یکشنبه, ۲۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 12 May, 2024
جامعه علمی اقتصاد؛ نمایشگاهی از اسم ابزارها
«Fancy Methods» یک سنت عالی در جامعه علمی اقتصاد است و آن اینکه روشهای جدید و ظاهرا پیچیده ریاضی اگر منجر به درک بهتری از مسایل کلیدی نشوند هیچ ارزشی ندارند و کسی آنها را جدی نمیگیرد. گاهی اوقات کسانی که از مهندسی به این حوزه وارد میشوند، در ابتدای امر از این سنت جا میخورند، ولی بعد عادت میکنند که به جای "ابزارهای" حل مساله روی محتوای مساله و "درکی" که در مورد دنیای بیرون میدهد تمرکز کنند.
البته کسانی که بیرون رشته هستند - خصوصا در ایران - توهماتی در مورد این که علم اقتصاد بازی ریاضی است دارند و شاید این توضیح قضیه را روشنتر کند که حتما در درون علم اقتصاد هم کسانی هستند که کارهایشان فقط بازی با این ابزارهاست، ولی آنها معمولا افراد درجه سوم و معمولا در مراکز سطح پایین هستند که جدی گرفته نمیشوند و کارشان هم توجه کسی را جلب نمیکند و نماینده علم اقتصاد نیستند.
اصطلاح رایجی که افراد با تجربهتر در این مواقع بهکار میبرند "روشهای تفننی" است. در مقابل یک استاد خوب دانشجویانش را تشویق میکند که یک پازل یا مساله مهم را در علم پیدا کنند و سعی کنند آن را کمی شکاف بدهند (Crack It) که معنیاش این است که جنبههایی از مساله را که تاریک بوده روشن کنند تا بقیه از زاویه عمیقتری به موضوع نگاه کنند.
به این هم باید توجه کرد که گاهی برای افراد غیرمتخصص فهم اینکه چرا اثبات وجود یا یکتایی یا همگرایی یک رابطه ریاضی مهم است مشکل است و لذا مقالاتی که روی مفاهیم کلیدی ریاضی در اقتصاد کار میکنند ممکن است به نظر آنها بازی ریاضی یا کار تفننی برسد، ولی اهل فن میدانند که این نوع کارها چه اهمیت پایهای دارند و لذا هر مقاله صرفا ریاضی لزوما بازی ریاضی بیهوده نیست.
متاسفانه فکر میکنم این سنت در حوزههایی مثل مهندسی صنایع یا مدیریت صنعتی در ایران اصلا رایج نیست. خوب به یاد دارم که عنوان بسیاری از مقالات یا تزهای فوق لیسانس در این حوزهها چیزهایی مثل "استفاده از ترکیب روش فازی و شبکه عصبی برای حل مسایل برنامهریزی استراتژیک با الگورتیم ژنتیک!" بوده است. عنوانهایی که گاهی با یک نگاه می فهمی که ابزاری را به مسالهای پیوند داده که اصلا با این ابزارها قابل تحلیل نیست. گاهی وقتی مقالات سمینارهای این حوزهها در ایران را میخوانم احساس میکنم که با نمایشگاهی از اسم ابزارها طرفم که دست آخر هیچ مشکل اساسی را حل نکرده است. این باعث شده تا بخشی از کل آموزش و پژوهش در این دو رشته - حداقل در ایران - ابتر باشد، یعنی به جای اینکه معطوف به ارتقاء کیفیت درک موضوعات واقعی باشد، واقعا به یک بازی ریاضی/محاسباتی (گاهی ساده) تبدیل شده باشد.
این اشکال را گاهی حتی در دوستانی که در ایران در حوزه اقتصاد کار میکنند هم میبینم. مثلا بارها شده که با این سوال مواجه شوم که من میخواهم یک مساله را با نظریه بازیها یا هوش مصنوعی حل کنم لطفا یک مساله پیشنهاد کنید! جواب ثابت من همیشه این است که به جای این کار مسیر معکوس را بروید. اول یک مساله جذاب و کلیدی را پیدا کنید، بعد ببینید که چه ابزارهایی برای حل این نوع مسایل لازم است. همان را در جای خود و به اندازه استفاده کنید.
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
مجلس شورای اسلامی ایران مجلس انتخابات مجلس دوازدهم انتخابات مجلس انتخابات مجلس دوازدهم انتخابات مجلس شورای اسلامی فضای مجازی ستاد انتخابات کشور رئیس جمهور دولت سیزدهم
تهران هواشناسی شهرداری تهران زلزله افغانستان سیل سازمان هواشناسی وزارت بهداشت آتش سوزی پلیس بارش باران سلامت
قیمت دلار قیمت طلا قیمت خودرو خودرو گاز حقوق بازنشستگان بورس بازار خودرو بانک مرکزی نمایشگاه نفت ایران خودرو هوش مصنوعی
نمایشگاه کتاب کتاب نمایشگاه کتاب تهران رضا عطاران کیانوش عیاری تلویزیون سینمای ایران نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران دفاع مقدس سینما سریال تئاتر
فناوری
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین جنگ غزه آمریکا روسیه حماس سازمان ملل رفح اوکراین نوار غزه
پرسپولیس فوتبال استقلال لیگ برتر هوادار رئال مادرید لیگ برتر ایران باشگاه پرسپولیس سپاهان بازی لیگ برتر فوتبال ایران باشگاه استقلال
خورشید شفق قطبی ناسا ایلان ماسک ایالات متحده مریم میرزاخانی نوآوری اپل طوفان خورشیدی گوگل عیسی زارع پور وزیر ارتباطات
سرطان آلزایمر تغذیه رژیم غذایی کاهش وزن فشار خون قهوه استرس زیبایی توت فرنگی بارداری