دیگران را بخوانید

توانایی تحلیل زبان بدن, رازهای بسیاری را برایتان هویدا می کند

تاکنون پیش آمده حرف‌های کسی را که با شما صحبت می‌کند، باور نکنید و احساس کنید یک جای کار ایراد دارد؟ مثلا ممکن است فردی در پاسخ سوال شما «بله» بگوید، در حالی که حرکت سرش مفهوم «نه» را برساند.

تفاوت بین کلماتی که افراد بیان می کنند و درک ما از احساس واقعی شان نوعی ارتباط غیرکلامی است که به آن زبان بدن می گویند. با شناختن این علائم براحتی می توانید دیگران را درک کنید و ارتباط بهتری با آنها داشته باشید. در حقیقت انسان، میلیون ها سال پیش وقتی هنوز توانایی سخن گفتن نداشت به وسیله حرکات بدن منظور خود را به دیگران می رساند و این حرکات به صورت بخشی از میراث بیولوژیک در ضمیر ناخودآگاهمان قرار گرفته است، اما این حرکات کدام هاست؟

● الفبای زبان بدن و اهمیت آن در روابط

حرکاتی ظریف و گاهی هم نه چندان ظریف، در چهره و بدن افراد وجود دارد که راز آنها را برملا می کند. روشی که صحبت می کنیم، راه می رویم، می نشینیم و می ایستیم، احساس درونی مان را پدیدار می کند. آشنایی با این حرکات باعث می شود براحتی افکار دیگران را بخوانیم و در موقعیتی بهتر و ارتباطی موثرتر با دیگران قرار بگیریم. در ضمن مراقب پیام هایی نیز باشیم که زبان بدن مان به دیگران منتقل می کند.

به لحظه ای فکر کنید که اولین بار فردی را در محل کارتان دیده اید یا به سخنرانی کسی گوش کرده اید. اولین چیزی که روی شما تاثیر گذاشته است، چه بوده است؟ مسلما متوجه شده اید او اعتماد به نفس کافی دارد یا خیر. اما چگونه به این موضع پی برده اید؟ با دیدن زبان بدن او توانسته اید او را محک بزنید. حرکاتی چون:

وضع بدن (صاف ایستاده با شانه های روبه عقب) ، تماس چشمی (قوی و با لبخندی روی صورت) حرکت دست و پاها (هدفمند و اندیشمند) و نحوه سخن گفتن (آهسته و شمرده؛ تن صدا متوسط به پایین).

علاوه بر گشودن راز زبان بدن دیگران، شما می توانید از این دانش استفاده کنید و احساساتی را که واقعا ندارید به دیگران منتقل کنید. مثلا اگر در موقعیتی قرار گرفته اید که چندان اعتماد به نفس برای کنترل آن را ندارید، می توانید از علائم فوق استفاده کرده و حداقل ظاهر یک شخص با اعتماد به نفس را به خود بگیرید.

● زبان بدن را بهتر بشناسید

چهره چندان راز نگهدار نیست. مثلا ممکن است به دیگران بگویید حالتان خوب است، اما چهره تان چیز دیگری نشان دهد. شادی، اندوه، خشم، تعجب، انزجار، ترس، گیجی، هیجان، آرزو و حقارت از طریق چهره نمایش داده می شود.

● چشم ها

گفته شده است چشم ها پنجره روح و روان است، زیرا می تواند در مورد احساس یا تفکر فرد خیلی چیزها بگوید. وقتی با کسی صحبت می کنید به حرکت چشم هایش نگاه کنید که این حرکات بخش طبیعی و مهم فرآیند ارتباط است. مثلا وقتی صحبت می کنید و طرف مقابل تان مستقیم به چشم هایتان نگاه می کند، علاقه مندی به حرف هایتان را نشان می دهد، اما اگر دائم این طرف و آن طرف را نگاه کند یعنی این که «بس است دیگر حوصله شنیدن ندارم».

اگر کسی تندتند پلک زد یعنی مضطرب و ناراحت است و وقتی اندازه مردمک چشم های کسی هنگام صحبت کردن با شما بزرگ شد یعنی این که او مجذوب شما و صحبت هایتان شده است، اما اگر هنگام شنیدن صحبت هایتان مدام چشم هایش را بمالد یعنی این که کوچک ترین اعتمادی به صحبت هایتان ندارد و تلاش می کند حرف هایتان را نشنیده بگیرد.

● بینی

اگر فردی هنگام صحبت کردن مدام به نوک بینی اش دست بزند این احتمال را بدهید که دارد به شما دروغ می گوید.

● گوش

وقتی کسی موقع شنیدن حرف هایتان به گوش هایش دست بزند یعنی یا از حرفی که می زنید خوشش نمی آید، مانند زمانی که والدین مشغول نصیحت کردن فرزندانشان هستند یا می خواهد بگوید بس است حالا من می خواهم صحبت کنم.

● دهان

نحوه حرکت لب ها بخش بسیار مهمی در خواندن زبان بدن است. اگر فردی لب هایش را محکم به روی هم بفشارد علامت تنفر، تائید نکردن یا بی اعتمادی است. اگر فردی موقع صحبت کردن لب هایش را مدام بگزد یعنی نگران، عصبی و مضطرب است. ولی وقتی موقع صحبت کردن یا خندیدن، دهان خود را بپوشاند یا خجالتی است یا قصد دارد احساس واقعی خود را پنهان کند. اگر گوشه های لب بالا باشد فرد خوشحال و خوشبین است و از طرفی اگر گوشه های لب پایین باشد علامت غم و اندوه و نارضایتی است.

● گردن

وقتی فرد نسبت به موضوعی تردید دارد و مطمئن نیست، ناخودآگاه گردن و پشت گردنش را می خاراند.

● حالت دست و پاها

اگر هنگام ایستادن با پاهای به اندازه عرض شانه بایستید، قدرت و تسلط تان را می رساند و هنگام صحبت با دیگران در این حالت نشان می دهید نسبت به آنها حس برتری دارید.

اگر وزن خود را روی یکی از پاهایتان می اندازید و مرتب آن را عوض می کنید یعنی این که ناراحت و عصبی هستید و به موضوعاتی نه چندان خوشایند فکر می کنید و اگر هنگام نشستن روی صندلی یکی از پاهایتان را مدام تکان می دهید باز هم نشان دهنده ناراحتی و عصبی بودن است و با این روش قصد دارید خودتان را آرام کنید. اگر یکی از پاها را روی دیگری انداختید یعنی می خواهید مدتی تنها باشید.

اگر هنگام صحبت کردن، طرف مقابل دست هایش را مقابل شما باز نگه دارد، نشان دهنده این است که از نظرات تان استقبال می کند و موافق شماست، اما اگر کف دستش به سمت پایین است، چندان رضایتی از صحبت های شما ندارد و انعطاف پذیریش نسبت به شما بسیار اندک است.

اگر فردی که با شما در حال صحبت کردن است، دستش را درون جیبش می گذارد و به نحوی قصد پنهان کردن آنها را دارد به احتمال زیاد دارد به شما دروغ می گوید و با شما روراست نیست.

افرادی که هنگام صحبت کردن دائم دست های خود را تکان می دهند، پرانرژی و خونگرم هستند، اما اگر خلاف این باشند شخصیتی منطقی و تحلیلگری دارند.

اگر فرد با انگشتانش روی میز یا سطحی دیگر ضرب بگیرد، یعنی بسیار کسل، بی قرار و بی حوصله شده است.

چنانچه فردی موقع صحبت کردن با شما دستش را مشت کند، یعنی این که او بسیار عصبانی است و تلاش می کند خود را کنترل کند، اما اگر او دست هایش را پشت سرش قفل کرد، یعنی این که بدجوری حوصله اش سر رفته و به دنبال راهی برای فرار است.

● حالت بدن

اگر موقع نشستن بالاتنه خود را صاف گرفته است نشان از دوستی، گشاده رویی و حسی متمایل به شما دارد، اما اگر هنگام نشستن حالت بسته ای به خود گرفته است یعنی این که علاقه ای به شما ندارد و حتی ممکن است رفتار خصمانه ای از خود بروز دهد.

● حریم شخصی

هر کس بنا به اعتقادات و عرف جامعه اش برای خود حریم شخصی و خصوصی قائل است و وقتی کسی بیش از حد به او نزدیک شود موجب ناراحتی و حتی خشم او می شود. وقتی غریبه ای وارد حریم شخصی مان شود، تحمل می کنیم. اما اگر به حریم خصوصی مان پا بگذارد، بدن ناخودآگاه واکنش نشان می دهد، تپش قلب بالا می رود، میزان آدرنالین خون افزایش می یابد و شخص برای جنگ یا گریز آماده می شود.

معمولا چهار نوع فاصله اجتماعی تعریف شده است که در موقعیت های مختلف رخ می دهد:

فاصله صمیمی ۱۵ تا ۴۵ سانتی متر

این فاصله فیزیکی معمولا بین افرادی رخ می دهد که با هم بسیار صمیمی هستند و اغلب یکدیگر را در آغوش گرفته و لمس می کنند.

فاصله شخصی ۴ تا ۱۰ سانتی متر

معمولا بین اعضای یک خانواده یا دوستان نزدیک وجود دارد و از این که از این مقدار به یکدیگر نزدیک تر شوند احساس ناراحتی نمی کنند.

فاصله اجتماعی ۱۰ تا ۳۰ سانتی متر

معمولا میان کسانی است که در محیط اجتماعی با هم زیاد سر و کار دارند مانند همکارها.

فاصله عمومی۳۰ تا ۶۳ سانتی متر

در موقعیت های صحبت بین تعدادی از افراد است. مثل صحبت کردن در مقابل دانش آموزان یک کلاس یا در جلسه ای کاری برای اعضای شرکت.

psychology.about.com

ترجمه: نادیا زکالوند