اسکیت برد سواری

شکل اولیه ورزش مفرح اسکیت برد Skateboarding برای اولین بار در سال ۱۹۵۰ بکار برده شد, هنگامی که موج سواران کالیفرنیایی رویای انجام حرکات موج سواری بر روی آسفالت خیابانها را در ذهن می پروراندند در واقع هنوز هم کسی به درستی نمی داند اولین کسی که یک اسکیت برد را ساخت و بکار برد چه کسی بود اما آنچه مشخص است تعداد زیادی از مردم این ایده را در سر خود می پروراندند

شکل اولیه ورزش مفرح اسکیت برد (Skateboarding) برای اولین بار در سال ۱۹۵۰ بکار برده شد، هنگامی که موج سواران کالیفرنیایی رویای انجام حرکات موج سواری بر روی آسفالت خیابانها را در ذهن می پروراندند. در واقع هنوز هم کسی به درستی نمی داند اولین کسی که یک اسکیت برد را ساخت و بکار برد چه کسی بود اما آنچه مشخص است تعداد زیادی از مردم این ایده را در سر خود می پروراندند.

آنها از تخته های چوبی شروع کردند و چرخهای روروک را به پشت این تخته ها نصب کردند و طبیعی بود که در سالهای اولیه آشنایی مردم با این ورزش، مردم خیابانها اصلی ترین قربانیان تصادف با اسکیت سواران بودند. طی چند سال بقدری علاقه مردم به این ورزش گسترش یافت که کارخانه Roller Derby - سازنده اسکیت - تولید اسکیت برد را آغاز کرد و محصولات خود را به بازار داد.

در دهه ۶۰ کارخانه هایی مخصوص ساخت این وسیله تاسیس شدند و به تولید انبوه اولین اسکیت برد های واقعی پرداختند. علاقمندی قهرمانان موج سواری به این ورزش باعث شد تا این ورزش یکشبه همه گیر شود و شرکت های تولید وسایل ورزشی برای تولید اسکیت بردهای بهتر با هم به رقابت بپردازند. بنابراین جای تعجب نخواهد بود اگر بدانید که طی سه سال بیش از ۴۰ میلیون اسکیت برد به فروش رفت.

● افول ناگهانی

کسی دقیقا" نمی داند به چه علت؟ - شاید جنگ های پشت پرده اقتصادی - اما اتفاق جالبی که افتاد در سال ۱۹۶۵ مقامات ورزشی ایالات متحده رسما" اعلام کردند که بازی اسکیت برد خطرناک است و فروشگاه ها نباید اسکیت را به مردم عرضه کنند و والدین نیز نباید این وسیله خطرناک را برای فرزندان خود خریداری کنند.

به ناگاه طب اسکیت برد به همان سرعتی که بوجود آمده بود فروکش کرد و بتدریج چراغ این ورزش رو به خاموشی گرایید و در مجموع حدود ۱۰ سال استفاده از این وسیله ورزشی در فراز و نشیب قرار گرفت.

● درخشش ستاره ها

دهه ۷۰ مصادف بود با ابداع تکنیک های استفاده از اسکیت برد، اولین نسل اسکیت برد سواران حرفه ای در این دهه مطرح شدند. ۱۹۷۳ مصادف بود با استفاده از چرخهای بلبرینگ دار در اسکیت برد که در نوع خود انقلابی در کیفیت اسکیت ها بود. چرخ های جدید به سوارکاران امکان مانور بهتر و داشتن سرعت بیشتر را می داد.

تکنیک های استفاده از اسکیت برد بقدری پیشرفت کرد که دیگر زمین صاف برای آنها کافی نبود. هر چند تا مدتها اسکیت سواران برای بازی حرفه ای از استخرهای خالی از آب و یا لوله های بسیار بزرگ و خالی - آب و فاضلاب - استفاده می کردند.

این پیشرفت ها باعث شد تا مسئولین ورزشی به فکر ساختن پیست های مخصوص این ورزش در گوشه و کنار شهر شوند و این آغازی بود برای حرفه ای شدن آن. بتدریج باشگاهها و مجله های مخصوص این ورزش مفرح نیز به عرصه هستی قدم گذاشتند.

تکنیک های Kick-Turn به معنی لگد زنی برای دور زدن یا پرش های هوایی (Aerial) و ... مطرح شد و روز بروز بر ستاره های اسکیت برد و توانایی های آنها افزوده شد. از مشهورترین ستاره های آنزمان اسکیت برد می توان به Tony Alva و Jay Adams اشاره کرد. همچنین در این سالها برای کمک به پایداری انجام حرکات نمایشی بخصوص در سطوح شیب دار و عمودی پهنای اسکیت برد از ۱۵ به ۱۷.۵ سانتیمتر افزایش پیدا کرد.

پایان دهه ۷۰ مصادف بود با پیشرفت بسیار زیاد در انجام حرکات نمایشی مارپیچی و به دنبال آن تصادفات و جراحات برای ورزشکاران که در نهایت به سقوط دوباره محبوبیت این ورزش انجامید.

● اسکیت برد در دهه ۸۰ و ۹۰

اسکیت برد در دهه ۸۰ قهرمانان خاص خود را داشت، آنهایی که پس از ماجراهای سالهای قبل و افول دوباره اسکیت برد مجبورد شدند خود با تخته و چرخ، اسکیت درست کنند. اما اینبار با ساخت پیست هایی در زمین های متروک شهری به برگزاری مسابقات نیز پرداختتند.

از قهرمانان این دوران می توان به تونی هاوک (Tony Hawk) و یا استیو کابالرو (Steve Caballero) نام برد. در اواخر دهه ۸۰ توجه توجه اسکیت سواران به خیابان های شهر معطوف شد و قهرمانانی چون مارک گونزالس (Mark Gonzales) و مایک وللی (Mike Vallely) مطرح شدند.

۱۹۸۷ نقطه اوج پیشرفت اسکیت برد در این سالها بود، هنگامی که اسکیت برد سواران از فرهنگ معاصر خود که موسیقی پانک بود تاثیر گرفتند، ستاره ها علاقمند به پوشیدن شلوارهای بگی (Baggy) - شلوارهای گشاد و باد کرده - ، لباس های خاکی و کفشهای تنیس نمودند. علاقه جونانان به این ورزش باعث شد تا شرکتهای جدید تخته های جدیدی با کیفیت و طرح های مورد علاقه جوانان تولید کنند که خود باعث پیشرفت بیشتر این ورزش طی این سالها شد. در این رابطه می توان از تخته های استیو روکو (Steve Rocco) که بسیار مورد علاقه جوانانان بود نام برد. دهه ۸۰ زمانی بود که حدود ۸۰ درصد تکنیک های خیابانی و ۶۰ درصد تکنیک های پیست ابداع شد و مورد استفاده قرار گرفت.

۱۹۹۵ اسکیت برد سواری بار دیگر به شدت مطرح شد یعنی هنگامی که در Rhode Island آمریکا اولین دوره از مسابقات بزرگ ورزشهای اکستریم (Extreme) برگزار شد. اسکیت برد سواری که به دلیل خطرناک بودن و اغلب مورد تنفر والدین بودن سالها بعنوان یک ورزش سرکش و یاغی مطرح بود، فرصتی پیدا کرد تا در این مسابقات خود را دوباره مطرح کند تا شاید مسیر اصلی خود پیدا کند. رقابت جدی و زیبای اسکیت سواران در این مسابقات باعث تغییر دیدگاه جامعه به این ورزش شد بگونه ای که در دور بعدی این مسابقات در سال ۱۹۹۶، این ورزش میلیون ها نفر بازدید کننده را به سمت محل برگزاری مسابقات کشاند و پس از گذشت یکسال مسابقات زمستانی شامل اسکیت برد سواری و اسنو برد (Snow Board) سواری نیز برقرار شد.

اتفاق جالبی که در این زمان رخ داد، پخش اخبار رادیویی و تصویر برداری تلویزیونی از این ورزش طی این سالها بود که باعث شد تا اسکیت برد سواری رسما" از یک ورزش زیر زمینی به یک ورزش رسمی تبدیل شود. همین ماجرا همجوم شرکتهای تبلیغاتی به سمت این ورزش را به همراه داشت، آنها با حمایت خود از این ورزش موجبات ترقی آنرا فراهم آورند. از تولید نوشابه گرفته تا چیپس، آب نبات و حتی تلفن مخصوص اسکیت سواران. مجله های تخصصی اسکیت برد چاپ شد و کمک بسیاری به توسعه آن در این سالها نمود.

ساخت پارکهای اسکیت سواری در دهه ۹۰ علاوه بر امکان برگزاری رقابت های محلی امکان فراگیری و آموزش تکنیکها را به دوستداران این ورزش می داد. این پارکها مجهز به انواع رمپ (Ramp)، لوله (Pipe) و سایر امکانات یک پیست اسکیت برد بودند. همین امر باعث شد تا تولید کنندگان اسکیت هایی با کیفیت بالاتر و تنوع بیشتر تولید کنند که بتواند نظر هر ورزشکاری را تامین کند، برای داشتن تعادل بیشتر چرخ ها بزرگتر و تخته ها پهن تر شد.

از سنتهای خوبی که در دهه ۹۰ برجای گذاشته شد استفاده از تجهیزات لباسهای مخصوص بود چرا که تا قبل از آن اسکیت سواران با توجه به مد روز لباس خود را انتخاب می کردند. در استفاده از لباسها و تجهیزات به پا توجه بیشتری شد بگونه ای که در حال حاضر در بازار فروش تجیهزات اسکیت، کفش ۲۶.۵ درصد، تخته ۲۶ درصد، لباس ۱۶ درصد، تجیهزات ایمنی زانو و مچ ۱۱.۵ درصد، چرخ ۱۱ درصد و سایر لوازم ۹ درصد از فروش را تشکیل می دهد.

همچنین دو سازمانی که در این سالها بوجود آمد یکی سازمان جهانی شرکتهای تولید کننده تجهیزات اسکیت برد (IASC) و دیگری سازمان مسابقات جهانی اسکیت برد سواری (World Cup Skateboarding) که مسئولیت برگزاری مسابقات بین المللی این ورزش را بعهده دارد می باشد. فعالیت این سازمان باعث شده است که امروز اسکیت برد سواری بعنوان یک ورزش قابل احترام مورد توجه تمام جوانان باشد.

http://poroge.parsiblog.com/-۲۴۶۱۷۲.htm