مردانگی کنترل شده

نگاهی به کارنامه داریوش ارجمند به بهانه حضور در راز پنهان

برخی بازیگران با درخشش در یک نقش خاص به تصویری ماندگار در ذهن مخاطب تبدیل می‌شوند و اینکه در دیگر حضورهایشان کم رمق یا خنثی هستند چندان به تصویر خوبشان در باورعمومی لطمه‌ای نمی‌زند. داریوش ارجمند نیز از جمله چنین بازیگرانی است. درخشش خیره کننده در نقش مالک اشتر و حضور تماشایی در مجموعه ستایش دو نقش آفرینی خوب وی در تلویزیون است که بیش از دیگر حضورهایش به چشم آمده است. در مقیاس نقش آفرینی‌هایی که از وی در یادگار مانده دو نقش یاد شده از حیث اجرا دارای دو شیوه متفاوت است. در کاراکتر مالک وقاری نهفته است که شخصیت پدر در ستایش با غرور و خود بزرگ بینی اش چنین وقار و متانتی را ندارد. در عوض شخصیت مالک بیش از هرچیز وامدار سنگینی نگاه، نفوذ کلام و اندام ورزیده ای است که داریوش ارجمند را در قالب اجرای آن به یک بازیگر خواستنی بدل کرده اما پدر خود شیفته و مغروری که در ستایش ثبت شد برآمده از عنصر غلو در گستره بازی بیانی و اندامی به اکت‌های پرشوری روی آورد که نقش را در مقیاس کاری ارجمند به عنوان تجربه ای ناب درآورد. در تجربه راز پنهان نیز با کاراکتری روبرو هستیم که دل بریده از شرایط روزگار از شهر خارج شده و در باغی با گل و گیاه خود را سرگرم کرده است. در اینجا ترکیب بازی زیر پوستی با برخی لحظات انفجاری ماهیت اجرایی نقش را شکل داده است. مروری تیتروار بر کارنامه ارجمند نمایانگر حضورهایی متفاوت و فکورانه از وی است که در زیر به آن اشاره می‌شود.

- ناخدا خورشید (ناصر تقوایی، ۱۳۶۵): همون که یه دست نداره، نه همون که یه دست داره

- کشتی آنجلیکا (محمدرضا بزرگ نیا، ۱۳۶۷): درخشش فراتر از تصور

- پرده آخر (واروژ کریم مسیحی، ۱۳۶۹) : تثبیت پرسونای بازیگری

- قربانی (رسول صدرعاملی، ۱۳۷۰): حاجی منو فراموش کردی

- ناصرالدین شاه آکتور سینما (۱۳۷۰): تصویر ناب امیرکبیر در سینما

- آدم برفی (داود میرباقری، ۱۳۷۳): استثنایی ترین شمایل یک دلال با معرفت

- هبوط (احمدرضا معتمدی، ۱۳۷۴) : فراموش شده

- شور زندگی (فریال بهزاد، ۱۳۷۷): اشک‌هایش

- اعتراض (مسعود کیمیایی، ۱۳۷۸): تعریف غیرت و مردانگی یک قهرمان فراموش شده

- مسافر ری (داود میرباقری، ۱۳۷۹): تلاش برای احیای سیمای تاریخی مالک

- سگ کشی (بهرام بیضایی، ۱۳۷۹): حاجی نقدی مرد خداست

- تب (رضا کریمی، ۱۳۸۱): در قالب نقش ننشست

- ازدواج به سبک ایرانی (حسن فتحی، ۱۳۸۳): توانا در ایجاد توازن میان جدیت و طنازی در نقش

- قاعده بازی (احمدرضا معتمدی، ۱۳۸۵): بدمن نامتعارف ژانر کمدی

- شاهزاده ایرانی (۱۳۸۵): تصویر سینمایی رستم

- رئیس (مسعود کیمیایی، ۱۳۸۵): فقط برای آن مونولوگ

- می‏زاک (حسینعلی لیاستانی، ۱۳۸۷): اشتباه در انتخاب نقش

- راه آبی ابریشم (محمد بزرگ نیا، ۱۳۸۸): خطا در نشانه گذاری حسی نقش

- شکلات داغ (حامد کلاهداری، ۱۳۸۸): تکرار و دیگر هیچ

- جرم (مسعود کیمیایی، ۱۳۸۹): حضور کوتاه به عشق کیمیایی

- پایان نامه( حامد کلاهداری، ۱۳۸۹): رسیدن به دور تکرار

- امام علی (ع) (داود میرباقری، ۱۳۷۰ - ۱۳۷۴): نشان پر رنگ روزهای اوج بازیگر

- به سوی افتخار (سیروس مقدم، ۱۳۷۷): مربی آرمان گرا

- پلیس جوان (سیروس مقدم، ۱۳۸۰): نه چندان مهم

- ستایش (سعید سلطانی، ۱۳۸۹): قدرت نمایی ستایش گونه یک بازیگر توانا

- راز پنهان(فلورا سام،۱۳۹۱): دل بریده از شرایط روزگار

نویسنده : بهداد مینوی