زمانی برای مستی اسب‌ها

اگر اسب سواری را به عنوان تفریحی سالم انتخاب کرده اید باید با روحیات و رفتارهای این حیوان نجیب آشنا باشید. اسب را در پارسی میانه و اوستایی نیز اَسپ )asp(می‌گفتند. نامهای بسیاری از …

اگر اسب سواری را به عنوان تفریحی سالم انتخاب کرده اید باید با روحیات و رفتارهای این حیوان نجیب آشنا باشید. اسب را در پارسی میانه و اوستایی نیز اَسپ )asp(می‌گفتند. نامهای بسیاری از بزرگان ایرانی در روزگار باستان دارای پسوند -اسپ بوده است (مانند گشتاسپ، ارجاسپ، گرشاسپ، جاماسپ، لهراسپ و...)که نشان از اهمیت این جانور در میان ایرانیان است.

اسب‌ها به انواع اسب‌های تفریحی، بارکش و اسب‌های کوچک نمایشی (پونی) تقسیم می‌شوند. خصوصیات روانی و فیزیکی اسب موجب شده است که با نیازمندی‌ها و خواسته‌های انسان تطبیق یافته و برای اهداف مختلف به کار گرفته شود. اداره، کنترل و تربیت اسب‌ها به شیوه مطلوب و توام با ایمنی و اطمینان، مستلزم برخورداری از آگاهی کافی نسبت به خصوصیات فیزیکی و روانی آنهاست.

اسب‌ها، حیواناتی بزرگ و چابکند و دندان‌های تیز و محکمی دارند. آنها دارای چهار پای قوی‌اند و هر یک از این پاها یک سم سخت و محکم دارد که البته در اسب‌های نعل‌دار قضیه بغرنج‌تر است. اسب برخلاف ما قادر به تشخیص رنگ‌ها نیست و حتی ممکن است قادر به دیدن اشیاء در فاصله بیش از ۳۶۰ متر نباشد.

اسب دو تصویر جدا از هم را یکباره می‌بیند، یکی را با چشم راست و دیگری را با چشم چپ. اسب با بالا و پایین آوردن سر خود، اشیاء را در کانون چشم‌های خود متمرکز می‌کند. مردمک چشم اسب برخلاف مردمک چشم‌ ما قادر به حرکت و جابه‌جایی برای تمرکز بر روی اشیاء نیست. با توجه به ویژگی خاص بینایی، ‌اسب فاقد تمرکز بصری مستقیم و رو به جلو است (قادر نیست بینایی خود را روی اشیایی که مستقیما در جلو یا عقب آن قرار دارند متمرکز کند.)

اسب‌ها در حالت ایستاده چرت می‌زنند و ممکن است وقتی شما به آنها نزدیک می‌شوید با چشمان باز، خوابیده باشند. بنابراین هنگام نزدیک شدن به اسب با آن صحبت کنید و مطمئن شوید که بیدار شده و متوجه حضور شما شده است.

به یک اسب هراسان و وحشت‌زده فرصت دهید تا آرامش خود را بازیابد و سپس به کار کردن با آن بپردازید. زیرا اگر ترسیده باشد، ممکن است کاملا متوجه حضور شما نشود و به همین دلیل خطر صدمه دیدن برای شما وجود دارد. سعی کنید حالات و تغییرات سر، گوش‌ها و چشم اسب‌ها را بشناسید.

اسب هنگام شیهه کشیدن سرش را سفت و محکم رو به بالا گرفته، گوش‌هایش را به عقب یا بالا می‌خواباند و چشم‌هایش را به طور کامل باز می‌کند به طوری که فقط سفیدی آنها دیده می‌شود. اسب هنگام لگد زدن گوش‌هایش را کاملا به عقب خوابانده گردنش را جمع کرده و دندان‌هایش را نشان می‌دهد.

هرگز گمان نکنید که می‌توانید یک اسب را صرفا با یک طناب راهنما به سمت خودتان بکشید یا بگیرید. این کار از توان شما خارج است، زیرا اگر پای شما به حلقه طناب گیر کند، اسب شما را ناخودآگاه به زمین خواهد کشید .آن گاه نه تنها فریادهای ایست شما کارساز نخواهد بود، بلکه این فریادها اسب را بیشتر هیجان زده کرده و شما را بیشتر بر زمین خواهد کشید!

اسب عربی

اسب‌های عربی دارای پوستی لطیف هستند و در ناحیه صورت موی کمی دارند، مخصوصاً در ناحیه چشم و پوزبند. اگر شما به گونه اسب عربی دست بکشید (نوازش کردن) می بینید که چقدر نرم و همانند مخمل است. آنها دارای استخوان بندی خوب و برجسته‌ای هستند، مخصوصاً در صورت و پاها. برخی ها به اشتباه فکر می‌کنند که آنها ناتوان هستند البته درستی این حرف اینجا روشن می‌شود که خود عرب‌ها آدم‌های قوی هیکل و دارای استخوان بندی درشتی هستند و در آن صحراها مجبور بودند که از این نژاد اسب بهره گیری کنند.در سنجش با نژادهای دیگر، سوراخهای بینی اسب عربی خیلی بزرگـترهستـند وخیلی هم نرمش پذیرتر، چون به آن ایـن اجازه را می دهد که در هنگام نیاز، خیلی بهتر تنفس بکشد.‌

دکتر امیر رحیمی