از شکستگی پای الناز شاکردوست تا حمله گرازها

سرنوشت «رالی ایرانی» در گفتگو با روابط عمومی مجموعه

علیرضا تهرانی، روابط عمومی کار است. او از داستان انتخاب بازیگران برای ما می‌گوید و خبر ادامه‌دار بودن این مجموعه را می‌دهد. شنبه اول تیرماه آخرین قسمت از مجموعه اول منتشر شده و روابط عمومی کار می‌گوید: «ما قصه تولید را بر این اساس گذاشتیم که این کار ادامه‌دار باشد.»...

گروه‌ها چطور انتخاب شدند؟

ما در مرحله پیش‌تولید با بیشتر از ۸۰-۷۰ بازیگر صحبت کردیم. با بازیگران زیادی از سینمای ایران و تلویزیون و کسانی که از نظر مردم محبوب هستند، وارد مذاکره شدیم. چند عامل برای انتخاب یا عدم انتخاب این بازیگران وجود داشت. مهم‌ترین بحث این بود که این افراد همگروه خوبی برای خودشان داشته باشند، همگروه هیچ کدام از این بازیگر را به آنها تحمیل نکردیم. قرار بر این بود که بازیگران کسی را به‌عنوان همگروه خودشان اعلام کنند که با آنها راحت باشند؛ چرا که قرار بود همگروه‌ها، ۳ شب با هم باشند. در این پروژه با بازیگران خیلی معروفی وارد مذاکره شدیم اما وقتی جلوتر رفتیم، آنها اعلام کردند که ما از حیوانات یا ارتفاع می‌ترسیم و همین نکته کار ما را برای انتخاب بازیگران سخت‌تر کرد. در این فیلم بازیگران معروف سینما مجبور هستند از دره‌ای که ارتفاع ۳۰ یا ۴۰ متری دارد با راپل رد شوند. یا اینکه در جنگل واقعا گم‌ شدند، در صورتی که ما می‌دانستیم این گروه در مسیر اشتباه حرکت می‌کنند هرچند ما مراقب آنها بودیم اما خیلی سختی کشیدند، خیلی کارهای عجیب و غریبی کردند، مثلا در سکانسی به خاطر می‌آورم که محمدرضا فروتن برای پیدا کردن غذا، پاچه‌های شلوارش را بالا زده و در مرداب دنبال ماهی می‌گشت. بازیگری که خیلی از تهیه‌کننده‌ها علاقه دارند که در فیلم آنها بازی کند، ‌سختی‌های این کار را تحمل کرد و کار را ادامه داد. اتفاقات خوبی بود که نشان می‌داد انتخاب بازیگران برای این مجموعه درست انجام شد.

با توضیح‌های اولیه کسی پشیمان نشد؟

خیلی از بازیگران آقا را داشتیم که قرار بود از هواپیما پایین بپرند. خب اگر این اتفاق می‌افتاد سرعت کار بالاتر می‌رفت، متاسفانه آنها فکر می‌کردند ما شوخی می‌کنیم و زمانی که پای صحبت‌های نهایی شد و قرارداد را جلوی آنها گذاشتیم، ‌دیدیم که خب از ارتفاع می‌ترسند و بعضی‌ها ترسیدند، بعضی‌ها می‌گفتند که فکر نمی‌کردند قضیه جدی باشد، اما بعضی‌ها مثل محمدرضا فروتن نیازی نبود همه چیز را برایش توضیح دهیم. یک ربع از کل ژانر را برای آنها تعریف کردیم و او علاقه‌مندی‌اش را به این کار نشان داد. خیلی کار‌ها را به راحتی انجام داد.

کار فیلمبرداری چطور انجام می‌شد؟ با لوکیشن فیلمبرداری آشنایی داشتید؟

این اولین ژانر در تلویزیون بود که با ۱۲ دوربین، ۹ دوربین ثابت و ۳ دوربین متحرک و تیم صدابرداری که سرصحنه ضبط صدا می‌کرد انجام می‌شد بچه‌های تولید خیلی زحمت کشیدند. به این دلیل که گروه تولید قبل از اینکه مسابقه شروع شود ۳ بار این مسیر را رفته بود. اگر جایی زمین خورده بودند و قرار بود الناز شاکردوست و بهنوش بختیاری از آن مسیر عبور کنند، ما آن مسیر را حذف می‌کردیم. خب طبیعی است با خودمان می‌گفتیم وقتی گروه تولید در آنجا زمین می‌خورد، ما به این نتیجه می‌رسیدیم که آنجا صعب‌العبور است و شرکت‌کننده?ها‌ نمی‌توانند از آن مسیر عبور کنند.

برنامه‌ریزی‌های شما درست از آب درآمد؟

در طول مسیر کارهایی انجام دادیم که بازیگران از آن خبر نداشتند. آنها فقط می‌دانستند که قرار است از تهران حرکت کنند و از محل ایستگاه بعدی‌شان هیچ خبری نداشتند. در آن اتوبوسی که سیروان خسروی و محمدرضا فروتن بودند دعوایی به راه افتاد که در فیلم هم نشان می‌دهیم که محمدرضا فروتن باورش نمی‌شد. آن دعوا را ما به راه انداخته بودیم و این اتفاق نشان می‌داد که برنامه‌ریزی، طراحی و کارگردانی درست انجام شده بود. تمام هدف ما این بود که بازیگران ساختگی بودن این اتفاق را باور نکنند. آنقدر خوب این اتفاق‌ها را برنامه‌ریزی کرده بودیم که آنها تا زمانی که فیلم تمرین‌های ما را ندیده بودند، باور نمی‌کردند که تمام آن ‌کارها را ما انجام داده بودیم. یا اتفاق دیگر این بود که بهنوش بختیاری و الناز شاکردوست در راه تصادف می‌کنند، آن آقایی که آنها با او تصادف می‌کنند؛ بدلکار بود، اما آنها چیزی در این مورد نمی‌دانستند. ما دنبال این بودیم برنامه‌ای را درست کنیم که بازیگران از اتفاقات دیگر خبر نداشته باشند. یعنی ما آیتم‌هایی درست می‌کردیم و بازخورد آنها، باعث جذاب‌تر شدن فیلم ما می‌شد.

ما در این مجموعه، سعی کردیم به آنها به‌عنوان یک تیم کلی نگاه کنیم. منظورم این است که به آنها به‌عنوان گروه‌های دو نفره نگاه نکردیم، باید بررسی می‌کردیم که هر گروه ۸ نفره با هم در تعادل قرار بگیرند. مثلا ما می‌توانستیم یک گروه آقای خیلی قوی بگذاریم و ۲ گروه خانم. خب این طبیعی است که پسر‌ها برنده می‌شوند. اما سعی کردیم یک رقابت مساوی و برابر را تهیه کنیم و از بازخورد‌ها می‌توانم بگویم که مخاطبان از این انتخاب‌ها راضی بودند.

اگر مساله قوی بودن آقایان از لحاظ فیزیکی را کنار بگذاریم، به نظرتان خانم‌ها در این مسابقه چطور بودند، توانستند خودشان را به آقایان برسانند؟

برعکس می‌خواهم بگویم، الناز شاکردوست در قسمت دوم با موتورش زمین می‌خورد، بعد از برنامه با علم به این ماجراها، اورژانس دنبال?مان بود، پای ایشان یک ماه تو گچ رفت. همین قضیه نشان داد که خانم‌ها از نظر فیزیکی، توانایی و فکری در این مسابقه از آقایان کمتر نبودند. این ۳ گروه با هم، شبیه به هم انتخاب شده بودند، با ظرفیت‌های مشابه و تا آخر هیچ‌کس نمی دانست که برنده این میدان چه کسی است؟ بهنوش بختیاری وقتی ارتفاع را دید ترسید، اما از راپل حرکت کرد و رد شد. خودش می‌گفت من تا به حال چنین کاری نکردم و دائم پشت صحنه‌ هم می‌گفت «این رالی ایرانی نیست، تصمیم دارید ما بکشید راحت بشید.» همین نشان می‌داد با تمام این سختی‌ها، آنها با ما همراه شدند و از این سختی‌ها نتیجه گرفتند. شاید اختلاف زمانی خیلی کمی در این بین وجود داشته باشد، اما در این مسابقه برابر بودند.

در طول فیلمبرداری پیش نیامد که شما از یک اتفاق بترسید و بخواهید در کار آنها دخالت کنید؟

ما تمام این مراحل را از قبل سنجیده بودیم و مراقب بودیم هیچ اتفاق ناگواری برای آنها نیفتد. شبی که بازیگران در کنار دریاچه خوابیدند، گرازی به چادر حمله کرد و نگهبان آن را با تیر زد. ما حواسمان به همه چیز بود، اما اتفاقی که روز دوم افتاد، خانم‌ها و آقایان راه را گم کردند. گروه ما هم مجبور بود که راه را با آنها برود. اما خب مجبور بودیم در کمترین زمان به آنها بگوییم که گم شده‌اند و آنها را در یک مسیر درست بیندازیم. اما نکته جالب این بود که پا به پای بازیگران، بچه‌های تصویر و صدا هم بودند، کسانی که آن منطقه را مانند کف دستشان می‌شناختند. این مسیر و این منطقه را سال‌های سال رفته بودند و در کار «سرزمین دانایی» همکار ما بودند و اگر هم به تازگی به تیم اضافه شدند، یک تیم آشنا با آنها همراه شده بود. اما واقعا در این قسمت گم شدند و ما هم تا قبل از اینکه آنها را به طور کامل گم کنیم، به آنها خبر دادیم. به غیر از آن، اتفاقی که برای الناز شاکردوست آن هم به دلیل بی‌احتیاطی خودش افتاد، خبر بد دیگری را در این پروژه نداشتیم.