اگر دیابت دارید این مطلب را از دست ندهید

▪ مواظب جلوی پای‌تان باشید
مشکلات پوستی، عفونت‌های پوستی خصوصا در پاها، در بیماران دیابتی شایع‌تر از افراد غیردیابتی هستند. پای یک فرد دیابتی حساسیت زیادی به انواع ضربه …

مواظب جلوی پای‌تان باشید

مشکلات پوستی، عفونت‌های پوستی خصوصا در پاها، در بیماران دیابتی شایع‌تر از افراد غیردیابتی هستند. پای یک فرد دیابتی حساسیت زیادی به انواع ضربه دارد و احتمال عفونت در پای افراد دیابتی به مراتب بیشتر است. در مجموع سندرم پای دیابتی یکی از مشکلات اساسی بیماران دیابتی است. این گروه از بیماران به هنگام عفونت یا ضربه به پا، غالبا دردی احساس نمی‌کنند و پاهای آنها مستعد درگیری با زخم‌هایی هستندکه بسیار دیر خوب می‌شوند.

امکان ابتلا به عفونت پا به علت مشکلات در گردش خون و آسیب به رشته‌های عصبی دربیماران دیابتی بیشتر است.

نکته‌هایی برای پیشگیری از این مشکل

- پاهای خود را به طور روزانه با صابون و آب نسبتا گرم بشویید. پوست پا را با ملایمت و به طور کامل خشک کنید، خصوصا بین انگشتان پا را.

- هنگامی که پاها کاملا خشک شدند، ماده‌ای نرم‌کننده را به پوست پا بمالید تا پوست پا نرم بماند و خشکی یا پوسته‌ریزی نداشته باشد. مواد نرم‌کننده را به شدت به موضع نمالید که موجب درد شود. به هیچ عنوان سعی نکنید میخچه یا پینه پا را با تیغ درآورید یا آنها را با داروهای مختلف محو کنید.

- با انجام بعضی حرکات از تشکیل پینه در قسمت گوشتی کف پا در جلو، پیشگیری کنید. برای مثال می‌توانید این کار را انجام بدهید: انگشتان پا را به‌طور مرتب مثلا ۲۰بار در روز نرمش دهید؛ هنگام قدم‌زدن پایتان را از ناحیه انگشتان پا روی زمین بگذارید و نه قسمت گوشتی کف پا یعنی کمی بیشتر روی پنجه راه بروید.

- اگر ناخن‌های انگشتان پا خشک و شکننده هستند، به مدت چند شب، پس از خیس‌کردن، در زیر و اطراف ناخن‌ها، ماده لانولین یا سایر مواد نرم‌کننده و مرطوب‌کننده به مقدار کافی بمالید. زیر ناخن‌ها را مرتبا به آهستگی و با ملایمت پاک کنید. ناخن‌های تان را با احتیاط کوتاه کنید و از کوتاه‌کردن کناره‌های ناخن خودداری کنید. اگر احیانا به متخصص ارتوپدی یا به آرایشگرها برای پدیکور مراجعه می‌کنید، حتما بیماری دیابت خود را به آنها اطلاع بدهید.

- اگر انگشتان پای شما روی هم افتاده‌اند یا به همدیگر فشرده شده‌اند یعنی انگشتانتان به هم نزدیک شده‌اند، با استفاده از پنبه آنها را از هم جدا کنید که حتما این کار را در شب‌ها هم انجام دهید.

- تا جایی که می‌توانید کفش خود را به مدت طولانی در پا نداشته باشید و طی روز چندین‌بار هر چند به مدت کوتاه از پای خود در آورید.

- هرگاه نیاز به پوشیدن کفش وجود دارد، از دمپایی استفاده نکنید. دمپایی محافظت چندانی از پا نمی‌کند و برای مدت طولانی یا مسافت زیاد پای افزار خوبی نیست.

- سعی کنید با پای برهنه در کفپوش خانه یا در بیرون از خانه راه نروید.

- یکی از راهکارهای خوب این است که کفش ساخته شده از چرم نرم که پا در آن خوب جفت وجور می‌شود ولی پا را نمی‌زند، بپوشید. کفشی را که تازه خریده‌اید، روزانه یک ساعت بپوشید تا تدریجا نرم شود.

- برای گرم کردن پای خود به هنگام خواب، جوراب نخی بپوشید. به هیچ عنوان از کیسه یا بالشتک‌های پلاستیکی آب داغ یا صفحات گرم‌کننده الکتریکی استفاده نکنید. به‌هیچ عنوان اجازه ندهید پایتان دچار سوختگی شود. استفاده از پتوی برقی نیز مناسب است.

- از جوراب‌های کش‌دار استفاده نکنید و هنگام نشستن برای مدت طولانی پا را روی پای دیگر نیندازید. این موارد باعث کاهش گردش خون پا می‌شوند، گردش خونی که ممکن است به علت اثرات دیابت روی رگ‌های خونی قبلا کمتر از میزان طبیعی شده باشد.

- جوراب نخی (نه پشمی) نازک بپوشید تا از عرق‌کردن پا و ایجاد محیط مرطوب در پا جلوگیری کنید. رطوبت باعث تحریک رشد باکتری‌ها، قارچ‌ها و سایر عوامل بیماری‌زایی می‌شود که بیماری قارچی موسوم به پای ورزشکاران یا سایر عفونت‌های پوست را ایجاد می‌کنند. همیشه جوراب تمیز بپوشید و جوراب خود را حداقل یک بار در روز عوض کنید. جوراب گشاد یا دارای خط‌های برجسته به پا نکنید.