خواننده ای با یک رکورد دست نیافتنی

برایان آدامز, خواننده برجسته کانادایی

برایان گای آدامز (متولد ۵ نوامبر ۱۹۵۹) خواننده برجسته کانادایی-انگلیسی است که علاوه بر خوانندگی گیتار می‌نوازد، ترانه می‌نویسد و عکاسی می‌کند. «بی قرار»، «هجده ساله تا وقت مرگ»، و «بیدار کردن همسایگان» از جمله معروف‌ترین آثار ا و است. آدامز تاکنون برنده چندین جایزه معتبر شده که ثبت اسم او در «سالن مشاهیر موسیقی کانادا» در سال ۲۰۰۶ از جدیدترین ا فتخارات او است. برایان آدامز برای نوشتن متن ترانه فیلم نامزد سه جایزه اسکار و اخیرا هم برای نوشتن متن ترانه فیلم «بابی» برای پنجمین بار نامزد جایزه گولدن گلاب شده است. موسیقی آدامز تاکنون در ۴۲ فیلم سینمایی به کار برده شده است.

ترانه بسیار زیبا و به یاد ماندنی «هر کاری که می‌کنم برای تو است» در سال ۱۹۸۹ به مدت ۱۶ هفته پیاپی در صدر جدول تک‌ترانه‌های بریتانیا قرار داشت که البته این رکورد دست‌نیافتنی را تا کنون هیچ خواننده‌ای نتوانسته بشکند. آدامز اصالتا اهل مالت است و به دلیل شغل پدرش که دیپلمات بود، زندگی در کشور‌های مختلف را تجربه کرد. آدامز پس از اینکه در ۱۵ سالگی از مدرسه اخراج شد، حرفه موسیقی را شروع کرد. او در نوجوانی فقط پیگیر موسیقی بود و به هیچ چیز دیگر توجه نداشت. در گفت‌وگویی که با مجله «رولینگ استون» انجام داده بود، گفته بود: «من در دبیرستان آنقدر غرق موسیقی شده بودم که هیچ توجهی به آ دم ها نداشتم.» آدامز در ۱۵ سالگی مدرسه را ترک کرد و در کلوپ‌های شبانه در گروه‌هایی مانند «شاک» و «سوئینی تاد» به نوازندگی پرداخت که نتیجه این همکاری انتشار آلبومی به نام «کاش آرزو‌ها اسب بودند» بود که یک آدامز بسیار جوان رهبری گروه را بر عهده داشت. او در این سال‌ها با ظرف شویی و فروش غذای حیوانات خانگی و کار در نوار فروشی‌ها پول مورد نیاز خود را تامین می‌کرد. آدامز در سال ۱۹۷۸ و در ۱۸ سالگی چند نمونه از کار‌های ضبط شده خود را برای کمپانی «ای. اند ام.» فرستاد و پس از گذشت مدت کوتاهی در ازای یک دلار با او قرار داد بستند! او از زمان بستن این قرار داد تا به امروز ۱۴ آلبوم منتشر کرده است. برایان آدامز در حال حاضر بیشترین وقت خود را صرف ساخت ترک ( track ) برای فیلم‌های سینمایی می‌کند. فیلم‌های «نگهبان» (کوین کاستنر) و «بابی» جزو جدیدترین فیلم‌هایی هستند که برایان آدامز برای آنها ترک ساخته; ترانه‌ای که او برای فیلم بابی ساخته نامزدی جایزه گولدن گلاب را برایش به ارمغان آورده است. از نکات جالب در مورد زندگی شخصی برایان آدامز اینکه این خواننده اکنون نزدیک به ۱۹ سال ا ست که گیاه خواری می‌کند. او در فرانسه هم زندگی کرده و به این زبان هم صحبت می‌کند. تیم راگبی «چلسی اف سی» تیم مورد علاقه او است و ترانه «ما برنده خواهیم شد» از آلبوم «۱۸ ساله تا لحظه مرگ» را به این باشگاه تقدیم کرده است. آدامز از سال‌های دهه ۱۹۸۰ تا کنون همواره در انواع فعالیت‌های خیریه شرکت داشته و با استفاده از شهرت خود در جهت جمع‌آوری اعانه برای افراد بی‌بضاعت به طور گسترده فعالیت کرده است. آدامز در سال‌های اخیر در کشور تایلند، مدرسه و در کشور سری لانکا، ورزشگاه ساخته که البته همه اینها به واسطه همان سونامی معروف نابود شدند. او در سال ۲۰۰۵ با اجرای یک کنسرت خیریه، برای بیمارستانی در شهر لندن اعانه جمع کرد و در سال ۲۰۰۶ هم با شرکت در برنامه «بنیاد امید» برای کمک به کودکان پنا هنده فلسطینی ۲۵۰ هزار پوند اعانه به دست آورد. تمام اینها تازه بخش کوچکی از فعالیت‌های نوع دوستانه این خواننده محبوب کانادایی است. برایان آدامز یک عکاس حرفه‌ای هم هست و کار‌های او در مجلاتی نظیر ووگ، ونیتی فر، هارپرز بازار، اسکوایر و چند مجله دیگر به چاپ رسیده است. آنچه در ادامه می‌آید گفت‌وگوی مجله «فندر» با این خواننده افسانه‌ای راک است که در جولای ۲۰۰۷ با او انجام شده است:

▪ آیا خاطرتان هست که اولین بار وقتی گیتاری را به دست گرفتید چه زمانی بود؟

ـ بله. در خانه دوستم «سم» اولین بار گیتاری را در دستم گرفتم. او الان وکیل است.

▪ اولین ردیفی که یاد گرفتید چه بود؟

ـ «خانه آفتاب خیزان» از گروه «انیمالز».

▪ وقتی شما نواختن گیتار را شروع کردید کد‌ام هنرمند برای شما الهام‌بخش بود؟

ـ من کاملا به کار‌های ریچی بلکمور و جیمی پیج علاقه داشتم. هنوز هم فکر می‌کنم که آنها بهترین گیتاریست‌های تاریخ موسیقی هستند.

▪ اولین آلبومی که خریدید چه بود؟

ـ فکر کنم آلبومی بود به نام «کریدانس کلییر واتر ریوایوال».

▪ اولین کنسرتی که برای تماشایش رفتید چه بود؟

ـ کنسرت «دیوید بووی». تور «سگ‌های الماس» در سال ۱۹۷۳.

▪ کد‌ام یک از اجرا‌های خود شما تا کنون به یاد ماندنی‌ترین بوده؟

ـ استادیوم ومبلی در سال ۱۹۹۶.

▪ سه آلبوم همه دوران شما کدام‌ها هستند؟

ـ من سعی کرده‌ام به این سئوال جواب بدهم ولی نتوانسته‌ام!

▪ در حال حاضر به موسیقی چه کسانی گوش می‌کنید؟

ـ هائولینگ وولف، ویلی دیکسون، ری چارلز و ‌ای سی/دی سی.

▪ کد‌ام یک از این دو را ترجیح می‌دهید: پینک فلوید یا لدزپلین؟

ـ «سمت تاریک ماه» یکی از آلبوم‌های انتخابی من است ولی اگر قرار بود انتخاب کنم لد زپلین را انتخاب می‌کردم.

▪ از اولین گیتاری که خریدید چه خاطره‌ای دارید؟

ـ من یک سال ظرف شستم تا توانستم اولین گیتارم را بخرم. این گیتار برای ساخت خیلی از ترانه‌ها برایم الهام‌بخش می‌شد. من هنوز هم آن را دارم.

▪ چند وقت پیش شما از هنرمندان مختلف خواستید که روی یک گیتار را امضا کنند. این گیتار اکنون قرار است با قیمت پایه ۸/۲ میلیون دلار به حراج گذاشته شود که به این ترتیب باید گفت گران قیمت‌ترین گیتار جهان است. پول حاصل از فروش این گیتار هم قرار است صرف کمک به آسیب‌دیدگان سونامی شود. انجام دادن چنین پروژه جالب و ارزشمند چه حسی داشت؟

ـ من دوست داشتم کاری به جز پول دادن مستقیم انجام بدهم. اصلا فکرش را نمی‌کردم با چنین کاری این همه پول جمع شود. شنیده ‌ام صاحبان این گیتار می‌خواهند آن را در یک محفظه شیشه‌ای در فرودگاهی در کشور قطر قرار بدهند.

▪ برای گیتاریست‌های جوان که می‌خواهند در زمینه راک اند رول فعالیت حرفه‌ای خود را شروع کنند، چه توصیه‌ای دارید؟

ـ ترانه‌های خود تان را بنویسید و هیچ چیزی را امضاء نکنید!

▪ اگر قرار بود با موزیسین‌های در قید حیا ت و یا از دنیا رفته، یک گروه موزیک راه بیندازید چه کسانی را انتخاب می‌کردید؟

ـ من همین الان این گروه را دارم. من گروه موزیکم را خیلی دوست دارم.

▪ تصور کنید که یک دنیای دیگری باشد و برایان آدامز در این دنیا هرگز موسیقی را کشف نکند; او در این صورت چه کار دیگری را انجام می‌داد؟

ـ باغبانی.

فرشید عطایی