خردل سیاه

خردل سیاه یك گیاه علفی یكساله است كه از اردیبهشت تا مهر گل می دهد و به احتمال خیلی زیاد بومی شرق مدیترانه است ولی بعضی محققین اعتقاد دارند بومی جنوب غربی اروپا تا آسیای مركزی …

خردل سیاه یك گیاه علفی یكساله است كه از اردیبهشت تا مهر گل می دهد و به احتمال خیلی زیاد بومی شرق مدیترانه است ولی بعضی محققین اعتقاد دارند بومی جنوب غربی اروپا تا آسیای مركزی می باشد. كشت و كار خردل سیاه باعث شده است تا در سرتاسر دنیا پراكنده شود و در حال حاضر بصورت وحشی و زراعی دیده می شود. این گیاه در كنار جاده ها, حاشیه رودخانه ها و در زمینهای پست و مرتفع در زمینهای غرقابی یافت می شود.تركیبات موثره در بذر می باشند. گیاهان به محض اینكه رنگ میوه ها زرد متمایل به قهوه ای بشود برداشت می شوند. سپس بصورت دستجاتی میشوند, كناری می گذارند تا برسد, سپس كوبیده شده و تمیز می شوند. دارو بدون بو است, طعم روغن می دهد و باعث سوزش زبان می گردد. در حضور رطوبت بذور اسانس فراری تولید می كنند كه باعث سوزش چشم ها می شود و باعث تحریك اشك می گردد. بذور حاوی گلیكوزیدهای خردل است كه در اثر هیدرولیز, اسانس فرار خردل حدود ۳۰ دصرد اسانس, پروتئین و دیگر تركیبات تولید می كند.

اسانس فرار پوست و غشاهای مخاطی را می سوزاند. البته به مقدار كم ترشح شیره معده را افزایش و اشتها را تحریك می كند. از نقطه نظر دارویی در گچ و ضماد برای درمان روماتیسم, التهاب حاد مجاری تنفسی و بهبود خون رسانی استفاده می شود. البته مصرف زیاد آن مانند گچ باعث سوزش و ایجاد تاول روی پوست می شود. در گذشته از بذر برای استخراج اسانس استفاده می كردند كه در حال حاضر این اسانس سنتر می شود. بذور خردل سفید (sinapis alba) بیشتر استفاده می شوند و در صنایع غذایی نیز كاربرد دارد. دارو از گیاهان زراعی بدست می آید. خردل سیاه عمدتاَ در هلند و كشورهای منطقه مدیترانه و آمریكای شمالی كشت می شود.