بردن هم می تواند پشیمانی به بار بیاورد

خیلی ها از همان روز قرعه كشی گروه های جام در سال گذشته تصور می كردیم كه آلمان میزبان, مسیر ساده ای برای صعود دارد و در واقع گروه یكم مسابقات را با دو صعودكننده مشخص می شناختیم ولی اغلب می گفتیم آلمان و لهستان در این جایگاه قرار دارند و بدون شك كمتر كسی این احتمال را می داد كه اكوادور تا این لحظه و تا پیش از بازی با خود آلمان, در صدر گروه قرار بگیرد

۱- از امروز بازی های آخر گروه های هشت گانه جام شروع می شود. این كه هر روز تكلیف دو گروه مشخص می شود و هر روز می توانیم دو بازی مرحله یك هشتم را در جدول های فعلاً خالی مراحل حذفی بنویسیم، خودش به قدر كافی هیجان انگیز است. ولی شكل منطقی و طبیعی برگزاری بازی ها كه با همزمانی هر دو مسابقه آخر هر گروه توأم است، این هیجان را به طور محسوسی افزایش می دهد.

۲- خیلی ها از همان روز قرعه كشی گروه های جام در سال گذشته تصور می كردیم كه آلمان میزبان، مسیر ساده ای برای صعود دارد و در واقع گروه یكم مسابقات را با دو صعودكننده مشخص می شناختیم. ولی اغلب می گفتیم آلمان و لهستان در این جایگاه قرار دارند و بدون شك كمتر كسی این احتمال را می داد كه اكوادور تا این لحظه و تا پیش از بازی با خود آلمان، در صدر گروه قرار بگیرد. اكوادوری ها كه در دور مقدماتی بعد از برزیل و آرژانتین ۳۴ امتیازی، با ۲۸ امتیاز بالاتر از پاراگوئه و اروگوئه و كلمبیا به عنوان نماینده سوم آمریكای لاتین به جام راه پیدا كردند، در مسابقات امسال تا این جا گل نخورده اند و در اغلب دقایق هر دو بازی شان با كاستاریكا و لهستان، آنقدر هجومی و رو به جلو كار كرده اند كه خط دفاع شان چندان محك نخورده و تحت فشار قرار نگرفته. فوروارد باتجربه اكوادور یعنی آگوستین دلگادو كه حالا در باشگاه قهرمان لیگ این كشور بازی می كند (ال دی یو كیتو كه شش بازیكن ثابت در تیم ملی دارد و اسكلت این تیم را شكل می دهد)، تنها بازیكن جام است كه در هر دو بازی اول تیمش به عنوان بهترین بازیكن مسابقه انتخاب شد. اما آلمان كه البته حتماً به لحاظ تعداد موقعیت های ایجاد كرده بر روی دروازه حریف، تا این جای جام یكی از ركورددارها است، چه در بازی با كاستاریكا با راحت گل خوردن و چه در بازی با لهستان با ضعف در نتیجه گیری و درست زدن ضربه آخر، دچار مشكلات جدی است. تیم كلینزمن طراوتی خاص و دوست داشتنی دارد و بی آن كه حتی به تك ستاره اش بالاك زیاد متكی و وابسته باشد، در پیشروی گروهی خوب عمل می كند. ولی نظم و انسجام و هدفمندی اكوادور برای میزبان، ترسناك خواهد بود. این گروه بازی های خود را زمانی پشت سر می گذارد كه هنوز تكلیف گروه دوم مشخص نشده و به همین جهت، آلمان و اكوادور نمی دانند انگلیس در آن گروه اول می شود یا دوم. اگر می دانستند، بعید نبود هر كدام شان بخواهند از روبه رو شدن با شاگردان اریكسون پرهیز كنند. ولی در شرایط فعلی، آنها بعدازظهر برای سرگروهی یا برای حفظ و تقویت اعتبار و آبروی تیم شان با هم می جنگند و تا شب به انتظار می نشینند تا حتی اگر مثلاً سوئد موفق به شكست انگلیس شد، آن كه در گروه اول به مقام سرگروهی رسیده، از مقام خودش پشیمان شود چون انگلیس در مراحل حذفی، با توان و تعصبی دو سه برابر بازی خواهد كرد. ضمن این كه بازی دیگر گروه A بین لهستان و كاستاریكا مطلقاً تشریفاتی است و فقط به درد این می خورد كه فاصله بین زمان تماشای بازی آلمان ? اكوادور تا بازی انگلیس ? سوئد را برایمان پر كند و نگذارد در آن دو سه ساعت حوصله مان سربرود چون می دانید كه در فاصله دو فوتبال حساس دست و دل آدم به كاری غیر از فوتبال دیدن نمی رود.

۳- برخلاف گروه اول كه با وجود روشن شدن دو صعودكننده، قاعدتاً به دلایلی كه توضیح دادم، همه سعی شان را برای آبروداری در بازی سوم می كنند، در گروه دوم اصلاً نمی شود مطمئن بود كه بازی های واقعی و جدی تیم ها را ببینیم. اینجا سوئد چهارامتیازی و انگلیس شش امتیازی می توانند به راحتی با هم به توافق برسند و خود را به زحمت نیندازند و مساوی كنند تا هر دو صعود كنند. سوئد برای این توافق تبانی وار، انگیزه خیلی بالایی دارد چون حتی در صورت برد ترینیداد و توباگو در برابر پاراگوئه با اختلاف بیش از دو گل هم سوئد تنها با یك امتیاز بیشتر كه با تساوی به دست می آید، به یك هشتم خواهد رسید. ولی گمانم این است كه این توافق صورت نخواهد گرفت. دلیلش هم از طرفی این دیدگاه دایی جان ناپلئونی است كه انگلیسی ها تا در چیزی منفعتی نداشته باشند، برای خوشایند طرف پای میز معامله نمی روند و از طرف دیگر، این است كه با تمام قدرت غافلگیركننده اكوادور، هر تیمی ترجیح می دهد در اولین مرحله حذفی جام با این تیم روبه رو شود؛ نه با آلمان میزبان كه تماشاگران متعصبش برای حریفان مراحل بعد، دوزخ خواهند ساخت. بنابراین وقتی انگلیس و سوئد جلوی هم صف آرایی می كنند، چون نتیجه گروه اول معلوم شده، یاران بكام دنبال نتیجه و مقامی خواهند بود كه از رویارویی با رقیب دیرینه شان آلمان در یك هشتم نجات شان دهد. این حق انتخاب برای سوئد وجود ندارد و ممكن است با دوم شدن آلمان، شاگردان لاگربك راهی جز بردن انگلیس و خوردن به میزبان نداشته باشند. در صورت تساوی یا باخت آلمان در مقابل اكوادور، این اتفاق می افتد و راستش را بخواهید، چون در این حالت انگلیس فقط با دوم شدن می تواند از احتمال بازی با آلمان خلاص شود، هیچ بعید نیست از این یكی احتمال تبانی استقبال كند و در همان فاصله دو سه ساعته بعد از مشخص شدن جدول نهایی گروه A به سوئد قول بدهد كه می بازد. این برای هر دویشان سود خواهد داشت. (برای سوئد، به تنها گزینه صعود و برای انگلیس، به رهایی از كابوس مواجهه با میزبان می انجامد.) در این صورت، تلاش قطعاً جدی ترینیداد و توباگو در بازی هم زمانش با پاراگوئه، بی حاصل خواهد شد. در حالی كه اگر انگلیس بازی عادی و واقعی اش را بكند و بر سوئد چیره شود، هم بازی های دووایت یورك می توانند با برد همراه با دو اختلاف، به مرحله بعدی صعود كنند. اینجا است كه متوجه اهمیت هم زمانی بازی ها برای حفظ همه هیجان ها و امكان صعود برای تیم ها می شویم. اگر ترینیداد بعد از بازی انگلیس- سوئد به میدان مسابقه با پاراگوئه می رفت، ممكن بود با اطمینان از صعود دو رقیب اروپایی گروه، دیگر انگیزه ای برای تلاش و پیروزی نداشته باشد. از اوج های زیبای فوتبال امروز، یكی اش هم این است كه امكان مهیج تر شدنش را حتی با زمان بندی درست در برگزاری بازی ها فراهم می كند.

امیر پوریا