تازه های پزشکی امروز

بسیاری از طبیبان برای درمان ریفلاکس معدی مری GER در کودکان از رویکردهای غیر فارماکولوژیک استفاده می کنند ولی آیا این رویکرد موثر است محققان کارآیی یک رویکرد غیردارویی را در ۳۷ شیرخوار سن متوسط ۱۳ هفته به مدت ۲ هفته به صورت کارآزمایی تصادفی شده ی دارونما و شاهد یک آنتاگونیست خوراکی گیرنده ی ۲ هیستامین H۲ مورد سنجش قرار داده اند

● درمان ریفلاکس در کودکان

بسیاری از طبیبان برای درمان ریفلاکس معدی مری (GER) در کودکان از رویکردهای غیر فارماکولوژیک استفاده می‌کنند ولی آیا این رویکرد موثر است؟ محققان کارآیی یک رویکرد غیردارویی را در ۳۷ شیرخوار (سن متوسط ۱۳ هفته) به مدت ۲ هفته به صورت کارآزمایی تصادفی شده‌ی دارونما و شاهد یک آنتاگونیست خوراکی گیرنده‌ی ۲ هیستامین (H۲) مورد سنجش قرار داده‌اند. امتیاز نشانه‌ها در کودکان موافق با بیماری (GERD) GER بود که با پرسش از طریق پرسشنامه‌ی غربالگری مطمئن و معتبر ریفلاکس کودک اندازه‌گیری می‌شد.

والدین شیرخواران فرمولاخوار آموزش دیده بودند تا فرمولای نیمه عنصری را که سفت شده است با سرآل خشک برنج عوض کنند؛ شیرخواران ۴ تا ۸ بار در روز، براساس سن از این فرمولا استفاده می‌کردند. از مادران شیرده خواسته شد شیر گاو و فرآورده‌های سویا را از جیره‌ی غذایی خود حذف کنند. از تمامی والدین خواسته شد تا آنجا که می‌توانند شیرخواران را در وضعیت نشسته و درازکش نگاه ندارند و تماس کودک با دو دستگاه را حذف کنند. بعد از ۲ هفته، ۵۹% شیرخواران به نشیب بامعنای بالینی از پیش تعیین شده‌ی امتیاز نشانه‌ها رسیدند و ۲۴% شیرخواران دارای امتیازی پائین‌تر از حد GERD بودند.

● لوله‌گذاری و CPAP

در میان شیرخواران بسیار نارس، ممکن است با استفاده از فشار مثبت دائمی مجاری هوایی (CPAP) از راه بینی نسبت به لوله‌گذاری آندوتراکئال و تهویه‌ی مکانیکی میزان شیوع دیسپلازی برونکوپولمونر پائین‌تر باشد. طی یک کارآزمایی بالینی در چند محل، پژوهشگران به صورت تصادفی شده تعداد ۶۱۰ شیرخواری را که در هفته‌ی ۲۵ تا ۲۸ بارداری به دنیا آمده بودند و ۵ دقیقه پس از تولد به حمایت تهویه‌ای و استفاده از CPAP یا لوله‌گذاری و تهویه نیاز داشتند مورد ارزیابی قرار دادند. شیرخوارانی که به لوله‌گذاری بلافاصله نیاز داشتند از بررسی حذف شدند.

در دو گروه مورد بررسی، پیامد اولیه یعنی دیسپلازی برونکوپولمونر یا مرگ در هفته‌ی ۳۶ بارداری به طور قابل توجه با یکدیگر تفاوتی نداشت (۹/۳۳ در CPAP و ۹/۳۸ برای لوله‌گذاری). بعد از سن ۲۸ روزگی، احتمال مرگ یا نیاز به درمان با اکسیژن به طور قابل توجه در گروه CPAP (۷/۵۳ در برابر ۷/۶۴%) پائین‌تر بود. در گروه CPAP، میزان بروز پنوموتوراکس شایع‌تر بود (۱/۹ در برابر ۰/۳%). میزان لوله‌گذاری در گروه CPAP در طول ۵ روز اول ۶۴% بود.

● وقفه قلب خارج از بیمارستان

بیمارانی که خارج از بیمارستان دچار وقفه‌ی قلب می‌شوند از بداقبالی بقای حیات برخور دارند. طی یک بررسی، محققان به این مساله پرداختند که آیا بقای حیات این بیماران سبب بهبود بازتوانی قلب که دارای حداقل اختلال (MICR) باشد می‌شود این رویکرد جدید با هدف به حداکثر رساندن پرفوزیون سربرال شامل است بر:

▪ یک دسته‌ی آغازین شامل ۲۰۰ مورد کمپرسیون بدون اختلال قفسه‌ی سینه

▪ آنالیز ریتم، در صورت لزوم با یک دفیبریلاتور شوک

▪ ۲۰۰ مورد کمپرسیون قفسه‌ی سینه بلافاصله بعد از شوک پیش از بررسی نبض یا آنالیز مجدد ریتم

▪ تجویز فوری اپینفرین، تکرار با هر سیکل کمپرسیون و آنالیز ریتم

▪ تاخیر لوله‌گذاری تا پس از سه سیکل کمپرسیون قفسه‌ی سینه و آنالیز ریتم

پژوهشگران پرسنل خدمات طبی اورژانس دو منطقه‌ی بزرگ را برای انجام MICR آموزش دادند. سپس پرونده‌ی بیمارانی را که پیش از آموزش و پس از آن دچار وقفه‌ی خارج از بیمارستان شدند مورد ارزیابی قرار دادند. در آنالیز جداگانه‌ای که شامل اطلاعات حاصل از ۶۰ بخش بود، در بیمارانی که برحسب پروتکل MICR دریافت داشته بودند با بیماران بدون MICR مقایسه شدند.

در مجموع ۸۸۶ بیمار دچار وقفه‌ی قلب در آنالیز دو منطقه شرکت داده شدند. بقای حیات در ترخیص از بیمارستان به طور قابل توجه از ۸/۱% پیش از آموزش MICR به ۴/۵% پس از آموزش افزایش یافته بود. در ۱۷۴ بیمار که شاهدان وقفه و فیبریلاسیون بطنی را در آنان دیده بودند. میزان بقای حیات از ۷/۴ به ۶/۱۷% افزایش یافته بود. در آنالیز وسیع‌تر شامل ۲۴۶۰ بیمار دچار وقفه‌ی قلب، بقای حیات در زمان ترخیص در بیمارانی که MICR شده بودند به طور قابل توجه بهتر از سایرین بود.

● غربالگری مشکوک MRSA

آلودگی نوزوکومیال با استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین MRSA به صورت یک مشکل جهانی در آمده است. طی بررسی اخیر، پژوهشگران نتیجه‌گیری کرده‌اند که غربالگری تمامی پذیرش‌های بیمارستانی برای کاهش میزان آلودگی موثر نبوده است. اما نتایج یک بررسی دیگر نقطه‌ی مخالف این بررسی است.

پژوهشگران غربالگری MRSA را برای بیمارانی انجام دادند که در بیمارستان‌های سه منطقه در دو مرحله پذیرش شده بودند: در طول یک دوره‌ی ۱۲ ماهه، تمامی بیمارانی که در واحد مراقبت فشرده پذیرفته شده بودند با سنجش براساس PCR سریع غربالگری شدند،در طول ۱۹ ماه بعد، تمامی بیماران پذیرفته شده غربالگری شدند. بیماران دارای کلنی با ایزولاسیون تماس‌ها ضمن بستری شدن تحت درمان قرار گرفتند و ریشه‌کنی ناقل با آنتی‌میکروبیال‌های توپیکال در ۶۰% این بیماران انجام شد.

در مقایسه با میزان عفونت نوزوکومیال در طول سال قبل از غربالگری (یعنی زمانی که فقط بیماران دچار عفونت‌های بالینی MRSA شناخته شده ایزوله شده بودند) میزان آلودگی نوزوکومیال در طول اولین مرحله‌ی بررسی اندکی پائین‌تر و در طول مرحله‌ی دوم به طور قابل توجه پائین‌تر بود. این کاهش در تمامی محل‌های معمولی آلودگی از جمله باکتریمی‌های MRSA صادق بود. میزان باکتریمی که شامل استاف اورئوس حساس به متی‌سیلین بود تغییر نیافته بود. در مجموع میزان آلودگی نوزوکومیال MRSA از ۹/۸ به ۹/۳ در ده هزار بیمار روز سقوط کرد.

● مکمل ویتامین D۲ یا D۳

مکمل ویتامین D به صورت D۲ (ارگوکلسیفرول) یا D۳ (کله کلسیفرول) وجود دارد ولی نتایج بررسی‌های اندک انجام شده حاکی از آن است که ویتامین D۲ نسبت به ویتامین D۳ از کارآیی کمتری در حفظ تراز ۲۵-هیدروکسی ویتامین D در سرم برخوردار است. طی یک بررسی تصادفی شده‌ی دوسوناآگاه، ۶۸ بزرگسال سالم روزانه ویتامین D۲ (۱۰۰۰ واحد بین‌المللی)، ویتامین D۳ (۱۰۰۰ واحد بین‌المللی)، ترکیبی از D۲ و D۳ (۵۰۰ واحد از هر کدام) یا دارونما دریافت داشتند. مکمل‌ها به مدت ۱۱ هفته در پایان زمستان تجویز شد.

در ابتدا، تراز تام ۲۵ هیدروکسی ویتامین D در سرم حدود ۱۹ نانوگرم در میلی‌ لیتر بود. بعد از ۱۱ هفته در هر سه گروه درمان فعال، متوسط تراز به طور قابل توجه (تا حدود ۹ نانوگرم در میلی‌لیتر) افزایش یافته بود و اختلاف قابل توجهی در گروه‌ها وجود نداشت. تراز متوسط در گروه دارونما تغییری نداشت.