زیردریایی ها, مدعی نه چندان بزرگ ۲ جام

ویا رئال, داستان موفقیت واقعی یک تیم فوتبال در دوران مدرن است آنها باشگاهی محلی هستند, باشگاهی که تا سال ۱۹۹۸ جزو تیم های مطرح لالیگا به حساب نمی آمد و هیچ گاه افتخاری در زمینه های رقابتی کسب نکرده بود اما فصل گذشته پا به پای رئال مادرید, قهرمان لالیگا به صدر جدول نزدیک شدند و با قدرت خانه دوم جدول را تصاحب کردند

ویا رئال، داستان موفقیت واقعی یک تیم فوتبال در دوران مدرن است. آنها باشگاهی محلی هستند، باشگاهی که تا سال ۱۹۹۸ جزو تیم های مطرح لالیگا به حساب نمی آمد و هیچ گاه افتخاری در زمینه های رقابتی کسب نکرده بود اما فصل گذشته پا به پای رئال مادرید، قهرمان لالیگا به صدر جدول نزدیک شدند و با قدرت خانه دوم جدول را تصاحب کردند.

این فصل برای زیردریایی های زردرنگ، فصل سرنوشت سازی است. آنها امسال در لیگ قهرمانان شرکت می کنند و به همین دلیل تمام تلاش خود را برای حضور قدرتمند در رقابت ها به کار می برند. زیردریایی های زرد رنگ که در محله ای با جمعیت ۵۰ هزار نفر قرار دارند در فصل پیش رو در میان غول های بزرگ فوتبال اروپا بازی خواهند کرد مانند سال ۲۰۰۶ - ۲۰۰۵ که چنان خوب ظاهر شدند که تا مرحله نیمه نهایی پیش رفتند. بازیکنانی چون روبرت پیرس، سانتی کازورلا و جوزپه روسی لیگ را با هنر بازی تهاجمی خود تحت تأثیر قرار دادند و خیلی ها را مطمئن ساختند که اگر بتوانند آمادگی بدنی و سیستم عالی بازی خود را حفظ کنند ویارئال نه تنها موفق به دستیابی به جام لالیگا خواهد شد بلکه یکی از مدعیان قدرتمند لیگ قهرمانان نیز به شمار خواهد آمد. این فصل، لالیگا شاهد هنرنمایی بسیاری از تیم های خود خواهد بود، نه تنها ویا رئال مدعی جام است بلکه حضور او به عنوان تیم دوم جدول لیگ اسپانیا در پایان فصل گذشته، تیم های دیگری را نیز نسبت به دستیابی صدر جدول امیدوار کرده اند.

البته باید از خطری که تیم های نه چندان بزرگ را در مسیر تلاششان برای موفقیت تهدید می کند آگاه باشند. سال ۲۰۰۳ سلتا ویگو فصل را در خانه چهارم جدول به پایان رساند و به همین ترتیب به بازی های اروپایی راه یافتند و تمام تلاش خود را کردند تا در لیگ قهرمانان خوش بدرخشند. در نهایت این تیم با شکست مقابل آرسنال از رقابت های اروپایی کنار رفت و در بازی های لیگی نیز در جایگاه یکی مانده به آخر قرار گرفتند که در نهایت به سقوط آنها به دسته پایین تر انجامید. رئال سوسیه داد نیز در رقابت های لیگ سال ۲۰۰۳ فوق العاده عمل کرد، در آن زمان ستارگانی چون دارکو کواسویچ و نیهات قهوه چی به مردان سن سباستین کمک کردند تا فصل را در جایگاه دوم به پایان برساند، بهترین موقعیتی که طی ۲۰ سال اخیر در دنیای فوتبال به دست آورده بود اما به هر حال فصل بعد مخلوطی از عملکرد ضعیف و سیستم پرعیب و ایراد و نقص در بازی هایشان، ناگزیر فصل را در خانه ۱۵ جدول به پایان رساند. آخرین مثال والنسیا است که فصل گذشته یکی از غم انگیزترین و ملال آورترین فصل ها برای آنها بود و البته اسپانیول که در سال ۲۰۰۶ به فینال یوفا رسید اما لالیگا را در جایگاه پانزدهم به پایان رساند. برای هر باشگاهی غیر از رئال مادرید و بارسلونا موفقیت در ۲ رقابت داخلی و اروپایی به طور همزمان بشدت دشوار است. غیر از ۲ غول اسپانیایی سایر تیم ها محکوم به سقوط به دسته پایین تر یا حضور در پله های آخر جدول هستند. لالیگا، لیگی رقابتی است به طوری که اگر تیمی تمرکز بازی ها را از دست بدهد محکوم به شکست و سقوط خواهد شد. والنسیا در فصل ۲۰۰۷- ۲۰۰۶ در خطر سقوط قرار داشت آنها پس از ۳۰ بازی در جایگاه سیزدهم جدول قرار داشتند اما با پیروزی در ۸ بازی پیاپی فصل را در خانه پنجم به پایان رساندند و توانستند در رقابت های جام یوفا شرکت کنند. فصل گذشته را هم که همه بیاد می آوریم. همه اینها نشانگر جادوی لالیگا است که چطور سرنوشت یک تیم به سرعت تغییر می کند. شکی نیست که بازی در هر ۲ رقابت استرس و فشار زیادی را برای زیردریایی های زرد رنگ به وجود خواهد آورد. آنها همواره در رقابت های جام یوفا قوی عمل کردند و در لالیگا هم جزو تیم های بالای جدول بوده اند. در سال ۲۰۰۶ هم زمانی که به مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان راه پیدا کردند، لالیگا را در خانه هفتم به پایان رساندند.

بنابراین شاید بتوان این گونه برداشت کرد که آنها تیمی با توانایی برقراری تعادل میان بازی های لیگ داخلی و اروپایی شان هستند. شاید دلیل این موفقیت باشگاه، نبود فشار و استرس های معمول بر بازیکنان و کادر تیم است. حضور ویارئال در میان تیم های بزرگ اسپانیا حتی فراتر از رؤیاهای لجام گسیخته هواداران این تیم است. بنابراین هرگز انتظارات آنچنانی از زیردریایی های زرد ندارند.

مردان ویا رئال مخلوطی از بازی تیمی و شم فوتبالی را مقابل رقبا ارائه می دهند که طی آن درخشش های فردی کمی دیده می شود. خوآن رومن ریکلمه بازیساز آرژانتینی تیم طی رقابت های گذشته برجسته ترین ستاره زمین آنها به شمار می رفت. البته در حال حاضر مطمئناً بازیکنان شاخص تری در تیم حضور دارند که می توانند در سطح رقابت های اروپایی بازی کنند.

جوزپه روسی مهاجم سابق منچستریونایتد نشان داده است که تا چه اندازه می تواند تأثیرگذار عمل کند و رقابت های پیش رو می تواند به مثابه فرصتی برای درخشش و اثبات این بازیکن باشد. خوآن کاپدویا و سانتی کازورلا پس از قهرمانی اسپانیا در یورو ۲۰۰۸ اکنون به ۲ ستاره شاخص و پرطرفدار اروپایی تبدیل شده اند و همه از توانایی های آنها اطلاع دارند. در نتیجه به نظر می رسد ویارئال هم تجربه کافی و هم تیمی مناسب برای شرکت در مسابقات پیش رو در اختیار دارد. این فصل ال مادریگال، استادیوم شبه پاتیل دیدنی خواهد بود. بسیاری از تیم های بزرگ از جمله اینتر و منچستریونایتد طی فصل ها و سال های گذشته در پیروزی در این باشگاه ناموفق عمل کرده اند.

بنابراین می توان امید رقابت های پرشوری را در این استادیوم داشت اما از دیدگاه واقع بینانه آیا زیردریایی ها می توانند به عنوان یک مدعی در رقابت ها شرکت کنند؟ هنوز مشخص نیست اما یک چیز کاملاً معلوم است، لیگ قهرمانان با حضور آنها رنگارنگ تر و جذاب تر از گذشته خواهد بود.