آرایش من چیزی نامناسب می‌بینید که مرا از شرکت در جمع خلاص می‌کنید. شما بگوئید من چه لباسی بپوشم که لیاقت شرکت در مشارکت‌های جمعی مدرسه را داشته باشم!؟“

شیوانا تبسمی کرد و گفت: ”لباسی بپوش که دیده نشوی و آرایشی که خودت باشی!“

شاگرد گیج و سردرگم به خانه رفت و لباسی کهنه و زهوار در رفته به تن کرد و سر و تن به خاک آلوده به مدرسه آمد. وقتی وارد کلاس شد همه شاگردان با تعجب به سمت او خیره شدند و مات و مبهوت به او زل زدند شیوانا دوباره تبسمی کرد و گفت: ”ببین همه تو را دیدند و برایشان غریب جلوه کردی! برگرد و لباسی بپوش که بقیه تو را نبینند و آرایشی داشته باش که خودت را نشان دهد“.

شاگرد به منزل برگشت و لباسی معمولی به تن کرد و مانند بقیه مردم عادی ده، خود را آراست. وقتی او دوباره وارد کلاس شد همه او را مانند یکی از افراد عادی در جمع خود پذیرفتند و بدون خیره شدن به او به‌کار خود ادامه دادند. شیوانا با لبخند گفت: ”ببین دوست من! اگر مانند مردم عادی لباس بپوشی، در جمع تابلو نمی‌شوی و نگاه مردم بی‌جهت به سمت تو قفل نمی‌شود و تو از این بابت دچار عذاب نمی‌شوی. وقتی هم که آرایش غیرعادی نمی‌کنی، باز مردم خود واقعی تو را مثل بقیه می‌پذیرند و با تو صمیمی می‌شوند. من دوست ندارم بچه‌های مدرسه شیوانا وقتی برای یک کار مشارکتی به جائی می‌روند بقیه با نگاه‌های آزاردهنده و تمسخرآمیز به آنها خیره شوند و وادارشان کنند که انزوا و گوشه‌گیری پیشه کنند. از امروز دیگر تو مشکلی نداری و می‌توانی در هر کار جمعی مانند بقیه شرکت کنی“.