آسپرین بر علیه آلزایمر!

افرادی که به طور مرتب از آسپرین استفاده می‌کنند کمتر در معرض ابتلا به بیماری آلزایمر هستند.

تحقیقات پژوهشگران استرالیایی نشان می دهد آسپرین نه تنها خطر بروز سکته قلبی و مغزی را کاهش می‌دهد بلکه در پیشگیری از آلزایمر و زوال عقل نیز نقش دارد.

برای انجام این تحقیق ۱۵ هزار فرد بالای ۷۰ سال با هدف بررسی تاثیر مصرف آسپرین در پیشگیری از زوال عقل مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد این دارو خطر حمله قلبی یا سکته مغزی را حداقل ۲۳ درصد کاهش می‌دهد. همچنین افرادی که به طور مرتب از این دارو استفاده می‌کنند کمتر در معرض ابتلا به بیماری آلزایمر هستند که شایعترین نوع زوال عقل است. پزشکان معتقدند تاثیر حفاظتی این دارو بر روی مغز ممکن است به دلیل خاصیت ضد لختگی آن باشد که به بهبود جریان خون در مغز کمک می‌کند.

استیل‌سالیسیلیک اسید که بیشتر با نام تجاری آسپیرین شناخته می‌شود، یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی است که معمولاً به عنوان ضد درد و تب بر مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو بدون نسخه پزشک قابل تهیه‌است.

آسپرین یکی از پر طرفدارترین داروها در دنیاست. هر سال ۵۰۰۰۰ میلیون قرص آسپرین در جهان مصرف می‌شود. در بریتانیا هر فرد سالانه ۷۰ قرص آن را جدا یا همراه با مسکن‌های دیگر، کافئین یا ویتامین “ث” مصرف می‌کند. آسپرین علاوه بر خاصیت تسکین دهندگی، تب‌بر و ضد التهاب هم هست، ضمن اینکه اثرهایی نظیر ایجاد زخم های گوارشی و جلوگیری از لخته شدن خون را نیز از خود نشان می‌دهد.

پیشینه استفاده از ترکیبات دارویی حاوی سالیسیلیک اسید به دوران باستان بازمی‌گردد. بیش از ۳۵۰۰ سال پیش بشر این پودر را می‌شناخت. در سال ۱۸۰۰ یک باستان شناس آلمانی که در مصر تحقیق می‌کرد، با ترجمه یکی از پاپیروس‌های مصری متوجه شد که بیش از ۸۷۷ نوع مواد دارویی برای مصارف مختلف در مصر باستان شناخته شده بود که یکی از آنها سالیسیلیک اسید بود که برای برطرف کردن درد از آن استفاده می‌شد. در نوشته‌های دیگری که در یونان بدست آمده است نیز مشخص شده که بشر حدود ۴۰۰ سال پیش از میلاد از شیره پوست درخت بید برای درمان تب و درد استفاده می‌کرده است. همچنین آنها هنگام زایمان زنان از این ماده برای کاهش درد استفاده می‌کردند. امروزه مشخص شده که ماده موجود در این شیره اسید سالیسیلیک است. در سال ۱۷۶۳ یک کشیش انگلیسی به نام ادوارد استون مقاله‌ای در جلسه سلطنتی انگلستان ارائه داد که در آن استفاده از برگ درخت بید را حتی در درمان مالاریا نیز موثر معرفی کرده بود. ۱۰۰ سال بعد یک پزشک اسکاتلندی با همین ترکیب توانست عوارض ناشی از روماتیسم را به طرز معجزه آسایی کاهش دهد. بعدها چارلز فردریگ گرهارت در سال ۱۸۵۹ موفق به تهیه استیل سالیسیلیک اسید شد و در ماه مارچ ۱۸۹۹ کمپانی بایر محصول خود بنام آسپرین را به ثبت رساند.