بیوگرافی هوگو چاوز ، رهبری صلح طلب و قهرمان

بیوگرافی هوگو چاوز

هوگو چاوز شصت و چهارمین رئیس جمهور ونزوئلا بود که در 28 جولای 1954 (6 مرداد 1333) در منطقه روستایی «سابانتا» در غرب ونزوئلا به دنیا آمد. چاوز دومین فرزند از شش فرزند هوگو دو لوس ریس چاوز و النا فریزا دو چاوز بود. والدین او، معلم مدرسه بودند و او دومین فرزند خانواده در بین شش برادرش بود. هوگو در مدرسه دولتی تحصیل کرد و در سال 1971 به عنوان دانشجو وارد دانشکده افسری ونزوئلا شد.
وی قبل از به عهده گرفتن منصب دولتی، به عنوان یک سرباز چترباز و معلم تاریخ در دانشکده افسری مشغول به کار شد. چاوز به عنوان رهبر «انقلاب بولیواری» شناخته می‌شود و به خاطر سیاست‌های سوسیال دموکراتیک، ضدیتش با جهانی‌سازی نئولیبرالی و سیاست خارجی ایالات متحده، و حمایت از مواضع ایران و فلسطین مشهور بود.

طرفداران چاوز، وی را رهبری مردم گرا و قهرمان فقرا می‌دانند، در مقابل منتقدان وی، چاوز را مردی مخالف سیاست‌های اقتصادی توصیف می‌کنند. چاوز بویژه در مقام یکی از منتقدان سیاست‌های آمریکا و اروپا در آمریکای جنوبی ظاهر شده و تمام هم وغم خویش را متوجه اتحاد و همبستگی میان کشور‌های آمریکای لاتین و جهان سوم کرده است.او یکی از طرفداران پر وپا قرص فیدل کاسترو رهبر کوبا است و از تصمیمات اقتصادی و سیاسی  وی حمایت می‌کند. جورج دبلیو بوش رییس جمهوری آمریکا اما از جمله شخصیت‌های سیاسی است که همواره از سوی هوگو چاوز شدیدا مورد انتقاد قرار گرفته است.

ورود به عرصه سیاست

وی در 6 دسامبر 1998 به عنوان کاندیدای اصلاح‌طلب و جوان‌ترین رئیس جمهور کشورش با به دست آوردن 56 درصد آراء انتخاب شد و در 2 فوریه 1999 پست ریاست جمهوری را به عهده گرفت. با تصویب یک قانون جدید مدت ریاست جمهوری در ونزوئلا را از پنج سال به شش سال افزایش داد. هوگو ائتلافی با کشور کوبا ایجاد کرد و با افزایش قدرت، تدیل به مشهورترین رهبر چپ‌گرا نیمکره غربی شد. وی به کشورهای هم پیمان ونزوئلا کمک می‌کرد و با ایجاد برنامه‌های اجتماعی حمایت مردم فقیر کشورش را به دست آورده بود. وی مجددا در سال‌های 2006 و 2012 در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد.

سیاست خارجی

هوگو چاوز در دوران ریاست جمهوری خود سیاست خارجی خود را برپایه دیپلماسی نفتی قرار داد. او در ۲۰۰۷ پیشنهادی ارائه کرد که مطابق با آن برخی از کشورهای آمریکای جنوبی و آمریکای لاتین این امکان را می‌یافتند که بهای ۴۰ درصد از نفت خریداری شده از ونزوئلا را برای ۲۵ سال، با سود تنها یک درصد، عقب بیندازند. منتقدان چاوز او را متهم می‌کنند از ثروت نفتی کشور برای گسترش نفوذ سیاسی خود و دولت کوبا در سراسر منطقه استفاده می‌کند. چاوز میلیاردها دلار از درآمدهای نفتی ونزوئلا را در کشورهای دیگر آمریکای لاتین سرمایه‌گذاری یا صرف کمک به بازپرداخت بدهی کشورهایی چون آرژانتین و برزیل کرد.

در سال ۲۰۰۷ هوگو چاوز اعلام کرد که از دولت‌های اروپایی و آمریکا خواهد خواست گروه شورشی چپی فارک در کلمبیا را تروریست قلمداد نکنند. رئیس جمهور کلمبیا در واکنش به این موضوع اعلام کرد که اعضای فارک تروریست‌هایی هستند که برای براندازی دولتی که به شیوه‌ای دموکراتیک انتخاب شده، با قاچاق کوکائین هزینه عملیات خود را تأمین می‌کنند، کودکان را بکار می‌گیرند و مین کار می‌گذارند.

او همچنین بر نزدیکی با افرادی چون فیدل کاسترو، محمود احمدی‌نژاد و ولادیمیر پوتین علاقه‌مند بود. وی در سال ۲۰۰۰ در طی سفر خود به ده کشور عضو اوپک با صدام حسین، رئیس جمهور وقت عراق، دیدار کرد.

سیاست‌های اقتصادی

در طول ریاست جمهوری چاوز در بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۴ رشد اقتصادی ونزوئلا به ۱٫۲٪ سقوط کرد. ولی با افزایش درآمدهای نفتی و پایان اعتصابات در صنعت نفت ونزوئلا رشد اقتصادی افزایش پیدا کرد و در سال ۲۰۰۴ به ۱۸٪ رسید. در سال ۲۰۰۷ صادرات نفت و گاز ۹۰٪ صادرات ونزوئلا را تشکیل می‌داد. در سال ۲۰۰۶ تجارت با ایالات متحده آمریکا ۵۳٪ کل تجارت ونزوئلا را تشکیل می‌داد. میزان تورم در سال ۲۰۰۸، ۳۱٫۴٪ بود. هوگو چاوز در سال ۲۰۰۷ اعلام کرد که ونزوئلا باید از بانک جهانی خارج شود. پس از ملی شدن یک پروژه نفتی در ونزوئلا، و خروج شرکت آمریکایی اکسون موبیل از این پروژه این شرکت بوسیله شکایت‌هایی در کشورهای انگلیس، هلند و آمریکا موفق به مسدود سازی ۱۲ میلیارد دلار از دارایی‌های شرکت نفت دولتی ونزوئلا شد.

مرگ

چاوز در ماه ژوئن 2011 در کشور کوبا تحت عمل جراحی قرار گرفت تا تومور به اندازه توپ بیسبال که در ناحیه لگنی وی وجود داشت را دربیاورند. اما با وجود جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی‌های متعدد، مجددا بعد از 18 ماه سرطان در وی عود کرد. وی جزئیات اصلی بیماری، ازجمله نوع سرطان و محل دقیق تومور را افشاء نکرده بود. سرانجام چاوز 58 ساله در تاریخ ۵ مارس ۲۰۱۳ و در ساعت 16:25 روز سه شنبه درگذشت.

مجله وب