بازگردانیدن حجب وحیا

اکنون که نغمه های جداسازی دختران و پسران در دانشگاه ها وتک جنسیتی ساختن مکان های آموزشی به گوش می رسد، چندین مساله ذهن را مشغول می سازد. کمی پیش تر برای حفظ حیای زنان و مردان گشت …

اکنون که نغمه های جداسازی دختران و پسران در دانشگاه ها وتک جنسیتی ساختن مکان های آموزشی به گوش می رسد، چندین مساله ذهن را مشغول می سازد. کمی پیش تر برای حفظ حیای زنان و مردان گشت های ارشاد مهمان ناخوانده هر مکانی بودند و به شیوه ای که تعریف شده بود، حیای از بین رفته در وجود دختران و پسران را به آن ها باز می گرداندند. بعد از این فعالیت ها صحبت از بریدن سرهای مانکن های زن در ویترین مغازه ها به میان آمد و بدین گونه دیگر بار خواستار حفظ پاکی مردان شدند و اکنون با جداسازی دانشجویان می خواهند به پرورش ارزش های انسانی کمک کنند. اکنون به نظر می رسد برخی مسوولان برای روابط انسان ها و میزان ملاقاتشان هم تصمیم گیری می کنند و بدون اینکه خرد و منشی برای افراد مورد بحث قائل باشند، تنها راه پاکی را جدایی می دانند; چرا که این راه بسیار ارزان تر و بی دغدغه تر از برنامه های فرهنگی پیرامون روابط درست اجتماعی است. با این روند می توان پیش بینی کرد که بعد از دانشگاه ها نوبت به محل کار و پس از آن خیابان ها و معابر می رسد. شاید هم نه، شاید پس از تک جنسیتی کردن دانشگاه ها به این نتیجه برسند که اصولا نیازی به حضور زن در جامعه نیست.

کمی دقت کنیم، می بینیم که به بهانه حفظ حجب و حیای افراد، شخصیت اساتید و جامعه دانشجویی را به زیرسوال می برند. به طور کلی در تفکر این برخورد، استادان، ناتوان و بی حرمت، پسرها، ضعیف النفس و دخترها ابزارند و همه این مجموعه دانشگاه را شکل می دهند. مهم نیست استانداردهای تحصیلی چیست، مهم نیست چند استاد زبردست وجود دارد و مهم نیست تحقیقات دانشجویان از چه کیفیتی برخوردار است. مهم نیست دختران و پسران چقدر تلاش می کنند تا وارد دانشگاه شوند و آیا دانشگاه پاسخگوی نیازهای علمی آنها هست یا نه؟

مهم این است که برای کمک به ارتقای سطح آموزشی و پاکی دانشجویان، آنها را قرنطینه کنیم. مهم این است که مردان فقط مردان را ببینند و زنان فقط زن ها را!

برخی فکر می کنند بدین صورت از گناه پیشگیری می شود اما آیا گناهانی که مسوولا ن از آنها یاد می کنند در دانشگاه ها خلا صه شده است؟

آیا تمام مشکلا ت، گناه و طلا ق و... با تفکیک جنسیتی دانشگاه ها حل می شود؟ آیا هنوز با ور نداریم آدم ها می توانند به چشم انسان به هم نگاه کنند، نه ابزار؟ ایران تمدنی کهن و فرهنگی غنی دارد و به راستی این تمدن و فرهنگ ایران به ما می آموزد که چگونه با یکدیگر روبروشویم; برای رسیدن به ارزش های اخلا قی کافی است آداب معاشرت و روابط اجتماعی را بیاموزیم. دیوار کشیدن میان دخترها و پسرها، راه اندازی بنگاه های ازدواج، محدود کردن فضاها و اماکن راه حل خوبی برای پیشگیری از گناه و حفظ حجب و حیانیست; پاکی و نجابت از ذهن و روان انسان سرچشمه می گیرد. قبل از کشیدن دیوار و جدایی افراد، بگوئید برای داشتن روابط اجتماعی درست، چه کارهای فرهنگی، آموزشی ای انجام دادید؟ بگوئید دانشگاه چه ارزش دیگری دارد که باید به آن پرداخته شود؟

نویسنده : پانیسا حسن زاده